Konstrukcje inżynierskie

Celem przedmiotu jest pogłębienie wiedzy studentów w pewnych obszarach problematyki mechaniki budowli i wytrzymałości materiałów. Przygotowanie studentów pod względem rozumienia niektórych problemów technicznych występujących w budownictwie; przede wszystkim problemów budownictwa na terenach ulegających deformacji (osuwiska, zapadliska) oraz problematyki wpływu drgań na budowle. Uwrażliwienie studentów na problem awarii budowlanych: ich najczęstszych przyczyn oraz skutków.

Typy elementów konstrukcji inżynierskich. Modelowanie numeryczne elementów prętowych, powierzchniowych i bryłowych przy wykorzystaniu technik Metody Elementów Skończonych (MES-owski program analizy inżynierskiej Autodesk ROBOT).

Więzy w konstrukcjach inżynierskich. Więzy sztywne, sprężyste, nieliniowe; więzy jednostronne i dwustronne. Zastępcza sztywność podłoża gruntowego uwarstwionego; model Savinova. Modelowanie MES.

Obciążenia konstrukcji inżynierskich. Obciążenia „siłowe”, skupione lub ciągłe. Zasada de Saint-Venanta modelowanie MES.

Obciążenia konstrukcji inżynierskich. Obciążenia „geometryczne”. Problem posadowienia w terenie osuwiskowym; problematyka szkód górniczych. Modelowanie obciążeń w technice MES.

Deformacja wzajemna elementów konstrukcyjnych; „zwolnienia” w połączeniach elementów. Modelowanie „zwolnień”.

Siły przekrojowe i naprężenia w konstrukcjach prętowych – obliczanie przy użyciu technik MES. Deformacja konstrukcji prętowych. Stosowane techniki prezentacji w programie ROBOT.

Deformacja konstrukcji płytowych. Osie główne naprężeń. Stosowane techniki prezentacji w programie ROBOT.

1. Branicki C., Ciesielski R. i in., „Mechanika budowli – ujęcie komputerowe”, Arkady, Warszawa 1991

2. Dyląg E., „Mechanika budowli”, PWN, Warszawa 1986

3. Jastrzębski P., Mutermilch J., Orłowski W., „Wytrzymałość materiałów”, Arkady, Warszawa 1974

4. Piechnik S., „Wytrzymałość materiałów”, skrypt Politechniki Krakowskiej, Kraków 2000

5. „Ochrona obiektów budowlanych na terenach górniczych”, monografia, Wydawnictwo GIG, Katowice 1997

6. PN-EN 1990:2004 EUROKOD. Podstawy projektowania konstrukcji

KI_W1 student zna różne typy więzów w konstrukcjach inżynierskich. Zna różne typy obciążeń konstrukcji.

KI_W2 student zna podstawowe typy konstrukcji inżynierskich. Zna różne warianty materiałowe rozwiązań konstrukcyjnych tych obiektów.

KI_U1 student potrafi dokonać modelowania numerycznego konstrukcji inżynierskiej przy wykorzystaniu oprogramowania komputerowego Metody Elementów Skończonych.

KI_U2 student potrafi obliczyć zastępczą sztywność podłoża gruntowego stanowiącego podporę sprężystą konstrukcji inżynierskiej.

KI_U3 dokonać analizy stanu naprężeń, stateczności i szeroko rozumianej deformacji obiektu inżynierskiego lub jego elementu dla różnych wariantów materiałowych i w różnych przypadkach obciążeniowych, przy wykorzystaniu technik CAD.

KI_K1 student jest gotów do ciągłego śledzenia nowych technik obliczeniowych i oprogramowania CAD.

KI_K2 uznania faktu, że każdą konstrukcję budowlaną można skonstruować na bardzo wiele sposobów a ostateczną decyzję co do wyboru materiałów i rozwiązań konstrukcyjnych podejmuje projektant; on też ponosi odpowiedzialność za swoją pracę projektową.

KI_K3 student jest gotów do uznania doniosłości skutków błędów w obliczeniach konstrukcyjnych; skutków materialnych oraz odpowiedzialności moralnej i prawnej. Zdaje sobie sprawę z roli zespołowości w pracy projektowej w eliminowaniu błędów projektowych.

KI_K4 student jest gotów do zrozumienia znaczenia ekonomicznego wyborów dokonywanych w procesie kształtowania konstrukcji.

Zaliczenie ustne z zakresu objętego wykładami; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 51% prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania; udział oceny z zaliczenia wykładów w ocenie końcowej wynosi 50%.

nie dotyczy