Klimatologia planistyczna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | I.KLIPL.A1.SI.IISXX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Klimatologia planistyczna |
Jednostka: | Katedra Ekologii, Klimatologii i Ochrony Powietrza |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Poznanie zasobów, walorów, ograniczeń i zagrożeń klimatycznych w aspekcie projektowania, budowy i konserwacji wybranych obiektów inżynieryjnych służących poprawie jakości życia człowieka. |
Pełny opis: |
Wykłady 1. Klimatologia ogólna, regionalna i stosowana. Przedmiot klimatologii planistycznej. 2. Skale klimatu. 3. Zasoby i walory klimatyczne. 4. Typy pogody i regiony klimatyczne Polski 5. Planistyczne aspekty mezoklimatycznego zróżnicowania obszarów górskich na przykładzie polskich Karpat Zachodnich. 6. Bariery i ograniczenia klimatyczne w zagospodarowaniu przestrzennym oraz projektowaniu budowie i konserwacji wybranych obiektów inżynieryjnych wynikające z regionalnych odrębności czynników radiacyjnych, cyrkulacyjnych oraz cech termicznych, higrycznych i dynamicznych klimatu. 7. Walory bioklimatyczne w planowaniu i zagospodarowaniu uzdrowisk polskich i miejscowości wypoczynkowych. 8. Klimat ośrodków miejskich. Rola zieleni w kształtowaniu klimatu miasta. Klimat akustyczny. Miejska wyspa ciepła. 9. Mikroklimaty kompleksów leśnych. Topoklimaty wzniesień i zagłębień terenowych. Mikroklimat okolic zbiorników wodnych, obszarów podmokłych. 10. Zanieczyszczenia powietrza a ochrona przestrzeni. 11. Oddziaływanie inwestycji na klimat lokalny i mikroklimat. 12. Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne wobec współczesnych zmian klimatu. Ćwiczenia 1. Dokumentacja meteorologiczna: materiały, mapy, atlasy i opracowania klimatyczne wykorzystane w planowaniu przestrzennym i projektowaniu, budowie i konserwacji wybranych obiektów inżynieryjnych służących poprawie jakości życia człowieka. 2. Bonitacja (waloryzacja) klimatyczna dla celów – rolnictwa, budownictwa mieszkalnego, infrastruktury handlowej, usługowej, lecznictwa uzdrowiskowego i rekreacji. 3. Ocena informacji dotyczącej zróżnicowania regionalnego klimatu, zmienności klimatu, zachodzących i spodziewanych zmian klimatycznych do podejmowania decyzji i planowania w sektorze turystyki i rekreacji. Warunki bioklimatyczne w turystyce i rekreacji. 4. Wpływ wysokości, form terenu i ekspozycji stoków na zróżnicowanie warunków mezoklimatycznych na przykładzie polskich Karpat Zachodnich. 5. Wpływ wybranych elementów meteorologicznych, mas powietrza i sytuacji synoptycznych na kształtowanie się stężeń zanieczyszczenia powietrza pod kątem planowania przestrzennego. 6. Dynamika warunków meteorologicznych w zależności od zmienności pogody i następstwa pór roku. |
Literatura: |
1. Bac S., Koźmiński Cz., Rojek M. 1993. Agrometeorologia. PWN, Warszawa 2. Dubel K. 2000. Uwarunkowania przyrodnicze w planowaniu przestrzennym. WEiS, Białystok 3. Hess M. 1968. Metoda określania ilościowego zróżnicowania mezoklimatycznego terenów górskich. Zeszyty Naukowe UJ, Prace Geograficzne, Kraków 4. Lewińska J. 2000. Klimat miasta: zasoby, zagrożenia, kształtowanie. IGPiK, Kraków 5. Lorenc H. (red.) 2005. Atlas klimatu Polski. IMGW, Warszawa |
Efekty uczenia się: |
Wiedza - Posiada podstawową wiedzę na temat zasobów, walorów i zagrożeń klimatycznych w skali makro, mezo i mikro w projektowaniu, budowie i konserwacji wybranych obiektów inżynieryjnych służących poprawie jakości życia człowieka. - Rozumie związki pomiędzy elementami meteorologicznymi i klimatologicznymi a innymi elementami środowiska i zagospodarowaniem terenu. Umiejętności - Formułuje zalecenia dla praktyki inżynierii środowiska zgodnie z predyspozycjami i ograniczeniami klimatycznymi. - Potrafi wykorzystać i sporządzić mapy klimatyczno-bonitacyjne terenu dla potrzeb zagospodarowania obszarów wiejskich. Kompetencje społeczne - Realizuje zadania i oceny klimatyczno-waloryzacyjne w małych zespołach. - Ma świadomość ważności wpływu klimatu na środowisko i gospodarkę. |
Metody i kryteria oceniania: |
Oceny formujące (ćwiczenia): zaliczenie raportu z ćwiczeń praktycznych wykonanych indywidualnie i w grupach. Ocena podsumowująca (wykłady): zaliczenie pisemne na ocenę w formie testu wielokrotnego wyboru, ograniczone czasowo. --- 1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%). 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%). UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.