Ekologia i ochrona środowiska
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | T.1s.EIOS.NI.TTZTX.T |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Ekologia i ochrona środowiska |
Jednostka: | Katedra Technologii Fermentacji i Mikrobiologii Technicznej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Zadaniem przedmiotu jest kompleksowe zapoznanie studentów z zagrożeniami pomiędzy człowiekiem a środowiskiem przyrodniczym, przekonanie do słuszności rozwiązań i unormowań prawnych gwarantujących ochronę środowiska naturalnego człowieka. Omówienie zasad produkcji skojarzonej w aspekcie czynników ekonomicznych, żywieniowych i środowiskowych na przykładzie Polski i UE. Zasady atestacji produkcji ekologicznej. Zagospodarowanie odpadów – podstawy prawne i merytoryczne. Znaki ekologiczne. Zintegrowany monitoring. |
Pełny opis: |
Treść kształcenia Charakterystyka najbardziej istotnych zagrożeń środowiska z punktu widzenia rozwoju globalnej gospodarki. Antropogeniczne zagrożenia emisyjne do atmosfery, gleby i wody. Łagodzenie skutków eksploatacji zasobów przyrody w oparciu o zasady zrównoważonego rozwoju. Odpady wytwarzane w sektorze gospodarki żywnościowej oraz ich wyróżniki jakościowe. Schemat postępowania z określonymi odpadami przemysłowymi, wpływ zastosowanych technik zmniejszenie ryzyka środowiskowego. Sposoby postępowania w zakresie sortowania, recyklingu, utylizacji odpadów, spalania, depozycji odpadów ostatecznych, lokalizacji składowisk i mogilników. Rodzaje skażenia wód, klasy czystości, indeks saprobowy, mechanizmy eutrofizacji. Obowiązujące wymagania jakościowe dla potrzeb produkcji żywności i napojów, uregulowania prawne w zakresie ochrony ujęć wody. Zagrożenia radioaktywne i źródła promieniowania. Biologiczne skutki chemizacji rolnictwa (rolnictwo konwencjonalne i ekologiczne). Zintegrowany monitoring środowiska. Organizacje i instytucje działające na rzecz ochrony środowiska w kraju i na świecie (NFOŚ, IUCN). Zapoznanie się z funkcjonowaniem składowiska odpadów. |
Literatura: |
Literatura podstawowa: 1. Allan D.: Ekologia wód płynących, PWN Warszawa 1998. 2. Kozłowski S.: Gospodarka a środowisko przyrodnicze, PWN, Warszawa 1991. 3. Siebeneicher G.E.: Podręcznik rolnictwa ekologicznego, PWN, Warszawa 1997.. 4. Siemiński M.: Środowiskowe zagrożenia zdrowia, PWN, Warszawa 2001. 5. Walkiewicz W.: EKO–Unijna polityka Polski, Jelenia Góra-Wrocław 2003.:EKO Unijna pozycja Polski 6. Wiech K.: Ochrona roślin bez chemii. Wyd.”Działkowiec”, Warszawa 2001.KK.: 7. Więckowski S.: Ekologia ogólna, PWN Warszawa, 1990. 8. Zakrzewski S.: Podstawy toksykologii środowiska, PWN, Warszawa 1997. 9. Żukowski P.: Zdrowa żywność i degradacja środowiska, FOSZE Rzeszów 1994. 10. Praca zbiorowa.: Agroturystyka i usługi towarzyszące. FAPA ,Kraków 2005. 11. Praca zbiorowa.: AGRO-UNIA Wiejskie Centrum Integracji Europejskiej, Warszawa 2004. Literatura uzupełniająca: 1. Archiwum Ochrony Środowiska, PAN, Ossolineum 1987 z. 3-4. 2. Aura – Miesięcznik, Wyd. Sigma NOT. 3. Delorme A.: Wprowadzenie do zagadnień polityki ekologicznej, Wyd. Politechniki, Wrocław 1988. .: Energetyka z ochrona środowiska, 4. Mackiewicz S.: Immunologia, PZWL, Warszawa 1996. 5. Prognoza ostrzegawcza zmian środowiskowych warunków życia człowieka w Polsce na początku XXI wieku – Ekspertyza. Wyd. Inst. Ekologii PAN 1995. 6. Radecki W.: Odpowiedzialność cywilna w ochronie środowiska, Wyd. Ossolineum Warszawa 1987. 7. Richling A.: Ekologia krajobrazu, PWN, Warszawa 1996. 8. Siebeneicher G.: Podręcznik rolnictwa ekologicznego, PWN, Warszawa 1997. 9. Siemiński M.: Fizyka zagrożeń środowiska, PWN, Warszawa 1994. 10. Siemiński M.: Środowiskowe zagrożenia zdrowia, PWN, Warszawa 2001. 11. Winpeny J.: Wartość środowiska, PWN, Warszawa 1995. 12. Wolański N.: Czynniki rozwoju człowieka, PWN, Warszawa 1987. 13. Żmudziński L.: Słownik hydrobiologiczny, PWN, Warszawa 1984. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza Dokonuje charakterystyki najbardziej istotnych zagrożeń środowiska z punktu widzenia rozwoju globalnej gospodarki. Charakteryzuje regiony świata pod względem stopnia zagrożenia i wskazuje tendencje obserwowane w ostatnich latach. Wnikliwie informuje o antropogenicznych zagrożeniach emisyjnych do atmosfery, gleby i wody. Przekonuje do słuszności sozologicznej filozofii łagodzenia skutków eksploatacji zasobów przyrody w oparciu o zasady zrównoważonego rozwoju (Agenda 21, sekwestracja CO2, monitoring globalny i lokalny). Wymienia odpady wytwarzane w sektorze gospodarki żywnościowej oraz wyróżniki jakościowe pod względem obciążenia środowiska (np. zużycie wody na jednostkę produktu, uciążliwości ściekami, wytwarzanie odpadów niepłynnych, hałas emitowanym przez urządzenia). Przedstawia ogólnie schematy postępowania z określonymi odpadami przemysłowymi, wskazuje wpływ zastosowanych technik zmniejszenie ryzyka środowiskowego. Przekonuje do sprawdzonego sposobu postępowania w zakresie sortowania, recyklingu, utylizacji odpadów, spalania, depozycji odpadów ostatecznych, lokalizacji składowisk i mogilników. Wnikliwie informuje o rodzajach skażenia wód, klasach czystości, indeksie saprobowym, mechanizmach eutrofizacji. Kładzie nacisk na obowiązujące wymagania jakościowe dla potrzeb produkcji żywności i napojów, uregulowania prawne w zakresie ochrony ujęć wody. Przedstawia i uczula na zagrożenia radioaktywne i źródła promieniowania. Informuje o biologicznych skutkach chemizacji rolnictwa. Wykazuje różnice pomiędzy rolnictwem konwencjonalnych i ekologicznym. Przekonuje do słuszności prowadzenia zintegrowanego monitoringu środowiska. Informuje o organizacjach i instytucjach działających na rzecz ochrony środowiska w kraju i na świecie (NFOŚ, IUCN) Umiejętności Zna procedury postępowania na składowisku odpadów. Kompetencje społeczne Ma świadomość potrzeby dokształcania i doskonalenia zawodowego. Ma świadomość odpowiedzialności za ochronę środowiska. |
Metody i kryteria oceniania: |
Na ocenę 2 Wiedza Nie potrafi wnikliwie informować o rodzajach skażenia wód, klasach czystości, indeksie saprobowym, mechanizmach eutrofizacji Nie przedstawia i uczula na zagrożenia radioaktywne i źródła promieniowania. Nie przekonuje do sprawdzonego sposobu postępowania w zakresie sortowania, recyklingu, utylizacji odpadów, spalania, depozycji odpadów ostatecznych,, lokalizacji składowisk i mogilników. Kompetencje społeczne Nie jest świadomy konieczności ciągłego doskonalenia i pogłębiania swojej wiedzy. Nie jest świadomy odpowiedzialności za ochronę środowiska. Na ocenę 3 Wiedza Rozróżnia indeks saprobowy od klas czystości wody Zna granice jednostek promieniowania jonizacyjnego bezpiecznych dla zdrowia Potrafi wskazać lokalizację dla składowiska odpadów. Potrafi określić lokalizację odpowiednią dla składowiska, dla wybranej aglomeracji, na podstawie wysypiska w Baryczy. Kompetencje społeczne Jest świadomy, że uzyskana wiedza i umiejętności z czasem tracą na aktualności, jednak nie wykazuje inicjatywy by to zmienić. Jest świadomy, że ochrona środowiska pociąga za sobą odpowiedzialność, ale nie wykazuje inicjatywy, aby tą wiedzę wprowadzać w życie. Na ocenę 4 Wiedza Dodatkowo, zna mechanizmy eutrofizacji wód Dodatkowo orientuje się o zagrożeniach ze źródeł cywilnych i wojskowych Dodatkowo zna metody sortowania, produkcji kompostu i produkcji biogazu w warunkach składowiska odpadów. Potrafi scharakteryzować sposób odzysku i utylizacji biogazu Kompetencje społeczne Jest świadomy, że uzyskana wiedza i umiejętności z czasem tracą na aktualności, stara się dokształcać, wykazuje inicjatywę. Jest świadomy, że ochrona środowiska pociąga za sobą odpowiedzialność i wiedzę tą stara się wprowadzać w życie. Na ocenę 5 Wiedza Przekazuje pełną wiedzę o jakości wód płynących wykorzystywanych do spożycia i technologii Dodatkowo potrafi scharakteryzować techniki z zastosowaniem promieniowania jonizacyjnego do utrwalania żywności Dodatkowo potrafi scharakteryzować bezpieczne spalanie odpadów w spalarniach. Zna procedury postępowania pełnego recyklingu papieru, tworzyw sztucznych i szkła. Kompetencje społeczne Ma świadomość odpowiedzialności, jaką technolog żywności bierze za produkcję zdrowej żywności. Zdaje sobie sprawę dezaktualizowania się uzyskanych umiejętności i wiedzy i ciągłej potrzeby doskonalenia. Wykazuje inicjatywę w kierunku dokształcania i doskonalenia zawodowego. Jest świadomy, że ochrona środowiska pociąga za sobą odpowiedzialność i wiedzę tą wprowadzać w życie, zachęcając do tego inne osoby. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.