Chemia środowiska
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | R.3s.CHS.SI.ROSXX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Chemia środowiska |
Jednostka: | Katedra Chemii Rolnej i Środowiskowej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
KIERUNEK STUDIÓW: OCHRONA ŚRODOWISKA /ECTS:7/ semestr: 3 Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: SI status: kierunkowy/obowiązkowy Wymagania wstępne: brak Cel kształcenia: przekazanie wiedzy dotyczącej ewolucji Ziemi, chemizmu atmosfery, wód i środowiska lądowego, chemicznego zanieczyszczenie środowiska i zmiany globalnych na Ziemi, odżywiania się roślin, oceny zdolności sorpcyjnych i potrzeb wapnowania gleby, składu chemicznego różnych materiałów środowiskowych, właściwości i stosowanie nawozów organicznych i mineralnych, oddziaływanie nawozów na rośliny i środowisko, oceny żyzności i zasobności gleby w składniki pokarmowe. |
Pełny opis: |
Wykłady: 1. Początek i ewolucja Ziemi 2. Chemizm atmosfery 3. Chemizm oceanów i wód kontynentalnych 4. Chemizm środowiska lądowego 5. Żyzność gleby, jej odczyn i przemiany składników pokarmowych w glebie 6. Przemiany azotu w środowisku i jego pobieranie przez rośliny 7. Fosfor w środowisku i jego pobieranie przez rośliny 8. Potas, wapń i magnez w glebie i jego przyswajalność 9. Obieg siarki w środowisku 10. Obieg CO2 i chemiczne zmiany globalne na Ziemi 11. Asortyment i działanie nawozów organicznych na glebę i rośliny 12. Właściwości, stosowanie i działanie nawozów: azotowych, fosforowych, potasowych, wieloskładnikowych i mikroelementowych 13. Ocena potrzeb wapnowania gleby i nawożenia roślin Ćwiczenia: 1. Oznaczanie pH gleby i określenie potrzeb wapnowania metodą Schachtschabela 2. Oznaczenie kwasowości hydrolitycznej gleby metodą Kappena i obliczenie na jej podstawie dawki wapna 3. Oznaczenie kationowej pojemności sorpcyjnej gleby 4. Oznaczenie zdolności gleby do sorbowania fosforanów 5. Oznaczenie zawartości przyswajalnego fosforu w glebie metodą Egnera-Riehma 6. Oznaczenie zawartości przyswajalnego manganu i cynku w glebie metodą Rinkisa 7. Oznaczenie zawartości formy amonowej azotu w oborniku 8. Oznaczenie zawartości potasu, sodu i wapnia w materiale roślinnym 9. Oznaczenie zawartości azotanów w materiałach środowiskowych 10. Oznaczenie zasolenia wody metodą konduktometryczną Struktura aktywności studenta: zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 96, ECTS: 3,84 w tym: wykłady 30 godz. ćwiczenia i seminaria 66 godz. konsultacje 0 godz. obowiązkowe praktyki staże 0 godz. udział w egzaminie i zaliczeniu 0 godz. praca własna studenta (3,16 ECTS) 175 godz. |
Literatura: |
Podstawowa: 1. Andrew J.E. i in.: Wprowadzenie do chemii środowiska. Wyd. Nauk.-Techn., Warszawa, 1999, s. 236. 2. Gorlach E., Mazur T.: Chemia rolna. PWN, Warszawa, 2002. 3. Przewodnik do ćwiczeń z chemii rolnej pod red. E. Gorlacha, skrypt AR w Krakowie Uzupełniająca: 1. Mercik St. (Red.): Chemia rolna. Podstawy teoretyczne i praktyczne. Wyd. SGGW, 2004. 2. VanLoon, G.W., Duffy S.J.: Chemia środowiska. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2007. ss. 614. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu kursu student: Wiedza: - posiada wiedzę o podstawach i interakcjach chemizmu atmosfery, hydrosfery i litosfery - poznaje metody i identyfikuje stan i zagrożenia chemiczne środowiska Umiejętności: - rozumie jedność chemiczną biosfery i środowiska abiotycznego - potrafi przeprowadzić analizę stanu i przygotować plan łagodzenia i eliminacji zagrożeń naturalnych i antropogenicznych skażeń chemicznych środowiska Kompetencje społeczne: - pracuje i organizuje działania w małym zespole w celu wykonania eksperymentu laboratoryjnego - docenia wagę i potrzebę dbałości o środowisko w skali globalnej i lokalnej |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykład: egzamin pisemny obejmujący zadania problemowe Przyjęto procentową skale oceny efektów kształcenia definiowana w sposób następujący: 1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%). 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%). Ćwiczenia: Oceny każdego wykonania zadania laboratoryjnego i obliczeniowego w zespołach 2 osobowych, uwzględniające poprawność przeprowadzenia analizy, wykonania obliczeń, interpretacji wyników i formułowania wniosków. Ocena podsumowująca: średnia uzyskana z poszczególnych ćwiczeń. Ocena końcowa=0,5 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,5 x ocena podsumowująca (ćwiczenia) UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.