Rolnicze zagospodarowanie terenów zdegradowanych
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | I.UTYLIZ.KD.IISXX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Rolnicze zagospodarowanie terenów zdegradowanych |
Jednostka: | Katedra Ekologii, Klimatologii i Ochrony Powietrza |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Tereny zdegradowane to ciekawe i stanowiące wyzwanie zadania dla inżyniera środowiska. Równie ważnym zadaniem jest niedopuszczenie do degradacji nowych terenów. Rolnictwo jest najstarszą dziedziną gospodarki człowieka. Z jednej strony samo może degradować z drugiej zawiera w sobie różne techniki, technologie, praktyki, których zastosowanie można wykorzystać przy zagospodarowaniu terenów zdegradowanych lub przeciwdziałaniu degradacji. Celem przedmiotu jest zapoznanie studenta z praktykami, metodami, technikami i technologiami, które mogą być wykorzystane przy zagospodarowaniu terenów zdegradowanych. |
Pełny opis: |
Student dostaje pakiet wiedzy na temat: kształtowania gleby, zasad doboru roślin uprawnych, charakterystyki zwierząt domowych i wolno żyjących. W części ćwiczeniowej omawiane są projekty: - założenia plantacji roślin energetycznych, - zagospodarowania sąsiedztwa autostrady, - zagospodarowania sąsiedztwa składowiska odpadów, - wybranego terenu cennego przyrodniczo (mokradła, rezerwatu). Szczegółowy treści realizowanych na zajęciach są dostępne w Katedrze oraz są omawiane i udostępniane studentom w trakcie zajęć. |
Literatura: |
Chmura K., Rojek S. 2005. Podstawy rolnictwa. Wydawnictwo AR we Wrocławiu. Wrocław. Kozłowski S. 1991. Gospodarka a środowisko przyrodnicze. PWN Warszawa. Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej http://www.kzgw.gov.pl/files/file/Materialy_i_Informacje/ Dyrektywy_Unijne/Azotowa/kodeks_dobrej_praktyki_rolniczej.pdf Kozłowski S. 2002. Ekorozwój –wyzwanie XXI wieku. PWN Warszawa. Maciak F. 1999. Ochrona i rekultywacja środowiska. SGGW Warszawa. Nowicki M. 2001. Strategia ekorozwoju Polski. ARW Grzegorczyk Warszawa. Piekut K., Pawła H. 1999. Podstawy rolnictwa dla inżynierów kształtowania środowiska. Wydawnictwo SGGW. Warszawa. Siuta J. 1995. Gleba, diagnozowanie stanu i zagrożenia. IOŚ Warszawa. |
Efekty uczenia się: |
Student zdobywa: 1. Wiedzę. 1.1. Student rozpoznaje i charakteryzuje następujące praktyki i technologie rolnicze pozwalające na ochronę i kształtowanie środowiska w terenach zdegradowanych: płodozmian, uprawki, nawożenie, zintegrowaną ochronę roślin, rolnictwo ekologiczne. 2. Umiejętności. 2.1. Planuje i opracowuje projekt zagospodarowania: sąsiedztwa autostrady, terenów zanieczyszczonych metalami ciężkimi, sąsiedztwa składowiska odpadów. 2.2. Umie określić zasady funkcjonowania i gospodarowania rolni-czego i wykorzystać je w celu ochrony terenów przyrodniczo cennych. 3. Kompetencje społeczne. 3.1. Współpracuje w zespole, potrafi przyjmować w tym zespole różne zadania i funkcje w tym koordynatora zespołu. Wykazuje umiejętność uczenia się i do uzupełniania wiedzy w obszarach sąsiednich z jego/jej podstawowym wykształceniem. |
Metody i kryteria oceniania: |
Wiedza zdobywana w ramach wykładu weryfikowana jest testem jednokrotnego wyboru. Na ćwiczeniach student pracuje w 3-4 osobowym zespole. Taki zespół wykonuje dwa ćwiczenia. Na zajęciach realizowane są ćwiczenia przykłady. W tych przykładach przedstawiane są elementy, które potem są oceniane według przedstawionej wcześniej studentowi skali punktów. Każdy zespół przygotowuje trzy takie projekty. Szczegółowy opis metod i kryteriów oceny dostępy jest w Katedrze oraz omawiany i udostępniany jest w trakcie zajęć. |
Praktyki zawodowe: |
W programie studiów w ramach tego przedmiotu nie przewidziano praktyk zawodowych. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.