Wycena w rolnictwie

Wycena w rolnictwie stanowi istotną część nauk ekonomiczno-rolniczych. Wyceny (taksacje) rolnicze jako nauki o wycenie dóbr w rolnictwie należy traktować jako uzupełnienie zarówno zagadnień prowadzenia i organizacji gospodarstw rolniczych, jak i nauk o rachunkowości. W ramach tego kursu studenci zostają wyposażeni w wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne szacowania wartości składników majątku gospodarstwa rolnego.

Tematyka wykładów:

1. Istota i cele wyceny w rolnictwie (1 godz.).

2. Podstawowe źródła informacji: mapy oraz dokumentacja opisowa (1 godz.).

3. Stan prawny nieruchomości rolnych. Księgi wieczyste, akty notarialne (1 godz.).

4. Opracowania kartograficzno-studialne jako źródło danych w wycenie (1 godz.).

5. Wizja terenowa. Operat szacunkowy (1 godz.).

6. Badanie i analiza rynku lokalnego. Ustalenie trendu zmiany cen i wag cech rynkowych (1 godz.).

7. Podejście porównawcze (1 godz.).

8. Podejście dochodowe (1 godz.).

9. Ocena zużycia obiektów budowlanych, urządzeń i maszyn (1 godz.).

10. Podejście kosztowe (1 godz.).

11. Podejście mieszane (1 godz.).

12. Wycena nieruchomości rolnych (1 godz.).

13. Wycena maszyn i urządzeń (1 godz.).

14. Wycena lasów, sadów oraz plantacji wieloletnich (1 godz.).

15. Ocena efektywności ekonomicznej inwestycji w rolnictwie (1 godz.).

Tematyka ćwiczeń:

1. Zajęcia organizacyjne. Podział studentów na grupy robocze. Omówienie zasad pracy (1 godz.).

2. Identyfikacja i opis przedmiotu wyceny z wykorzystaniem podstawowych źródeł informacji (1 godz.).

3. Ustalanie stanu prawnego przedmiotu wyceny (1 godz.).

4. Ustalenie przeznaczenia nieruchomości (1 godz.).

5-6. Analiza rynku lokalnego (2 godz.).

7-8. Zastosowanie podejścia porównawczego (2 godz.).

9-10. Zastosowanie podejścia dochodowego (2 godz.).

11-12. Zastosowanie podejścia kosztowego (2 godz.).

13. Zastosowanie podejścia mieszanego (1 godz.).

14. Wycena składników majątku gospodarstwa (1 godz.).

15. Inwestycje. Obliczenie wartości zaktualizowanej netto i wewnętrznej stopy zwrotu (1 godz.).

Statystyka przedmiotu:

1. Liczba godzin oraz punktów ECTS - przedmiot obowiązkowy Godziny: -; ECTS: -

2. Liczba godzin oraz punktów ECTS - przedmiot do wyboru Godziny: 50; ECTS: 2

3. Łączna liczba godzin oraz punktów ECTS, którą student uzyskuje poprzez bezpośredni kontakt z nauczycielem akademickim (wykłady, ćwiczenia, seminaria....) Godziny: 30; ECTS: 1,2

4. Łączna liczba godzin oraz punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach praktycznych np. laboratoryjne, projektowe, terenowe, warsztaty Godziny: -; ECTS: -

5. Przewidywany nakład pracy własnej (bez udziału prowadzącego lub z udziałem w ramach konsultacji) konieczny do realizacji zadań programowych przedmiotu. Godziny: 20; ECTS: 0,8

Bud-Gusaim J., Taksacja rolnicza, Wydawnictwo SGGW, Warszawa, 2005

Łaguna T. M., Wycena nieruchomości i gospodarstw rolnych, Wydawnictwo Zachodnie centrum organizacji, Zielona Góra, 2001

Michalski R, Jóźwiak W., Metody oceny stanu technicznego, wyceny pojazdów i maszyn, Wydawnictwo Educaterra, Olsztyn, 1999

Nowak A., Wycena lasów, Wydawnictwo Educaterra, Olsztyn, 2001

Schilbach J., Charakterystyka nieruchomości rolnych oraz zasady ich wyceny, Wydawnictwo AR, Kraków, 2001

Po ukończeniu kursu student:

A/ wiedza:

- zna podstawowe zagadnienia z zakresu szacowania wartości składników majątku gospodarstw rolnych

- zna obligatoryjne w wycenie źródła danych

- posługuje się podstawowymi kategoriami ekonomicznymi: wartość, cena i trend jej zmiany, dochody i ich rodzaje, wydatki operacyjne, stopa kapitalizacji i dyskonta, cecha rynkowa i jej waga, zużycie obiektu budowlanego, urządzenia lub maszyny i rodzaje tego zużycia

B/ umiejętności:

- potrafi przedstawić aktualne koncepcje i podejcia stosowane w wycenie

- umie oszacować wartość nieruchomości rolnej w każdym z obligatoryjnych podejść (porównawczym, dochodowym, kosztowym, mieszanym) stosując właściwe dla danej sytuacji metody i techniki

- potrafi ocenić efektywność ekonomiczną inwestycji

C/ kompetencje społeczne:

- potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i realizować proces samokształcenia

- potrafi formułować opinie dotyczące kwestii szacowania wartości składników majątku oraz argumentować na ich rzecz zarówno w środowisku specjalistów jak i niespecjalistów

- docenia znaczenie obiektywnej rynkowej wartości danego dobra, wie jak ona powstaje i od czego zależy

Oceny formujące (ćwiczenia):

Oceny za wykonane działania realizowane indywidualnie i w zespołach dwuosobowych w trakcie prac nad sprawozdaniami z ćwiczeń. Wyznacznikiem oceny będzie efektywność i organizacja zespołu oraz umiejętność korzystania z materiałów źródłowych, poprawność wykonania prac oraz oceny z kolokwiów. Ocena końcowa stanowi średnią z ocen formujących

Ocena podsumowująca (wykłady): egzamin pisemny z całości wiedzy przedstawionej na wykładach i ćwiczeniach (zadania problemowe, tworzenie krótkich definicji, rozwiązywanie przedstawionych zagadnień).

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej

składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.