Podstawy projektowania małych form ogrodowych

Przygotowanie do samodzielnego projektowania małych form ogrodowych. Historia rozwoju, współczesność, funkcja, kompozycja małych form ogrodowych; strefa wejścia: brama, ogrodzenie; strefa rekreacji: placyk wielofunkcyjny, grill, ławka, altana, nawierzchnie, murki oporowe, schody terenowe; elementy zaplecza ogrodowego.

Treści kształcenia

WYKŁADY

Małe formy ogrodowe – podstawowe pojęcia, definicje. Historia rozwoju a współczesne tendencje.

Rola małych form ogrodowych w układzie przestrzennym ogrodu – uwarunkowania funkcjonalne a rozwiązania kompozycyjne.

Kształtowanie strefy wejściowej (brama, ogrodzenie) w ogrodzie

Elementy małej architektury we wnętrzach ogrodowych: pergola, eksedra, bindaż, trejaż, elementy wolnostojące (rzeźby, klomby, samotniki)

Kształtowanie i wyposażenie strefy rekreacji (placyk wielofunkcyjny, grill, ławka, altana)

Kształtowanie płaszczyzny podstawy wnętrza ogrodowego (nawierzchnie, murki oporowe, schody terenowe itd.)

Elementy zaplecza ogrodowego (kosze na śmiecie, śmietniki, zielone zadaszenie parkingu, domek z narzędziami)

ĆWICZENIA

Wprowadzenie do problematyki, projekt logo projektanta, layout plansz

Wizja w terenie i rejestracja stanu istniejącego – perspektywy a poziomu oczu człowieka

Analiza kompozycyjna, funkcjonalna, widokowa

Wstępna koncepcja zagospodarowania – plan

Wstępna koncepcja zagospodarowania – perspektywy z poziomu oczu człowieka

Projekt wybranych elementów małej architektury ogrodowej – szkice, wizualizacje

Opracowanie graficzne projektu

Prezentacje i obrony projektów

1. Böhm A., Zachariasz A. 1997 (2000, 2005). Architektura krajobrazu i sztuka ogrodowa, Ilustrowany słownik angielsko-polski (A – D, E- J, K- Q). Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, Warszawa.

2. Hobhouse P. 2005. Historia ogrodów. Arkady, Warszawa.

3. Gadomski K., Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni, część II, tom II-III, Podręcznik, Hortpress Sp. z o. o., Warszawa 2010.

4. Majdecki L. 1978. Historia Ogrodów. PWN, Warszawa.

5. Patoczka P. 2000. Ściany i bramy w krajobrazie, Monografia 268. Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków.

6. Siewniak M. i Mitkowska A. 1998. Tezaurus sztuki ogrodowej. Oficyna Wydawnictwa Rytm, Warszawa.

Student definiuje małe formy ogrodowe oraz ich przynależność stylistyczną; określa rolę elementów małej architektury w zależności od uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; przeprowadza rejestrację stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego; analizuje stan istniejący; formułuje koncepcję projektową i dostosowuje wybrane elementy małej architektury ogrodowej do uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, dokształcania i samodoskonalenia w zakresie wykonywanego zawodu; ma świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Na ocenę 5:

student definiuje małe formy ogrodowe oraz ich przynależność stylistyczną; określa rolę elementów małej architektury w zależności od uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; przeprowadza rejestrację stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego; przeprowadza rejestrację stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego; formułuje koncepcję projektową i dostosowuje wybrane elementy małej architektury ogrodowej do uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się (studia drugiego i trzeciego stopnia, studia podyplomowe, kursy) – podnoszenia kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych; ma świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Na ocenę 4:

student definiuje małe formy ogrodowe, ale analizuje przynależność stylistyczną tylko niektórych z nich; określa rolę elementów małej architektury w zależności tylko od niektórych uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; przeprowadza rejestrację stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego, ale z niewystarczającą precyzją; przeprowadza rejestrację stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego, ale z niewystarczającą precyzją; formułuje koncepcję projektową, częściowo dostosowuje wybrane elementy małej architektury ogrodowej do uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; rozumie potrzebę i zna niektóre możliwości ciągłego dokształcania się (studia drugiego i trzeciego stopnia, studia podyplomowe, kursy) – podnoszenia kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych; ma częściową świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Na ocenę 3:

student definiuje niektóre małe formy ogrodowe, ale nie analizuje ich przynależności stylistycznej; określa rolę niektórych elementów małej architektury, ale nie analizuje zależności uwarunkowań funkcjonalnych od rozwiązań kompozycyjnych; nieprawidłowo przeprowadza rejestrację stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego; nieprawidłowo przeprowadza rejestrację stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego; formułuje koncepcję projektową, ale nie dostosowuje wybranych elementów małej architektury ogrodowej do uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; rozumie potrzebę, ale nie zna możliwości ciągłego dokształcania się (studia drugiego i trzeciego stopnia, studia podyplomowe, kursy) – podnoszenia kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych; ma słaba świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Na ocenę 2:

student nie definiuje małych form ogrodowych oraz ich przynależności stylistycznej; nie określa roli elementów małej architektury w zależności od uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; nie przeprowadza rejestracji stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego; nie przeprowadza rejestracji stanu istniejącego obiektu lub założenia przestrzennego; nie formułuje koncepcji projektowej i nie dostosowuje wybranych elementy małej architektury ogrodowej do uwarunkowań funkcjonalnych i rozwiązań kompozycyjnych; nie rozumie potrzeby i nie zna możliwości ciągłego dokształcania się (studia drugiego i trzeciego stopnia, studia podyplomowe, kursy) – podnoszenia kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych; nie ma świadomości znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

-