Doradztwo w agrobiznesie

KIERUNEK STUDIÓW: ZARZĄDZANIE / ECTS: 2 / semestr: 5

Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: SL

status: kierunkowy

Wymagania wstępne: brak

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z metodyką pracy doradczej oraz w pracy informacyjnej, a także umiejętnościami, jakie powinni posiadać doradcy, chcący skutecznie konkurować na rynku produktów i usług doradczych.

Program nauczania obejmuje m.in. definicje doradztwa oraz jego cele i zadania w gospodarce rynkowej, organizację doradztwa rolniczego w Polsce i w UE, modele doradztwa, formy, metody i techniki doradcze, teoretyczne podstawy doradztwa, teorię dyfuzji innowacji, istotę procesu komunikowania, efektywność pracy doradczej, modele podejmowania decyzji, techniki informatyczne w doradztwie, a także analizę systemów doradztwa rolniczego na świecie.

Wykłady:

- Teoretyczne podstawy doradztwa rolniczego

- Doradztwo – definicje, rodzaje doradztwa w gospodarce rynkowej, znaczenie doradztwa jako dyscypliny wiedzy

- Rodzaje doradztwa rolniczego w Polsce i w Unii Europejskiej

- Organizacja doradztwa rolniczego w Polsce - zadania statutowe i usługi odpłatne w doradztwie rolniczym

- Metody wpływania na zachowanie ludzkie. Komunikaty perswazyjne vs. komunikaty informacyjne

- Formy i metody doradztwa, modele doradztwa indywidualnego, właściwe i niewłaściwe zachowania doradcy podczas rozmowy z klientem

- Metody doradztwa grupowego i masowego

- Teoria dyfuzji innowacji: innowacyjność i innowacje w agrobiznesie

- Modele powiązań doradztwa z nauką i praktyką gospodarczą.

Ćwiczenia:

- Omówienie zasad pracy grupowej, metod rozwiązywania problemów w grupach oraz cech skutecznego doradcy - dyskusja moderowana.

- Analiza SWOT i jej praktyczne zastosowanie w doradztwie rolniczym - praca w grupach.

- Zastosowanie techniki burzy mózgów w rozwiązywaniu problemów doradczych - praca w zespołach roboczych.

- Identyfikacja problemów doradczych, wybór najlepszych form i metod doradczych adekwatnych do problemu. Opracowywanie metodyki doradczej - praca w zespołach roboczych.

- Zastosowanie techniki grup nominalnych do poszukiwania najlepszego rozwiązania problemu doradczego - praca w grupach.

- Opracowywanie metodyki doradczej (praca w grupach) - rozwiązywanie problemów rolników.

- Prezentacja prac w grupach. Dyskusja podsumowująca.

Struktura aktywności studenta

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego: 38 godz., ECTS 1,52, w tym:

wykłady 15 godz.

ćwiczenia 15 godz.

konsultacje 5 godz.

udział w badaniach 0 godz.

obowiązkowe praktyki i staże 0 godz.

udział w egzaminie końcowym 3 godz.

praca własna (0,48 ECTS) 12 godz.

Podstawowa:

- Leśniak L. 2013. Publiczne doradztwo rolnicze wobec wyzwań przyszłości i oczekiwań mieszkańców wsi. Wyd. CDR w Krakowie.

- Ogryczak D. 2014. Doradztwo rolnicze w Polsce po 2014 r. : kompetencje, organizacja, finansowanie. Wydawnictwo Sejmowe. Kancelaria Sejmu.

- Kijowski P. 2001. Doradztwo rolnicze. IERiGŻ.

- Knapik W., Kiełbasa B. 2019. Komunikacja społeczna w ujęciu interdyscyplinarnym. Komunikacja biznesowa. Wydawnictwo Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.

- Kozyra B. 2016. Komunikacja bez barier. MT Biznes.

- Wawrzyniak B. 2000. Doradztwo w agrobiznesie. Wyd. WSHE Włocławek.

Uzupełniająca:

- Nęcki Z. 1992. Komunikowanie interpersonalne. Wyd. Ossolineum, Wrocław.

- Zagadnienia Doradztwa Rolniczego, kwartalnik, Wyd. CDRRiOW Poznań.

- Majka-Rostek D. 2010. Komunikacja społeczna a wyzwania współczesności. Wyd. Difin, Warszawa.

- Griffin E. 2010. Podstawy komunikacji społecznej. Wyd. GWP, Gdańsk.

- Kijowski P. 2001. Doradztwo rolnicze : (w świetle ankiety IERiGŻ z 2000 roku). Wyd. IERiGŻ, Warszawa.

Po zakończeniu kursu student:

Wiedza:

- student zna podstawy teoretyczne doradztwa rolniczego,

- posiada wiedzę dotyczącą metod i technik pracy w grupach i pracy doradczej,

- rozumie rodzaje doradztwa rolniczego,

- zna systemy doradztwa rolniczego na świecie.

Umiejętności:

- ocenia i umie zastosować techniki pracy w doradztwie indywidualnym,

- potrafi zastosować techniki pracy w grupie,

- posiada umiejętność komunikowania się w doradztwie indywidualnym i potrafi właściwie zachować się przy obsłudze klienta,

- umie zaprojektować program doradczy wraz z metodyką.

Kompetencje społeczne:

- rozwiązuje postawione zadania zarówno samodzielnie, jak i w zespole,

- rozumie potrzebę ustawicznego podnoszenia wiedzy i umiejętności w pracy doradczej,

- rozwija swoje umiejętności pracy z grupą.

Wykłady:

ocena końcowa: egzamin pisemny składający się z pytań otwartych (w tym problemowych).

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 średnio >90%).

Ćwiczenia: ocena aktywności studenta w trakcie ćwiczeń - opracowywanie zadań indywidualnych lub w grupach.

Ocena końcowa = 0,6 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,4 x ocena podsumowująca (ćwiczenia).

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.