Zasady dobrej praktyki rolniczej
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | R.2s.DPR.NM.RROXY |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Zasady dobrej praktyki rolniczej |
Jednostka: | Katedra Agroekologii i Produkcji Roślinnej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Kierunek Studiów: Rolnictwo/ECTS:1/semestr 2 Profil: Ogólnoakademicki/Forma i poziom: NM Statut: Kierunkowy/Fakultatywny Wymagania wstępne: znajomość podstawowych wiadomości dotyczących uprawy roli i roślin. Celem przedmiotu jest przedstawienie głównych zasad prowadzenia produkcji rolniczej w zgodzie z wymogami dobrej praktyki rolniczej. Program nauczania obejmuje problematykę dotyczącą m.in. prowadzenia gospodarstwa rolnego, a w szczególności produkcji roślinnej z prowadzeniem bilansu składników mineralnych i substancji organicznej oraz integrowanej metody ochrony roślin. Zostaną omówione metody ochrony gruntów rolnych przed niszczącym działaniem erozji oraz funkcja produkcyjna i oddziaływanie gospodarstwa (produkcja roślinna i zwierzęca) na środowisko. |
Pełny opis: |
Wykłady: 1. Przepisy prawne w obrębie ochrony środowiska, organizacja produkcji roślinnej i jej wpływ na bilans składników mineralnych i organicznych, 2. Zasady integrowanej ochrony w ograniczeniu zachwaszczenia roślin uprawnych, 3. Prowadzenie produkcji zwierzęcej i jej oddziaływanie na środowisko (składowanie nawozów naturalnych i ich poprawne stosowanie), 4. Działania ograniczające negatywny wpływ produkcji roślinnej na intensywność procesów erozyjnych i degradacji fizycznej gleb, 5. Nowe tendencje w zasadach dobrej praktyki (wzajemna zgodność) oraz potrzeba uzupełniania wiedzy przez całe życie. Ćwiczenia: 1. Projekt (ćwiczenia 1-5) płodozmianu dostosowanych do warunków glebowo-klimatycznych. Praca wykonywana w oparciu o przyjęte założenia. Ćwiczenie nr 1 - przydział założeń, opis metody. 2. Obliczanie struktury zasiewów. 3.Konstruowanie płodozmianu wg. założeń, 4. Konfrontacja produkcyjności i zapotrzebowania. 5. Waloryzacja płodozmianu i ocena sprawozdania. Struktura aktywności studenta: zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego20 godz. w tym: wykłady 5 godzin ćwiczenia i seminaria 5 godz. konsultacje 5 godz. udział w badaniach 0 godz. obowiązkowe praktyki i staże 0 godz. udział w egzaminie i zaliczeniu 5 godz. e-learning 0 godz. praca własna 5 godz. |
Literatura: |
1. Duer I., Fotyma M,. Madej A. 2004. Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej. Fundacja Programów Pomocy dla Rolnictwa, ss. 93, Warszawa 2004. 2. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. 2004. Zwykła Dobra Praktyka Rolnicza. Fundacja Programów Pomocy dla Rolnictwa, ss. 56, Warszawa 2004. 3. Upowszechnianie Zasad Dobrej Praktyki Rolniczej. 2003. Cz. I. Zasady Dobrej Praktyki w Zakresie Nawożenia, s. 1-260. Cz. II. Umocowania Prawne i Organizacyjne Wdrażania Kodeksu Dobrej Praktyki Rolniczej, s. 1-287. IUNiG Puławy 2003. |
Efekty uczenia się: |
1. student zna podstawowe zasady, metody, techniki, technologie pozwalające wykorzystać w sposób bezpieczny dla środowiska potencjał przyrody w produkcji roślinnej. 2. student zna podstawowe zasady dobrej praktyki rolniczej w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, 3. zna podstawowe zasady konstrukcji płodozmianu dla określonych warunków glebowo-klimatycznych, 4. zna sposoby ograniczenia negatywnych skutków produkcji rolniczej na środowisko, 5. zna zasady planowania dawek i terminów stosowania nawozów naturalnych i mineralnych pod konkretne rośliny uprawne. Umiejętności: 1. potrafi zaprojektować płodozmian dostosowany do określonych warunków glebowo-klimatycznych oraz zabezpieczającego bazę paszowa dla posiadanych zwierząt 2. potrafi poprawnie zaproponować różne metody ograniczenia występowania chwastów w konkretnych roślinach uprawnych, 3. potrafi poprawnie przeprowadzić bilans podstawowych składników odżywczych i materii organicznej w płodozmianie, Kompetencje społeczne: 1. realizuje prace w małych zespołach w celu wykonania określonego zadania. 2. akceptuje zasady kodeksu dobrej praktyki rolniczej w produkcji roślinnej i zwierzęcej 3. rozumie konieczność ciągłego dokształcania się wynikającą z postępu technologicznego i zmian w ustawodawstwie. |
Metody i kryteria oceniania: |
Oceny formujące: (ćwiczenia): 1. Oceny za wykonane obliczenia i działania realizowane indywidualnie w trakcie prac nad sprawozdaniem z ćwiczeń. Wyznacznikiem oceny będzie efektywność i umiejętność korzystania z materiałów źródłowych. 2. Poprawność wykonania sprawozdania. Ocena końcowa (formującą): średnią z ocen formujących. Wykłady Ocena podsumowująca: egzamin ustny z całości wiedzy przedstawionej na wykładach i ocena sprawozdania. -- 1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%). 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla oceny dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%). Ocena końcowa=0,6 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,4 x ocena podsumowująca (ćwiczenia). UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.