Chemia środowiska

KIERUNEK STUDIÓW: OCHRONA ŚRODOWISKA /ECTS:8/ semestr: 3

Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: NI

status: kierunkowy/obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak

Cel kształcenia: przekazanie wiedzy dotyczącej ewolucji Ziemi, chemizmu atmosfery, wód i środowiska lądowego, chemicznego zanieczyszczenie środowiska i zmiany globalnych na Ziemi, odżywiania się roślin, oceny zdolności sorpcyjnych i potrzeb wapnowania gleby, składu chemicznego różnych materiałów środowiskowych, właściwości i stosowanie nawozów organicznych i mineralnych, oddziaływanie nawozów na rośliny i środowisko, oceny żyzności i zasobności gleby w składniki pokarmowe.

Wykłady:

1. Chemizm atmosfery

2. Chemizm oceanów i wód kontynentalnych

3. Chemizm środowiska lądowego

4. Przemiany azotu w środowisku i jego pobieranie przez rośliny

5. Fosfor w środowisku i jego pobieranie przez rośliny

6. Potas, wapń i magnez w glebie i jego przyswajalność

7. Obieg CO2 i chemiczne zmiany globalne na Ziemi

8. Asortyment i działanie nawozów organicznych na glebę i rośliny

9. Właściwości, stosowanie i działanie nawozów: azotowych, fosforowych, potasowych i wieloskładnikowych

Ćwiczenia:

1. Oznaczanie pH gleby i określenie potrzeb wapnowania

2. Oznaczenie kationowej pojemności sorpcyjnej gleby

3. Oznaczenie zawartości przyswajalnego fosforu i potasu w glebie

4. Oznaczenie zawartości przyswajalnego manganu i cynku w glebie

5. Oznaczenie zawartości potasu, sodu i wapnia w materiale roślinnym

6. Oznaczenie zawartości azotanów w materiałach środowiskowych

7. Oznaczenie zasolenia wody metodą konduktometryczną

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 50, ECTS: 2,00

w tym:

wykłady 20 godz.

ćwiczenia i seminaria 30 godz.

konsultacje 0 godz.

obowiązkowe praktyki staże 0 godz.

udział w egzaminie i zaliczeniu 0 godz.

praca własna studenta (6,00 ECTS) 200 godz.

Podstawowa:

1. Andrew J.E. i in.: Wprowadzenie do chemii środowiska. Wyd. Nauk.-Techn., Warszawa, 1999, s. 236.

2. Gorlach E., Mazur T.: Chemia rolna. PWN, Warszawa, 2002.

3. Przewodnik do ćwiczeń z chemii rolnej pod red. E. Gorlacha, skrypt AR w Krakowie

Uzupełniająca:

1. Mercik St. (Red.): Chemia rolna. Podstawy teoretyczne i praktyczne. Wyd. SGGW, 2004.

2. VanLoon, G.W., Duffy S.J.: Chemia środowiska. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2007. ss. 614.

Po zakończeniu kursu student:

Wiedza:

- posiada wiedzę o podstawach i interakcjach chemizmu atmosfery, hydrosfery i litosfery

- poznaje metody i identyfikuje stan i zagrożenia chemiczne środowiska

Umiejętności:

- rozumie jedność chemiczną biosfery i środowiska abiotycznego

- potrafi przeprowadzić analizę stanu i przygotować plan łagodzenia i eliminacji zagrożeń naturalnych i antropogenicznych skażeń chemicznych środowiska

Kompetencje społeczne:

- pracuje i organizuje działania w małym zespole w celu wykonania eksperymentu laboratoryjnego

- docenia wagę i potrzebę dbałości o środowisko w skali globalnej i lokalnej

Wykład:

egzamin pisemny obejmujący zadania problemowe

Przyjęto procentową skale oceny efektów kształcenia definiowana w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ćwiczenia:

Oceny każdego wykonania zadania laboratoryjnego i obliczeniowego w zespołach 2 osobowych, uwzględniające poprawność przeprowadzenia analizy, wykonania obliczeń, interpretacji wyników i formułowania wniosków.

Ocena podsumowująca: średnia uzyskana z poszczególnych ćwiczeń.

Ocena końcowa=0,5 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,5 x ocena podsumowująca (ćwiczenia)

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.