Analiza instrumentalna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | R.1s.ANI.SM.RROXX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Analiza instrumentalna |
Jednostka: | Katedra Chemii Rolnej i Środowiskowej |
Grupy: |
Rolnictwo, sp. ekonomika rolnictwa, 1 sem. II stopień, stacj. obowiązkowe |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
KIERUNEK STUDIÓW: ROLNICTWO / ECTS:5/ semestr: 1 Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: SM status: podstawowy/obowiązkowy Wymagania wstępne: brak Cel kształcenia: przekazanie wiedzy dotyczącej procedury uzyskiwania wyniku analitycznego – przygotowania próbki do analizy, zasad kalibracji aparatury i wykonania oznaczeń; poznanie podstaw teoretycznych metod instrumentalnych oraz zasad działania i możliwości praktycznego zastosowania najczęściej wykorzystywanych w laboratoriach aparatów służących do oznaczania różnego rodzaju składników chemicznych w próbkach środowiskowych. |
Pełny opis: |
Wykłady: 1. Wprowadzenie i klasyfikacja metod instrumentalnych wykorzystywanych badaniach środowiskowych 2. Przygotowanie próbek środowiskowych do analizy: preparatyka, roztwarzanie, ekstrakcja 3. Metody elektrochemiczne 4. Analiza elementarna związków organicznych 5. Absorpcyjna spektrometria atomowa i jej modyfikacje 6. Emisyjna spektrometria atomowa 7. Spektrometria absorpcji cząsteczkowej: UV-Vis-IR 8. Metody chromatograficzne w badaniach środowiskowych: chromatografia gazowa i cieczowa 9. Rodzaje i źródła błędów oraz parametry walidacyjne metody analitycznej Ćwiczenia: 1. Roztwarzanie i ekstrakcja próbek środowiskowych do analiz spektrometrycznych i chromatograficznych 2. Możliwości wykorzystania metod elektrochemicznych (potencjometria, wolamperometria) 3. Oznaczanie C i N analizatorem elementranym oraz N analizatorem Kjeltec 4. Oznaczanie spektrofotometrem absorpcji atomowej AAS 5. Oznaczanie spektrometrem emisyjnym ICP-OES oraz oznaczenie Hg AMA 254 6. Możliwości wykorzystania i oznaczanie spektrofotometrem UV-Vis 7. Możliwości zastosowania i oznaczanie chromatografem gazowym (4h) Struktura aktywności studenta: zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 45, ECTS: 1,8 w tym: wykłady 15 godz. ćwiczenia i seminaria 30 godz. konsultacje 0 godz. obowiązkowe praktyki staże 0 godz. udział w egzaminie i zaliczeniu 0 godz. praca własna studenta (3,2 ECTS) 125 godz. |
Literatura: |
Podstawowa: 1. Gambuś F., Wieczorek J. Analiza instrumentalna dla studentów kierunków Rolnictwa i Ochrona Środowiska, Wydawnictwo UR w Krakowie, Kraków 2013 Uzupełniająca: 1. Szczepaniak W. Metody instrumentalne w analizie chemicznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008 2. Dojlido J., Zerbe J. Instrumentalne metody badania wody i ścieków, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1997 3. Kocjan R. (red.) Chemia analityczna. Cz. II. Analiza instrumentalna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002 4. Kryściak J. Chemiczna analiza instrumentalna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999 |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu kursu student: Wiedza: - zna i rozumie podstawy teoretyczne instrumentalnych metod analizy chemicznej stosowanych w badaniach środowiskowych - posiada wiedzę na temat budowy i zasad działania aparatury wykorzystywanej w analizie próbek środowiskowych - ma świadomość możliwości stosowania i ograniczeń każdej z poznanych metod instrumentalnych oraz dobiera metodę do konkretnej próbki Umiejętności: - rozpoznaje aparaturę używaną w laboratorium analitycznym i wykonuje podstawowe czynność związane z jej obsługą - dokonuje pomiaru metodami instrumentalnymi podstawowych parametrów chemicznych w próbkach środowiskowych - krytycznie interpretuje wyniki uzyskanych analiz Kompetencje społeczne: - ma świadomość konieczności ciągłego aktualizowania i poszerzania wiedzy - jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo pracy własnej i innych - dba o powierzony sprzęt badawczy |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykład: egzamin pisemny obejmujący zadania problemowe Przyjęto procentową skale oceny efektów kształcenia definiowana w sposób następujący: 1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%). 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%). Ćwiczenia: oceny ze sprawdzianów pisemnych (krótkie testy) z kolejnych ćwiczeń. Ocena podsumowująca: średnia uzyskana z poszczególnych ćwiczeń. Ocena końcowa=0,5 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,5 x ocena podsumowująca (ćwiczenia) UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.