Systemy odniesienia i układy współrzędnych
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | I.SYSOD.07L.NI.IGKGX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Systemy odniesienia i układy współrzędnych |
Jednostka: | Katedra Geodezji |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Skrócony opis: |
Przedmiot ukierunkowany jest nabycie wiedzy dotyczącej podstaw systemów odniesień i układów współrzędnych jak również praktycznego ich wykorzystania w pracach geodezyjnych i kartograficznych. |
Pełny opis: |
Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy dotyczącej systemów odniesienia i układów współrzędnych stosowanych w geodezji w Polsce i na świecie. Zakres tematyczny obejmuje: wzajemne relacje pomiędzy nimi, a także możliwości transformacji płaskich i wysokościowych układów współrzędnych. Część praktyczna jest realizowana, poprzez: Wykorzystywanie wiedzy oraz umiejętności w rozwiązywaniu problemów geodezyjnych, przy użyciu różnego rodzaju materiałów kartograficznych. Obsługę programów komputerowych (Transpol, WinKalk, MicroStation) w celu dostosowania materiałów bazowych dla potrzeb kartografii, m.in. poprzez transformację współrzędnych oraz kalibrację map rastrowych. Realizowanie projektów i zadań obliczeniowych ukierunkowanych na możliwość praktycznego wykorzystania wiedzy teoretycznej w trakcie wykonywania prac geodezyjnych. |
Literatura: |
1. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Instrukcja techniczna G1.10 Formuły odwzorowawcze i parametry układów współrzędnych 2. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Państwowy System Odniesień Przestrzennych, część I: Systemy i układy odniesienia w Polsce 3. Kadaj R., Polskie układy współrzędnych, formuły transformacyjne, algorytmy i programy”, Rzeszów, 2002 4. Kryński J., Rogowski J., Systemy i układy odniesienia w geodezji, geodynamice i astronomii, Instytut Geodezji i Kartografii, Warszawa, 2004 5. Robinson A., Sale R., Morrisom J., Podstawy kartografii, wyd. PWN, Warszawa, 1988 6. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 października 2012r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych 7. Tatarkowski J., Kartografia, skrypt AR Kraków, wyd. III., Kraków, 1993 |
Efekty uczenia się: |
Student ma ogólną wiedzę z zakresu matematyki przydatną do rozwiązywania zadań z kartografii numerycznej dotyczącej przeliczeń współrzędnych. Student ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu geodezji, zna podstawowe metody i techniki geodezyjne stosowane przy rozwiązywaniu zadań przeliczania i transformacji współrzędnych pomiędzy układami. Student zna typowe technologie inżynierskie oraz ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych w dziedzinie obliczeń i przetwarzania danych geodezyjnych. Student potrafi posługiwać się technikami i metodami obliczeniowymi właściwymi dla procesu przeliczeń pomiędzy układami. Student potrafi interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski Student potrafi dokonać identyfikacji typowych zadań z zakresu przeliczeń pomiędzy układami współrzędnych. Zaproponować ciąg technologiczny dla transformacji z i do układów lokalnych. |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie przedmiotu na podstawie samodzielnie wykonywanych zadań i projektów. |
Praktyki zawodowe: |
- |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.