Analiza instrumentalna

KIERUNEK STUDIÓW: OCHRONA ŚRODOWISKA /ECTS:4/ semestr: 1

Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: NM

status: kierunkowy/obowiązkowy

Wymagania wstępne: brak

Cel kształcenia: przekazanie wiedzy dotyczącej procedury uzyskiwania wyniku analitycznego – przygotowania próbki do analizy, zasad kalibracji aparatury i wykonania oznaczeń; poznanie podstaw teoretycznych metod instrumentalnych oraz zasad działania i możliwości praktycznego zastosowania najczęściej wykorzystywanych w laboratoriach aparatów służących do oznaczania różnego rodzaju składników chemicznych w próbkach środowiskowych.

Wykłady:

1. Klasyfikacja metod instrumentalnych wykorzystywanych badaniach środowiskowych

2. Przygotowanie próbek środowiskowych do analizy: preparatyka, roztwarzanie, ekstrakcja

3. Potencjometria i konduktometria

4. Analiza elementarna związków organicznych

5. Spektrometria atomowa

6. Spektrometria UV/Vis

7. Rodzaje i źródła błędów analitycznych

Ćwiczenia:

1. Roztwarzanie i ekstrakcja próbek środowiskowych

2. Oznaczanie C i N analizatorem elementranym oraz N analizatorem Kjeltec

3. Oznaczanie spektrofotometrem absorpcji atomowej AAS

4. Oznaczanie spektrometrem emisyjnym ICP-OES oraz oznaczenie Hg AMA 254

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 26, ECTS: 1,04

w tym:

wykłady 10 godz.

ćwiczenia i seminaria 16 godz

konsultacje 0 godz.

obowiązkowe praktyki staże 0 godz.

udział w egzaminie i zaliczeniu 0 godz.

praca własna studenta (2,96 ECTS) 100 godz.

Podstawowa:

1. Gambuś F., Wieczorek J. Analiza instrumentalna dla studentów kierunków Rolnictwa i Ochrona Środowiska, Wydawnictwo UR w Krakowie, Kraków 2013

Uzupełniająca:

1. Szczepaniak W. Metody instrumentalne w analizie chemicznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008

2. Dojlido J., Zerbe J. Instrumentalne metody badania wody i ścieków, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1997

3. Kocjan R. (red.) Chemia analityczna. Cz. II. Analiza instrumentalna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002

4. Kryściak J. Chemiczna analiza instrumentalna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999

Po zakończeniu kursu student:

Wiedza:

- zna i rozumie podstawy teoretyczne instrumentalnych metod analizy chemicznej stosowanych w badaniach środowiskowych

- posiada wiedzę na temat budowy i zasad działania aparatury wykorzystywanej w analizie próbek środowiskowych

- ma świadomość możliwości stosowania i ograniczeń każdej z poznanych metod instrumentalnych oraz dobiera metodę do konkretnej próbki

Umiejętności:

- rozpoznaje aparaturę używaną w laboratorium analitycznym i wykonuje podstawowe czynność związane z jej obsługą

- dokonuje pomiaru metodami instrumentalnymi podstawowych parametrów chemicznych w próbkach środowiskowych

- krytycznie interpretuje wyniki uzyskanych analiz

Kompetencje społeczne:

- ma świadomość konieczności ciągłego aktualizowania i poszerzania wiedzy

- jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo pracy własnej i innych

- dba o powierzony sprzęt badawczy

Wykład:

egzamin pisemny obejmujący zadania problemowe

Przyjęto procentową skale oceny efektów kształcenia definiowana w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ćwiczenia:

oceny ze sprawdzianu pisemnego z zagadnień problemowych oraz aktywności podczas ćwiczeń

Ocena podsumowująca: średnia uzyskana z poszczególnych ćwiczeń.

Ocena końcowa=0,5 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,5 x ocena podsumowująca (ćwiczenia)

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.