Rewaloryzacja środowiska

KIERUNEK STUDIÓW: OCHRONA ŚRODOWISKA /ECTS 4/ semestr 5

Profil ogólnoakademicki / Forma / poziom SI

status: kierunkowy/fakultatywny

Wymagania wstępne: brak

Celem przedmiotu jest przekazanie studentowi wiedzy z zakresu rekultywacji, renaturyzacji, rewitalizacji środowiska. W czasie zajęć zostaną omówione standardy jakości gleb i gruntów uwzględniające nowe ich funkcje użytkowania. W ramach przedmiotu przedstawione zostaną procedury postępowania z terenami zdegradowanymi, metody zagospodarowania nieużytków poprzemysłowych.

Wykłady:

1. Wprowadzenie podstawowych pojęć z zakresu rewaloryzacji środowiska, podstawy prawne i rozwój działalności w zakresie rekultywacji gruntów.

2. Ogólne zasady rekultywacji terenów zdegradowanych – klasyfikacja terenów zdegradowanych, etapy i stosowane metody w rekultywacji gruntów.

3. Rekultywacja i zagospodarowanie terenów zdegradowanych przez górnictwo odkrywkowe.

3. Rekultywacja i zagospodarowanie terenów zdegradowanych przez górnictwo podziemne węgla kamiennego i rud metali.

5. Rekultywacja i zagospodarowanie terenów zdegradowanych po eksploatacji surowców skalnych (skał luźnych i litych).

6. Rewitalizacja terenów poprzemysłowych zdegradowanych w wyniku rozwoju infrastruktury miejskiej.

7. Przykłady i ocena skuteczności rewitalizacji terenów poprzemysłowych.

8. Ochrona i renaturyzacja torfowisk.

9. Standardy jakości gleby uwzględniające aktualną i planowaną funkcję gruntów. Zanieczyszczenia chemiczne w gruntach.

10. Zarządzanie ryzykiem. Ekonomiczne i społeczne aspekty wyboru kryteriów oceny ryzyka.

11. Tereny zdegradowane – potrzeba polityki, strategii i struktury instytucjonalnej.

12. Planowanie ponownego rozwoju budowy terenów zdegradowanych.

13. Ponowny rozwój terenów zdegradowanych.

14. Możliwości i ograniczenia zagospodarowania nieużytków poprzemysłowych.

15. Aspekty techniczne i środowiskowe zagospodarowania terenów zdegradowanych.

16. Aspekty dotyczące nieruchomości położonych na terenach zdegradowanych, nieużytkach poprzemysłowych.

17. Ekonomiczne aspekty regeneracji terenów zdegradowanych.

18. Finansowanie ponownego rozwoju terenów zdegradowanych.

19. Odpowiedzialność i aspekty prawne regeneracji terenów zdegradowanych.

20. Kulturalne i społeczne aspekty ponownego rozwoju terenów zdegradowanych.

21. Rekultywacja terenów składowania odpadów komunalnych, przemysłowych, niebezpiecznych.

Ćwiczenia audytoryjne:

1. Waloryzacja terenów pogórniczych z zastosowaniem podstawowych metod statystycznych oraz sieci neuronowych

2. Degradacja i rekultywacja terenu po eksploatacji odkrywkowej i otworowej siarki.Prognozowanie zanieczyszczenia środowiska glebowego kopalni siarki Grzybów przy wykorzystaniu sieci neuronowych.

3. Metody i efekty renaturyzacji torowiska.

4. Przykłady zastosowania odpadów organicznych w rekultywacji składowisk odpadów komunalnych, przemysłowych, niebezpiecznych.

5. Projekt rewaloryzacji wybranego terenu poprzemysłowego lub innego terenu zdegradowanego.

Ćwiczenia laboratoryjne:

1. Oznaczenie przydatności gruntów do rekultywacji metodą punktową Skawiny i Trafasowej oraz omówienie pozostałych metod.

2. Ocena możliwości zagospodarowana terenu poprzemysłowego, składowiska odpadami organicznymi.

3. Ocena zagospodarowania wdrożonych metod rekultywacji i rewitalizacji terenów poprzemysłowych, w tym: byłych Krakowskich Zakładów Sodowych "Solvay".

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 60 (ECTS** 2,4

w tym:

wykłady: 30 godz.

ćwiczenia i seminaria: 30 godz.

konsultacje: 0 godz.

udział w badaniach: 0 godz.

obowiązkowe praktyki i staże: 0 godz.

udział w egzaminie i zaliczeniu: 0 godz.

praca własna: (1,6 ECTS**) 40 godz.

Podstawowa:

1. Baran S., Turski R. 1996. Degradacja, ochrona i rekultywacja gleb. Wyd. AR Lublin, ss. 223.

2. Baran S. 2000. Ocena stanu degradacji i rekultywacji gleb. Wyd. AR w Lublinie, ss. 244.

3. Gworek B., Barański A., Czarnomski K., Sienkiewicz J., Porębska J. 2000. Procedura oceny ryzyka w zarządzaniu gruntami zanieczyszczonymi metalami ciężkimi. Wyd. IOŚ, Warszawa, ss. 88.

4. Karczewska A. 2008. Ochrona gleb i rekultywacja terenów zdegradowanych. Wyd. UWP, Wrocław, ss. 414.

Uzupełniająca:

1. Kowalik P. 2001. Ochrona środowiska glebowego. Wyd. PWN. Warszawa.

2. Maciak F. 2003. Ochrona i rekultywacja środowiska. Wyd. SGGW, Warszawa, ss. 348.

Po zakończeniu kursu student:

Wiedza:

- zna degradujące środowisko skutki działalności przemysłowej,

- umie ocenić stan zanieczyszczenia środowiska,

- zna metody rekultywacji terenów zdegradowanych na skutek działalności przemysłowej,

- zna założenia procedur i zasady podejmowania decyzji o rekultywacji gleb,

- zna znaczenie terenów poprzemysłowych w środowisku i ich zagrożenia.

Umiejętności:

- potrafi wybrać odpowiednią metodę rekultywacji i rewaloryzacji środowiska,

- potrafi ocenić skuteczność rekultywacji i rewitalizacji terenów poprzemysłowych,

- potrafi wybrać metodę rekultywacji, sposób zagospodarowania terenu poprzemysłowego.

Kompetencje społeczne:

- potrafi pracować w zespole w ramach ćwiczeń terenowych i laboratoryjnych,

- ma świadomość wpływu podejmowania decyzji dotyczących rewaloryzacji środowiska tak aby były właściwe z punktu widzenia jakości środowiska i akceptowalne społecznie.

Wykłady:

zaliczenie pisemne, oparte na pytaniach testowych wielokrotnego wyboru i pytaniach otwartych sprawdzających wiedzę i umiejętność jej przekazania obejmujący zagadnienia z wykładów.

Ćwiczenia:

Oceny formujące (ćwiczenia) za:

1. Sprawdzian umiejętności w trakcie ćwiczeń laboratoryjnych.

2. sprawdzian wiedzy w formie sprawozdania z ćwiczeń audytoryjnych (prezentacja).

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ocena końcowa-0,5 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,5 x ocena podsumowująca (ćwiczenia)

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.