Gospodarowanie na obszarach kryzysowych

KIERUNEK STUDIÓW: BEZPIECZEŃSTWO I JAKOŚĆ ŚRODOWISKA / ECTS: 3 / semestr 1

Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: SM

status: kierunkowy/obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak

Celem przedmiotu jest przestawienie zagadnień dotyczących problemów zagospodarowania obszarów zdegradowanych, zanieczyszczonych, wykluczonych z użytkowania. W czasie zajęć zostaną omówione regulację prawne, kryteria podziału i cele zagospodarowania obszarów kryzysowych. Ponadto zostaną przedstawione różne narzędzia mające na celu poznanie przyczyny degradacji oraz wybór odpowiedniego kierunku rewitalizacji danego obszaru.

Wykłady:

1. Stan środowiska w Polsce i na tle UE. UE szansa i zagrożenia dla środowiska

2. Podstawowe pojęcia związane z obszarami kryzysowymi. Kryteria wyznaczania obszarów kryzysowych (zdegradowanych) i obszarów rewitalizacji. Cele bezpośrednie i pośrednie likwidacji (zagospodarowania) obszarów kryzysowych

3. Regulacje prawne dotyczące zagospodarowania obszarów kryzysowych.

4. Strefy ekologicznego zagrożenia w Polsce

5. Cele bezpośrednie i pośrednie likwidacji - zagospodarowania obszarów kryzysowych

6. Obszary poprzemysłowe, przykłady – programy rewitalizacji. Program rządowy dla terenów poprzemysłowych.

7. Zrównoważone Zarządzanie Obszarami Poprzemysłowymi

8. Obszary powojskowe – przykłady programów rewitalizacji

9. Obszary problemowe w rolnictwie. Obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania cz.1

10. Obszary problemowe w rolnictwie. Obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania cz.2.

11. Obszary kryzysowe w miastach

12. Wyznaczanie obszarów, na których zostały przekroczone standardy jakości gleb

13. Procedury postępowania przy likwidacji zanieczyszczeń materiałami niebezpiecznymi środowiska glebowego.

14. Problematyka składowisk przeterminowanych środków ochrony roślin

15. Zasady tworzenia stref ochronnych

Ćwiczenia:

1. Podział terenów zdegradowanych

2. Analiza czynników charakteryzujących obszary kryzysowe oraz kryteria wyboru optymalnego kierunku ich zagospodarowania

3. Analiza SWOT na obszarach kryzysowych – analiza przypadku

4. Identyfikacja zagrożeń na obszarach kryzysowych (zdegradowanych) dla wybranego przykładu. Praca na danych literaturowych cz.1

5. Identyfikacja zagrożeń na obszarach kryzysowych (zdegradowanych) dla wybranego przykładu. Praca na danych literaturowych cz.2.

6. Ocena zagrożeń środowiskowych i stanu zdrowia ludzi na obszarach kryzysowych cz.1

7. Ocena zagrożeń środowiskowych i stanu zdrowia ludzi na obszarach kryzysowych cz.2

8. Zarządzanie ryzykiem na obszarach kryzysowych rolniczych. Procedury i znaczenie.

9. Opracowanie projektu zagospodarowania wybranego obszaru zaliczenie

Statystyka przedmiotu:

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 30, ECTS** 1.80

w tym:

wykłady 15 godz.

ćwiczenia i seminaria 15 godz.

konsultacje 0 godz.

udziały w badaniach 0 godz.

obowiązkowe praktyki i staże 0 godz.

udział w egzaminie i zaliczeniu 0 godz.

praca własna (1.20 ECTS**) 75 godz

Podstawowa

1. Akty prawne.

2. Karczewska A. 2012. Ochrona gleb i rekultywacja terenów zdegradowanych. Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Wrocław, ss 390.

3. Maciak F. 2003. Ochrona i rekultywacja środowiska. SGGW w Warszawie, Warszawa, ss 355.

4. Podręcznik rewitalizacji. Zasady, procedury i metody działania współczesnych procesów rewitalizacji. 2003. Wydawca Urząd Mieszkalnictwa i rozwoju Miast, Warszawa, ss 143.

5. Baborska–Narożny M. 2012. Rewitalizacja terenów poprzemysłowych – modele przekształceń na wybranych przykładach. Czasopismo Techniczne Politechniki Krakowskiej 3-A, 12(109), 275-279

6. Kaczmarek S., 2001, Rewitalizacja terenów poprzemysłowych. Nowy wymiar w rozwoju miast, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, ss 141.

7. Domański B. 2000. Restrukturyzacja terenów poprzemysłowych w miastach[w:] Ziobrowski Z., Ptaszycka–Jackowska D., Rębowska A., Geissler A. (red): Rewitalizacja. Rehabilitacja. Restrukturyzacja. Odnowa miast, IGPiK, Kraków.

Uzupełniająca

1. Gasidło K. 2008. Przekształcenia terenów poprzemysłowych – efekty i perspektywy badań i działań. Problemy Ekologii, 12 ( 2), 76-80.

2. Starzewska-Sikorska A. (red). 2007.Instrumenty zarządzania rewitalizacją zdegradowanych terenów poprzemysłowych oraz obszarów odnowy miejskiej. Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych. Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko. Białystok, ss 162.

3. Wcisło E. 2008. Ocena środowiskowych zagrożeń zdrowia mieszkańców dużych miast Polski. Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych. Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko. Białystok, ss 132.

4. Wcisło E. 2009. Ocena Ryzyka Zdrowotnego w procesie remediacji terenów zdegradowanych chemicznie – procedury i znaczenie. Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych. Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko. Białystok,117."

- zna podstawowe pojęcia, definicje i uwarunkowania prawne związane gospodarowaniem na obszarach kryzysowych

- integruje wiedzę z różnych dyscyplin na temat problemów (środowiskowych, społecznych, ekonomicznych, przestrzennych) związanych z zagospodarowanie terenów kryzysowych i ich rewitalizacją

- zna metody identyfikacji czynników i kryteria wyboru kierunku ponownego zagospodarowania obszarów kryzysowych

- zna podstawowe elementy zarządzania ryzykiem na obszarach kryzysowych

Umiejętności:

- umie wykonać analizę SWOT dla danego obszaru kryzysowego

- identyfikuje i ocenia zagrożenia dla środowiska i stanu zdrowia ludzi na obszarach kryzysowych

- wykonuje projekt zagospodarowania (rewitalizacji) obszaru kryzysowego

Kompetencje społeczne:

- pogłębia wiedzę dotycząca rewitalizacji obszarów kryzysowych

- docenia potrzebę łączenia wiedzy interdyscyplinarnej w zagospodarowaniu obszarów kryzysowych

- organizuje prace w małym zespole w celu wykonania projektu

Wykłady:

Egzamin pisemny (pytania otwarte)

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ćwiczenia: rozwiązywanie zadań na poszczególnych ćwiczeniach lub symulacje komputerowe na bieżąco oceniane przez prowadzących pod względem poprawności ich rozwiązania oraz organizacji pracy w zespole.Ocena podsumowująca: średnia uzyskana z poszczególnych ćwiczeń

Ocena końcowa = 0.5 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0.5 x ocena podsumowująca (ćwiczenia)

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.