Ochrona roślin

KIERUNEK STUDIÓW: OCHRONA ŚRODOWISKA/ ECTS: 4 semestr 5

profil: ogólnoakademicki/Forma i poziom: SI

status: fakultatywny

Wymagania wstępne: brak

Celem przedmiotu jest:

- omówienie podstawowych grupy organizmów pożytecznych w agrocenozach i metod ich ochrony,

- przedstawienie ważniejszych zwierząt bezkręgowych będących szkodnikami roślin i wybranych chorób infekcyjnych oraz metody stosowanych w celu ograniczenia ich występowania.

Wykłady:

1 - 2. Współczesna ochrona roślin uwzględniająca ochronę środowiska, jakość plonów i aspekty ekonomiczne. Pojęcia: agrofag, szkodnik, choroba.

3. Ochrona roślin a ochrona środowiska.

4. Ochrona organizmów pożytecznych.

5. Podstawy ekologiczne rozprzestrzeniania się szkodników. Czynniki ekologiczne.

6. Zdolności adaptacyjne szkodników do środowiska.

7 - 8. Przegląd zwierząt będących szkodnikami roślin.

9. Typy uszkodzeń i pojęcie szkodliwości.

10. Progi ekonomicznej szkodliwości owadów.

11. Zadania i podział fitopatologii.

12 - 13. Diagnostyka fitopatologiczna, objawy chorób infekcyjnych roślin.

14. Czynniki chorobotwórcze, ich podział i identyfikacja.

15 - 16. Budowa, rozmnażanie i systematyka patogenów.

17. Pasożytnictwo i patogeniczność, cechy patogenów, rodzaje pasożytów.

18. Etapy choroby zakaźnej.

19. Epidemie chorób roślin.

20 - 21. Podział metod ochrony roślin. Profilaktyka w ochronie roślin.

22 - 23. Metody agrotechniczne i hodowlane.

24 - 25. Metody interwencyjne w ochronie roślin (metoda chemiczna, mechaniczna, fizyczna).

26 - 27. Metoda biologiczna ochrony roślin.

28 - 29. Integrowana ochrona roślin.

30. Kwarantanna.

Ćwiczenia:

1. Diagnostyka i zwalczanie ważniejszych zwierząt będących szkodnikami roślin z gromady nicienie.

2. Przegląd ważniejszych zwierząt będących szkodnikami z gromady pajęczaki.

3. Drapieżne pajęczaki i roztocze.

4. Budowa i systematyka owadów.

5. Owady chronione.

6. Diagnostyka i zwalczanie ważniejszych zwierząt będących szkodnikami roślin z rzędu pluskwiaki różnoskrzydłe

7. Diagnostyka i zwalczanie ważniejszych zwierząt będących szkodnikami roślin z rzędu pluskwiaki równoskrzydłe.

8. Diagnostyka i zwalczanie ważniejszych zwierząt będących szkodnikami roślin z rzędu muchówki.

9. Diagnostyka i zwalczanie ważniejszych zwierząt będących szkodnikami roślin z rzędu motyle.

10 - 11. Chrząszcze – przegląd rodzin, diagnostyka i zwalczanie ważniejszych gatunków szkodników.

12 - 13. Owady pożyteczne w agrocenozach.

14 - 15. Drapieżne i pasożytnicze owady – przegląd budowa i charakterystyka.

16 - 17. Choroby wirusowe roślin (szkodliwość, objawy, zasady ochrony roślin; charakterystyka wybranych chorób wirusowych).

18 - 19. Choroby bakteryjne roślin (szkodliwość, objawy, zasady ochrony roślin; charakterystyka wybranych chorób bakteryjnych).

20 - 21. Choroby roślin powodowane przez grzyby śluzorośla pasożytnicze i podgromady biczykowate (charakterystyka; wybrane choroby - szkodliwość, objawy, rozwój, zasady zwalczania).

22 - 24. Choroby roślin powodowane przez workowce (charakterystyka podgromady; wybrane choroby - szkodliwość, objawy, rozwój, zasady zwalczania).

25 - 27. Choroby roślin powodowane przez podstawczaki (charakterystyka podgromady; wybrane choroby - szkodliwość, objawy, rozwój, zasady zwalczania).

28 - 30. Choroby roślin powodowane przez anomorfy workowców i innych taksonów grzybów (charakterystyka, wybrane choroby - szkodliwość, objawy, rozwój, zasady zwalczania).

Struktura aktywności studenta:

Zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego 66 godz., ECTS 2,2

w tym: wykłady 30 godz.

ćwiczenia i seminaria 30 godz.

konsultacje 4 godz.

udział w badaniach 0 godz.

obowiązkowe praktyki i staże 0 godz.

udział w egzaminie i zaliczeniu 2 godz.

obowiązkowe praktyki i staże 0 godz.

e-learning 0 godz.

Praca własna 54 godz. 1,8 ECTS

Podstawowa:

1. Weber Z. Kryczyński S. Fitopatologia. T.1.PWRiL, 2010.

2.Borecki Z. Nauka o chorobach roślin. Wyd. PWRiL, Warszawa 2001.

3. Wilkaniec B. (pod red.) Entomologia cz. 1 i 2. 2010. PWRiL.

Uzupełniająca:

1.Kochman J., Węgorek W. Ochrona roślin, Wyd. Plantpress, Kraków, 1997.

2. Häni F. i in. 1998. Ochrona roślin rolniczych w uprawie integrowanej. Wyd. PWRiL

Wiedza:

- posiada ogólną wiedzę o budowie i rozwoju ważniejszych agrofagów,

- posiada ogólną wiedzę o metodach ochrony roślin,

- zna czynniki sprzyjające występowaniu szkodników i organizmów pożytecznych oraz chorób roślin uprawnych

Umiejętności:

- dokonuje identyfikacji najważniejsze szkodników i chorób roślin uprawnych;

- posiada umiejętność wyszukiwania i wykorzystania odpowiedniej metody ochrony roślin,

- wykazuje zdolność podejmowania działań rozwiązujących problemy w zakresie ochrony organizmów pożytecznych w agrocenozach

Kompetencje społeczne:

- posiada świadomości znaczenia ochrony roślin przed chorobami i szkodnikami

- ma świadomość znaczenia wpływu ochrony roślin na stan środowiska

Wykłady:

zaliczenie pisemne w formie testu jednokrotnego wyboru oraz pytania otwarte z całości wiedzy przedstawionej na wykładach.

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ćwiczenia:

Oceny podsumowująca:

-oceny z kolokwiów

-sprawdzian umiejętności rozpoznawania szkodników i chorób roślin

Ocena końcowa = 0,6 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,4 x ocena podsumowująca (ćwiczenia)

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.