Ekonometria

Kierunek studiów: EKONOMIA/ECTS: 4/ semestr: 3

Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: NL

Status: podstawowy/obowiązkowy

Wymagania wstępne: znajomość podstaw statystyki matematycznej i matematyki wyższej

Cel przedmiotu jest zapoznanie z wybranymi, praktycznymi metodami ekonometrycznymi, podkreślenie niemożności mechanicznego stosowania gotowych formuł konkretniej metody, a poprzedzenie ich rzetelną analizą.

Treści merytoryczne: liniowe i nieliniowe modele ekonometryczne jednorównaniowe, predykcja na podstawie modeli ekonometrycznych, analiza procesu produkcyjnego.

Wykłady:

1. Rozwój historyczny dyscypliny.

2. Model ekonometryczny. Definicja i specyfikacja elementów modelu.

3. Dobór zmiennych objaśniających do modelu ekonometrycznego.

4. Klasyczny model regresji liniowej.

5. Klasyczna Metoda Najmniejszych Kwadratów – założenia.

6. Estymacja parametrów modelu z jedną zmienną objaśniającą klasyczną metodą najmniejszych kwadratów.

7. Estymacja parametrów modelu z wieloma zmiennymi objaśniającymi klasyczną metodą najmniejszych kwadratów.

8. Weryfikacja modelu liniowego.

9. Charakterystyka wybranych modeli nieliniowych.

10. Metody doboru postaci analitycznej modelu.

11. Estymacji modeli nieliniowych transformowanych do postaci liniowej.

12. Klasyczna predykcja na podstawie modeli przyczynowo-opisowych.

13. Modele tendencji rozwojowej jako narzędzie predykcji.

14. Funkcja produkcji.

15. Ekonometryczne modele kosztów.

Ćwiczenia

1. Pojęcie modelu ekonometrycznego, klasyfikacja modeli ekonometrycznych oraz etapy budowy modelu.

2. Wybór zmiennych objaśniających do modelu ekonometrycznego – metoda pojemności informacyjnej Hellwiga.

3. Wybór zmiennych objaśniających do modelu ekonometrycznego – metoda analizy grafów.

4. Estymacja jednorównaniowych modeli liniowych z jedną zmienną objaśniającą klasyczną metodą najmniejszych kwadratów.

5. Estymacja jednorównaniowych modeli liniowych z wieloma zmiennymi objaśniającymi klasyczną metodą najmniejszych kwadratów.

6. Ocena dopasowania modelu do danych empirycznych.

7. Weryfikacja liniowego modelu ekonometrycznego. Interpretacja merytoryczna.

8. Estymacja parametrów modeli nieliniowych poprzez ich linearyzację – modele liniowe względem parametrów.

9. Estymacja parametrów modeli nieliniowych poprzez ich linearyzację – modele nieliniowe względem zmiennych i parametrów.

10. Modele tendencji rozwojowej.

11. Predykcja na podstawie modeli przyczynowo-opisowych.

12. Modele tendencji rozwojowej jako narzędzie predykcji.

13. Analiza procesu produkcyjnego - funkcja produkcji typu Cobba-Douglasa.

14. Badanie efektów postępu techniczno-organizacyjnego.

15. Ekonometryczne modele kosztów.

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego 35 godz. (ECTS** 2)

w tym:

wykłady 15 godz.

ćwiczenia i seminaria 15 godz.

konsultacje 2 godz.

udział w badaniach 0 godz.

obowiązkowe praktyki i staże 0 godz.

udział w egzaminie i zaliczeniu 3 godz.

praca własna (ECTS** 2) 25 godz.

Podstawowa:

1. Kukuła K. (red.), Wprowadzenie do ekonometrii – W przykładach i zadaniach. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009.

2. Borkowski B., Dudek H., Szczęsny W., Ekonometria – Wybrane zagadnienia. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003.

Uzupełniająca:

1. Nowak E., Zarys metod ekonometrii – Zbiór zadań. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.

2. Welfe A., Ekonometria, Wydawnictwo Naukowe PWE, 1999.

Wiedza:

- student zna podstawowe pojęcia z zakresu modelowania ekonometrycznego

- zna podstawowe metody i narzędzia rozwiązywania zadań z zakresu objętego programem,

Umiejętności:

- zastosowanie narzędzi matematycznych do modelowania procesów ekonomicznych,

- zrozumienie istoty modelowania procesów ekonomicznych,

- umiejętność precyzyjnego formułowania problemu badawczego i wnioskowania w oparciu o przyjęte założenia,

Kompetencje społeczne:

- student jest świadomy użyteczności poznanych metod w zagadnieniach praktycznych do obliczeń, w szczególności ekonomicznych,

- umie zorganizować pracę w grupie.

Ćwiczenia:

Podstawą zaliczenia ćwiczeń są wyniki sprawdzianów pisemnych oraz odpowiedzi ustnych.

Wykłady:

Przedmiot kończy się egzaminem pisemnym polegającym na rozwiązaniu zestawu zadań.

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska co najmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ocena końcowa=0,5 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,5 x ocena z ćwiczeń

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.