Metody in situ i ex situ w ochronie zasobów genetycznych zwierząt (owce, bydło, świnie, konie, ptaki)

Wiele polskich rodzimych ras bydła, owiec, kóz, koni, świń i drobiu nie ujawniających posiadanych cech ilościowych i jakościowych na poziomie zadawalającym oczekiwania współczesnego konsumenta. Silnie wyspecjalizowana współczesna produkcja zwierzęca eliminuje zwierzęta gospodarskie niespełniajace wymagań wysokiej produktywnosci, co śilnie wpływa na zmniejszanie ich bioruznorodności genetycznej. Dlatego też, przedmiot ten ma za zadanie zapoznać studentów ze sposobami ochrony in situ i ex situ zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich zagrożonych wyginięciem oraz metody badania i zachowania bioróżnorodności. Zostaną także przedstawione metody tworzenia banków genów, gromadzenia materiału genetycznego, tworzenia i utrzymanie stad zachowawczych, procedury diagnostyki molekularnej i analizy polimorfizmu DNA (QTL) w badaniach i ochronie bioróżnorodności zagrożonych populacji zwierząt domowych.

Brak opisu

1. Gabrisa J. Atlas Zwierząt Gospodarskich. PWRiL, Warszawa 1975

2. Wiadomości Zootechniczne –nr Specjalny. Stan Zasobów Genetycznych Zwierząt dla Wyżywienia i Rolnictwa na Świecie Nr 1, 2008

3. http://www.bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl/

Zna i rozumie podstawowe pojęcia dotyczące ochrony zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich oraz potrzebę prowadzenia działań z tego zakresu, a także ochronę i reintrodukcje wybranych gatunków zwierząt dziko żyjących. Opisuje metody i zastosowanie biotechnik rozrodu i diagnostyki genetycznej w chowie i hodowli zwierząt ze szczególnym uwzględnieniem przydatności tych metod w ochronie zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich poszczególnych gatunków i ras. Stosuje metody biotechnologii gamet, posługuje się technikami genetyki molekularnej w identyfikacji nosicielstwa genów warunkujących choroby genetyczne i cechy użytkowe zwierząt. Wykazuje umiejętność pobrania, zabezpieczenia, przechowywania i analizy materiału biologicznego i genetycznego w celach ochrony bioróżnorodności zwierząt oraz interpretuje informacje z różnych źródeł dotyczących ochrony zasobów genetycznych zwierząt. Zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę uczenia się, ciągłego dokształcania przez całe życie i podnoszenia kompetencji zawodowych ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia ochrony zasobów genetycznych zwierząt dla zachowania biróżnorodności. Jest zorientowany na działania prowadzące do zmniejszenia ryzyka oraz przewidywania skutków działalności człowieka w obszarze zootechniki i środowiska bytowania zwierząt