Współdziałanie koń-terapeuta-pacjent

1. Wskazania i przeciwwskazania do hipoterapii

2. Podstawy patofizjologii schorzeń leczonych hipoterapią – MPD, niedowłady wiotkie, schorzenia narządu ruchu, porażenia i niedowłady w urazach kręgosłupa, SM, uszkodzenia OUN, zespoły bólowe korzeniowe, choroby układu krążenia, cukrzyca i choroby metaboliczne, epilepsja

3. Hipoterapia osób niepełnosprawnych intelektualnie (autyzm, choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe) oraz uzależnionych

4. Hipoterapia osób z upośledzeniem wzroku i słuchu

5. Ocena przydatności konia do hipoterapii

6. Organizacja pracy ośrodka hipoterapii

7. Rekreacja i sport osób niepełnosprawnych

8. Zajęcia praktyczne w ośrodku prowadzącym zajęcia z hipoterapii, warunki pracy zespołu hipoterapeutycznego

Wiedza

Wymienia metody chowu zwierząt i sposoby ich użytkowania sprzyjające kształtowaniu krajobrazu i środowiska przyrodniczego.

Definiuje przebieg procesów fizjologicznych, rozpoznaje budowę i funkcję układu dokrewnego, charakteryzuje mechanizmy adaptacyjne i odpornościowe.

Umiejętności

Charakteryzuje sposoby doskonalenia zwierząt, organizuje chów z zachowaniem dobrostanu i ochrony środowiska.

Dobiera odpowiedni model zwierzęcy dla oceny parametrów fizjologicznych i patologicznych.

Kompetencje społeczne

Zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności w zakresie hipoterapii, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się.

Jest otwarty na nowe wyzwania, potrafi pracować zespołowo przyjmując różne role, jest świadomy odpowiedzialności za efekty pracy zespołu, potrafi organizować pracę zespołową.

Jest zorientowany na działania prowadzące do zmniejszenia ryzyka i przewidywania skutków działalności człowieka w zakresie zootechniki, środowiska bytowania zwierząt, a przede wszystkim bezpieczeństwa pracy. Wykazuje dbałość o dobrostan zwierząt.

Jest świadom omy konieczności postępowania zgodnie z zasadami etyki w pracy zawodowej i społecznej.