Prognozowanie w produkcji roślinnej

KIERUNEK STUDIÓW : ROLNICTWO: / ECTS: 3 / semestr: 7

Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: SI

status: do wyboru

Wymagania wstępne: brak

Celem przedmiotu jest przedstawienie metod prognostycznych, ze szczególnym uwzględnieniem szacowania plonu roślin rolniczych w skali pola oraz przekazanie podstawowych informacji o modelowaniu wzrostu i rozwoju roślin.

W czasie zajęć zostaną omówione cele prognozowania i modelowania. Przedstawione będą metody prognostyczne (matematyczne i niematematyczne) ze szczególnym uwzględnieniem metod stosowanych do prognozowania plonowania roślin przez GUS, jak również w wybranych krajach UE. Scharakteryzowane zostaną ogólnie deterministyczne modele wzrostu i rozwoju roślin.

Wykłady:

1. Cele i zadania prognozowania w rolnictwie.

2. Ogólne uwarunkowania prognozowania – trendy plonowania ważniejszych grup roślin rolniczych

3. Metodyka szacunku produkcji stosowana przez GUS

4. Prognozowanie wielkości plonu ziarna zbóż.

5. Prognozowanie plonowania roślin okopowych.

6. Prognozowanie plonowania roślin strączkowych i rzepaku.

7. Prognozowanie plonowania roślin pastewnych, łąk i pastwisk.

8-9.Cele i etapy modelowania wzrostu i rozwoju roślin.

10. Teoretyczne podstawy modelu wzrostu i rozwoju roślin

11. Sposoby obliczania fotosyntezy łanu

12-13. Charakterystyka wybranych modeli deterministycznych

14. Charakterystyka wybranych modeli deterministycznych

15. Obliczanie dawek nawozowych na podstawie testów roślinnych i glebowych

Ćwiczenia:

1. Analiza stanu zasiewu zbóż w okresach przydatnych do prognozowania

2. Szacowanie potencjału produkcyjnego łanu w charakterystycznych fazach rozwojowych

3-4. Determinanty potencjału plonowania roślin okopowych

5. Określenie elementów strukturalnych oraz prognozowanie plonu roślin strączkowych

6. Ocena przezimowania rzepaku ozimego

7. Obliczanie plonu runi użytków zielonych i roślin pastewnych z upraw polowych

8-9. Obliczanie ekonomicznego i fizjologicznego optymalnego poziomu nawożenie na podstawie wyznaczonej funkcji produkcji.

10-11. Obliczanie progów termicznych dla faz rozwojowych.

12-14. Symulowanie przebiegu wzrostu i rozwoju roślin za pomocą modelu APSIM (zespoły 2-osobowe)

15. Ocena projektów zespołowych i zaległych sprawozdań.

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 35, ECTS** 1,4

w tym:

wykłady (podać liczbę godzin) 15 godz.

ćwiczenia i seminaria (podać liczbę godzin) 15 godz.

konsultacje (podać liczbę godzin) 2 godz.

udział w badaniach 0 godz.

obowiązkowe praktyki i staże (podać liczbę godzin) 0 godz.

udział w egzaminie i zaliczeniu (podać liczbę godzin) 3 godz.

praca własna (1,6 ECTS**) 40 godz.

Podstawowa:

B. Kulig. 2010. Matematyczne modelowanie wzrostu i rozwoju roślin, Wyd. UR w Krakowie

S. Stanko. 1999. Prognozowanie w rolnictwie. Wyd. SGGW Warszawa.

Uzupełniająca:

Metodyka badań i ocen produkcji rolniczej. GUS. Warszawa 2001, ss. 79

B.Kulig, A.Wąsik, M.Wołosz, M.Tokarz. 2010. Szacowanie plonów roślin rolniczych. Instrukcja PIORiN (dostępna na ćwiczeniach)

Analiza stosowalności zagranicznych metod prognozowania plonów w warunkach Polski. 1996. IUNG Puławy

Wiedza:

1. Wykazuje znajomość metod prognozowania plonu

2. Identyfikuje i charakteryzuje główne determinanty plonowania roślin rolniczych

Umiejętności:

1. Szacuje plony roślin i stopień przezimowania plantacji (projekty indywidualne)

2. Oblicza optymalny poziom nawożenia i progi termiczne dla faz rozwojowych z wykorzystaniem arkusza kalkulacyjnego (projekt zespołowy)

3. Wykonuje symulację plonowania roślin w zadanych warunkach siedliskowych (projekt zespołowy)

Kompetencje społeczne:

1. Rozwiązuje postawione zadania w zespole lub samodzielnie

2. Rozumie potrzebę ustawicznego podnoszenia kwalifikacji oraz docenia potrzebę zastosowania technologii informacyjnych w naukach rolniczych

Oceny formujące (ćwiczenia):

1) Oceny sprawozdań z wykonania zadań obliczeniowych (ćw. 1-7)

2) Projekt symulacji komputerowej z wykorzystaniem modelu rośłinnego(w zespołach 2-osobowych) lub obliczeń wykonywanych za pomioca arkusza kalkulacyjnego; w ocenie uwzględniana będzie poprawność rozwiązania, efektywność i organizacja pracy zespołu, stopień wykorzystania komputera do rozwiązywania zadań (ćw. 8-14).

Ocena końcowa: średnia ocen formujących uzyskanych na zajęciach.

Wykłady: egzamin pisemny (zadania problemowe i/lub obliczeniowe)

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ocena końcowa = 0,6 x ocena z egzaminu + 0,4 ocena podsumowująca (ćwiczenia)

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.