Melioracje przeciwerozyjne

Celem przedmiotu jest nabycie umiejętności rozpoznawania zjawisk erozyjnych, oceny ich nasilenia oraz sposobów zapobiegania, a także likwidacji skutków erozyjnej degradacji gleb.

Trwale zubożając glebę erozja przynosi gospodarce wymierne szkody ekologiczne i ekonomiczne, powoduje m.in. stałe obniżanie się plonów, nierównomierne przepływy wody w rzekach - gwałtowne powodzie i okresowe niżówki, zanoszenie rumowiskiem zbiorników wodnych, zamulanie urządzeń wodno-melioracyjnych, deformowanie koryt potoków i rzek. Gwałtowny przebieg niektórych procesów erozyjnych był przyczyną wielu katastrof, w których ulegały zniszczeniu zlokalizowane na zboczach drogi i linie kolejowe, trakcje elektryczne, zabudowania gospodarcze czy całe przysiółki. Zapobieganie erozji jest więc problemem niezwykle ważnym, zwłaszcza obecnie, podczas zachodzących przemian strukturalnych w zagospodarowaniu terenów związanych z szybkimi przeobrażeniami gospodarczymi zachodzącymi w naszym kraju.

Statystyka przedmiotu:

1. Liczba godzin oraz punktów ECTS - przedmiot obowiązkowy Godziny: -; ECTS: -

2. Liczba godzin oraz punktów ECTS - przedmiot do wyboru Godziny: 50; ECTS: 2

3. Łączna liczba godzin oraz punktów ECTS, którą student uzyskuje poprzez bezpośredni kontakt z nauczycielem

akademickim (wykłady, ćwiczenia, seminaria....) Godziny: 30; ECTS: 1,2

4. Łączna liczba godzin oraz punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach praktycznych np. laboratoryjne,

projektowe, terenowe, warsztaty Godziny: 15; ECTS: 0,6

5. Przewidywany nakład pracy własnej (bez udziału prowadzącego lub z udziałem w ramach konsultacji) konieczny do

realizacji zadań programowych przedmiotu. Godziny: 20; ECTS: 0,8

1. Józefaciuk A., Józefaciuk C. Erozja agrosystemów. Biblioteka monitoringu środowiska. Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska, Warszawa 1998.

2. Józefaciuk A., Józefaciuk C. Ochrona gruntów przed erozją. Poradnik dla władz administracyjnych i samorządowych oraz służb doradczych i użytkowników gruntów. Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa, Puławy 1999.

3. Józefaciuk C., Józefaciuk A. 1996. Erozja i melioracje przeciwerozyjne. Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa.

4. Józefaciuk C., Józefaciuk A. 1996. Erozja wąwozowa i metody zagospodaro-wania wąwozów. Państwowa Inspekcja Ochrony Środowiska, Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa.

5. Prochal P. Melioracje przeciwerozyjne. Skrypt AR w Krakowie, 1984.

6. Ziemnicki S. Melioracje przeciwerozyjne. PWRiL Warszawa, 1968.

Wiedza

Student:

- zna zjawiska i procesy zachodzące w środowisku gruntowo-wodnym i glebowym, zwłaszcza związane z przepływem wody i transportem zanieczyszczeń,

- zna zasady stosowania odpowiednich metod i technik w ochronie środowiska gruntowo-wodnego i rekultywacji terenów zdegradowanych.

Umiejętności

- potrafi klasyfikować i określać właściwości gruntów i gleb,

- umie przeprowadzić interpretację wyników badań środowiskowych oraz identyfikuje źródła zanieczyszczeń,

- ocenia stan środowiska oraz potrafi zastosować technologie jego rekultywacji.

Kompetencje społeczne

- ma świadomość problemów środowiskowych i potrzebę podejmowania wieloaspektowych działań w przestrzeni oraz wpływu tych działań na środowisko,

- rozumie problematykę wpływu odpowiedzialności za podejmowane decyzje.

Ćwiczenia:

Indywidualne zaliczenie projektu składającego się z kilku modułów wykonywanych na ćwiczeniach.

Wykłady:

Sprawdzenie wiedzy o czynnikach kształtujących erozję oraz działaniach przeciwerozyjnych - odpowiedź ustna.

---

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U

lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów

kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub

K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad

dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego

przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami

formalnymi.

brak