Gospodarowanie populacjami zwierząt wolnożyjących

Celem przedmiotu jest prezentacja koncepcji biernej i czynnej ochrony populacji zwierząt, a także możliwości ich eksploatacji w ramach strategii zrównoważonego rozwoju. Student w trakcie kursu poznaje zasady gospodarowania zwierzyną i wprowadzania pozyskanych produktów do konsumpcji i obrotu towarowego. Zdobytą wiedzę może wykorzystać podejmując pracę w administracji państwowej, łowieckiej ze szczególnym uwzględnieniem instytucji zajmujących się ochroną, zachowaniem bioróżnorodności i eksploatacją zwierząt.

Wykłady (15 godz.)

1. Wstęp – wyjaśnienie pojęć związanych z „gospodarowaniem populacjami” i uzasadnienie konieczności działań związanych z gospodarowaniem

2. Przegląd metod stosowanych w inwentaryzacji zwierząt wolno żyjących

3. Podstawy eksploatacji populacji

4. Restytucja ginących gatunków kręgowców i bezkręgowców

5. Inwazje biologiczne - skala i znaczenie

6. Modele gospodarki łowieckiej w Polsce i w krajach europejskich

7. Czynniki niezwiązane z presją łowiecką determinujące zmiany liczebności i zasięgu populacji zwierząt łownych

8. Znaczenie hodowli fermowej w gospodarowaniu gatunkami zwierząt łownych

9. Warunki dopuszczania dziczyzny do konsumpcji i obrotu towarowego

Ćwiczenia (30 godz.)

10. Sposoby zagospodarowania łowisk na przykładzie jednego z krakowskich kół łowieckich- wyjazd terenowy

11. Podstawy planowania inwentaryzacji wybranych gatunków kręgowców

12. Inwentaryzacja kręgowców w terenie

13. Rozpoznawanie tropów i śladów bytowania ssaków w terenie

14. Ocena wpływu nacisku antropogenicznego na możliwość egzystencji wybranych gatunków fauny

1. Fruziński B. 2002. Gospodarka łowiecka. PZŁ Warszawa.

2. Pullin A.S. 2012. Biologiczne podstawy ochrony przyrody. Wydawnictwo Naukowe PWN.

3. Begon M., Mortimer M., Thompson D. J. 1999. Ekologia populacji. Studium porównawcze zwierząt i roślin. Wydawnictwo Naukowe PWN.

4. Symonides E. 2008. Ochrona przyrody. Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.

5. Krebs Ch. J. 1997. Ekologia. Wydawnictwo Naukowe PWN.Romanowski J. 1998. Śladami zwierząt. PWRiL Warszawa.

6. Jędrzejski W., Sidorowicz W. 2010. Sztuka tropienia zwierząt. Zakład Badania Ssaków Polskiej Akademii Nauk, Białowieża.

Absolwent zna i rozumie:

Zagrożenia i metody restytucji ginących gatunków zwierząt

Najbardziej istotne elementy warunkujące sukces gospodarowania populacjami

Absolwent potrafi:

Ocenić liczebność i zagęszczenie poszczególnych gatunków zwierzyny

Zaplanować i przeprowadzić zagospodarowanie łowisk i rozmiar dokarmiania

Ocenić wartości siedlisk dla wybranych gatunków zwierząt

Absolwent:

Postępuje zgodnie z zasadami etyki w zakresie sposobu i intensywności pozyskania zwierząt i wprowadzania ich do obrotu

Docenia potrzebę pogłębiania wiedzy zoologicznej

Zaliczenie pisemne z treści prezentowanych na wykładach i realizowanych na ćwiczeniach; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 55% prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania. Udział oceny z treści wykładowych i ćwiczeniowych w ocenie końcowej wynosi odpowiednio 60% i 40%.