Choroby zakaźne zwierząt gospodarskich
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | W.7s.CZZ.SJ.WETXZ |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Choroby zakaźne zwierząt gospodarskich |
Jednostka: | Uniwersyteckie Centrum Medycyny Weterynaryjnej |
Grupy: |
Weterynaria, 7 semestr, przedmioty obowiązkowe |
Punkty ECTS i inne: |
5.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Student potrafi sporządzać przejrzyste opisy przypadków oraz prowadzi dokumentację zgodnie z obowiązującymi, w tym zakresie, przepisami w formie zrozumiałej dla właściciela zwierzęcia i czytelnej dla innych lekarzy.Potrafi pobrać, zabezpieczyć i przesłaćpróbki materiału patologicznego do laboratorium, a następnie właściwie zinterpretować uzyskane wyniki badań Potrafi wykonać badanie anatomo-patologiczne zwłok zwierzęcia wraz z opisem, pobrać próbki do badań diagnostycznych i odpowiednio je zabezpieczyć przed wysyłką do laboratorium. |
Pełny opis: |
Wykłady: Zagadnienia ogólne z zakresu zwalczania chorób zakaźnych – regulacje prawne. Podstawowe pojęcia z zakresu epidemiologii. Źródła oraz drogi szerzenia się chorób zakaźnych. Postępowanie przeciwepidemiczne. Choroby zakaźne podlegające obowiązkowi zwalczania oraz obowiązkowi rejestracji. Choroby zakaźne świń o przebiegu posocznicowym (klasyczny pomór świń, afrykański pomór świń, różyca) – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnostyka różnicowa. Choroby zakaźne układu nerwowego u świń (choroba Aujeszkyego, enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia świń, streptokokoza, choroba Glassera) – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnostyka różnicowa. Choroby zakaźne zaburzające rozród świń (zespół rozrodczo-oddechowy świń – PRRS, zakażenia parwowirusowe świń, leptospiroza, zakażenia PCV2 u świń) – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnostyka. Choroby układu oddechowego u świń (pleuropneumonia, zakaźne zanikowe zapalenie nosa, grypa świń, mykoplazmowe zapalenie płuc) – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnostyka różnicowa. Choroby przewodu pokarmowego świń (dyzenteria, rozrostowa enteropatia świń, TGE, PED) – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnostyka różnicowa. Zaliczenie chorób zakaźnych świń (wykłady i ćwiczenia). Choroby pryszczycopodobne (choroba pęcherzykowa świń, pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej, choroba niebieskiego języka, księgosusz, pomór małych przeżuwaczy) – etiopatogeneza, epidemiologia, rozpoznawanie i zwalczanie. Gorączka Q, gorączka doliny Rift, gorączka Zachodniego Nilu - etiopatogeneza, epidemiologia, rozpoznawanie oraz możliwości zwalczania. Zakażenia bydła, owiec i kóz wirusem Schmallenberg, guzowata choroba skóry bydła, zaraza płucna – etiopatogeneza, epidemiologia oraz możliwości zwalczania. Chlamydofilozy bydła, enzootyczne ronienie owiec, kampylobakterioza, salmonelozy – etiopatogeneza, epidemiologia, rozpoznawanie i zwalczanie. Listerioza i choroby układu nerwowego owiec: choroba skokowa, choroba kłusowa, choroba meadi-visna, zakaźne zapalenie stawów i mózgu kóz, choroba bornaska – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnostyka różnicowa, możliwości zwalczania. Listerioza jako zoonoza. Wąglik i choroby układu oddechowego owiec:choroba maedi, pastereloza, adenomatoza – etiopatogeneza, epidemiologia oraz możliwości zwalczania. Najważniejsze choroby zakaźne kóz i owiec: ospa owiec i kóz, zakaźna bezmleczność owiec i kóz, gruczolakowatość płuc u owiec i kóz, serowaciejące zapalenie węzłów chłonnych – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnostyka różnicowa, zwalczanie. Immunoprofilaktyka przeżuwaczy; zaliczenie chorób zakaźnych bydła (wykłady, ćwiczenia) Ćwiczenia: Najważniejsze akty prawne regulujące postępowanie i zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt gospodarskich; choroby zwalczane z urzędu, choroby podlegające rejestracji. Klasyczny pomór świń, afrykański pomór świń – rozpoznawanie, stan prawny, postępowanie. Choroba Aujeszkyego, choroba Cieszyńska/Talfańska – rozpoznawanie, stan prawny i postępowanie, możliwości zwalczania. Aujeszky disease, Teschen disease – clinical signs and lesions, diagnosis, prevention and c ontrol. PRRS, zakażenia parwowirusowe – rozpoznawanie, możliwości profilaktyki oraz całkowitej eliminacji patogenów z populacji świń. Choroby układu oddechowego świń – rozpoznawanie, diagnostyka różnicowa, możliwości profilaktyki, terapii oraz eliminacji ze stada świń. Choroby przewodu pokarmowego świń – diagnostyka różnicowa, możliwości profilaktyki i terapii. Diagnostyka laboratoryjna chorób zakaźnych świń. Pryszczyca – etiopatogeneza, epidemiologia, rozpoznawanie, zwalczanie, stan prawny i postępowanie Enzootyczna białaczka bydła, IBR/IPV – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnostyka, zwalczanie, stan prawny i postępowanie. Gruźlica i para tuberkuloza bydła i innych gatunków zwierząt – rozpoznawanie, postępowanie, stan prawny. Gruźlica jako zoonoza. BVD-MD i inne wirusowe biegunki bydła (rotawirusy, korona wirusy) – epidemiologia, możliwości profilaktyki oraz zwalczania, postępowanie. Bruceloza u bydła, kóz, owiec i świń. Gąbczaste encefalopatie przeżuwaczy (BSE) – epidemiologia, zwalczanie, akty prawne. Syndrom oddechowy bydła: enzootyczna bronchopneumonia cieląt, zakażenia wirusem syncytialnym układu oddechowego bydła, adenowirusem bydlęcym, wirusem para influenzy 3, manheimioza płucna, Histophilus somnus syndrome, zakażenia Pasteurella multocida, posocznica krwotoczna bydła (choroba Bollingera, zakażenia mykoplazmowe) – epidemiologia, diagnostyka różnicowa, możliwości profilaktyki i terapii, postępowanie. Beztlenowcowe choroby owiec i bydła: beztlenowcowa enterotoksemia owiec, enterotoksemia bydła, dyzenteria jagniąt, bradsot północny i niemiecki; hemoglobinuria zakaźna, szelestnica, obrzęk złośliwy – epidemiologia, rozpoznawanie, możliwości zwalczania. Diagnostyka laboratoryjna chorób zakaźnych zwierząt gospodarskich |
Literatura: |
Podstawowa: Diseases of swine. Praca zbiorowa pod redakcją Barbary Straw (wydanie 9-te, 2006) lub pod redakcją Jeffa Zimmermana (wydanie 10-te, 2013) Zygmunt Pejsak: Ochrona Zdrowia Świń.. PWR.Poznań, 2007. Choroby zakaźne zwierząt z zarysem epidemiologii weterynaryjnej i zoonoz. Praca zbiorowa pod redakcją Zdzisława Glińskiego i Krzysztofa Kostro. PWRiL. Warszawa, 2011. Uzupełniająca: Medycyna Weterynaryjna Życie Weterynaryjne Lecznica Dużych Zwierząt |
Efekty uczenia się: |
Student zna i rozumie przyczyny wywołujące choroby zakaźne świń, bydła i małych przeżuwaczy, źródła zakażenia oraz drogi i wektory ich szerzenia się na fermach. Zna i rozumie mechanizmy rozwoju procesu chorobowego wywołanego przez poszczególne czynniki infekcyjne u zwierząt gospodarskich. Zna i rozumie objawy kliniczne oraz zasady przeprowadzania badania klinicznego, jak również zna zmiany patomorfologiczne charakterystyczne dla chorób wywoływanych przez te czynniki. Zna i rozumie zasady przeprowadzania dochodzenia epizootycznego oraz postępowania przeciwepidemicznego zgodnie z obowiązującymi przepisami. Zna i rozumie zasady przeprowadzania postępowań mających na celu monitoring występowania chorób zakaźnych zwierząt gospodarskich, doboru odpowiednich metod diagnostycznych służących potwierdzeniu lub wykluczeniu chorób tych zwierząt oraz zna zasady ich interpretacji. Zna i rozumie zasady farmakoterapii chorób zakaźnych świń, bydła i małych przeżuwaczy oraz zasady profilaktyki, w tym immunoprofilaktyki. Student potrafi przeprowadzić pełny wywiad lekarsko-weterynaryjny oraz badanie kliniczne zarówno pojedynczego zwierzęcia jak i stada. Potrafi pobrać, zabezpieczyć i przesłać próbki materiału patologicznego do laboratorium, a następnie właściwie zinterpretować uzyskane wyniki badań. Potrafi podjąć właściwą decyzję w przypadku podejrzenia choroby zwalczanej z urzędu lub podlegającej obowiązkowi zgłaszania oraz podjąć odpowiednie działania przeciwepidemiczne zgodne z obowiązującymi przepisami. Potrafi umiejętnie dobrać i stosować programy immunoprofilaktyczne dla świń, bydła, owiec i kóz. Ma świadomość zagrożeń toksylogicznych występujących u zwierząt gospodarskich. |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykłady: Egzamin końcowy z przedmiotu ma formę pisemną (pytania opisowe) - 10 pytań z zakresu chorób świń i 10 pytań z zakresu chorób bydła, owiec i kóz. Każde pytanie oceniane wg skali od 0 do 2. Z każdej części można uzyskać po 20 pkt, w sumie z całości egzaminu 40 pkt. Zaliczenie egzaminu wymaga uzyskania co najmniej 24 pkt (60%), w tym co najmniej po 10 pkt z każdej części. Brak zaliczenia egzaminu skutkuje uzyskaniem oceny końcowej 2 (ndst) z pierwszego terminu. W przypadku zaliczenia egzaminu ocena końcowa wystawiana jest na podstawie łącznej ilości punktów uzyskanych z egzaminu końcowego i kolokwiów sprawdzających umiejętności praktyczne. W sumie z całości można uzyskać 50 pkt. 0-59,5% (0-29,5 pkt)– 2,0 (ndst.) 60-68% (30-34 pkt) – 3,0 (dst.) 68,5-76% (34,5-38 ) – 3,5 (dst. plus) 76,5-84% (38,5-42 pkt) – 4,0 (db.) 84,5-92% (42,5-46 pkt) – 4,5 (db. plus) 92,5-100% (46,5-50 pkt) – 5 (bdb) Ćwiczenia: Dwa kolokwia obejmujące umiejętności praktyczne , jedno z zakresu chorób zakaźnych świń, drugie z zakresu chorób zakaźnych przeżuwaczy. Każde po 5 pytań otwartych, ocenianych wg skali, 0; 0,25; 0,5; 0,75; 1. Zaliczenie kolokwium wymaga uzyskania co najmniej 3 pkt (60%). W przypadku nieuzyskania wymaganej liczby punktów z każdego kolokwium, student dopuszczany jest do II terminu zaliczenia. W przypadku niezaliczenia obu kolokwiów w II terminie student jest niedopuszczony do egzaminu końcowego. |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/2023" (zakończony)
Okres: | 2022-10-01 - 2023-02-26 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia laboratoryjne, 45 godzin
Wykład, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Zbigniew Arent, Kazimierz Tarasiuk | |
Prowadzący grup: | Zbigniew Arent, Kazimierz Tarasiuk | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/2024" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-02-25 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia laboratoryjne, 45 godzin
Wykład, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Zbigniew Arent, Kazimierz Tarasiuk | |
Prowadzący grup: | Zbigniew Arent, Kazimierz Tarasiuk | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzamin |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.