Ochrona i eksploatacja zasobów zwierząt wolnożyjących

Przekazywanie wiedzy z zakresu ochrony i eksploatacji zwierząt z uwzględnieniem biologii gatunków, struktur wewnątrz populacyjnych, oddziaływań międzygatunkowych, czynników antropogenicznych oraz skutków procesów genetycznych zachodzących w izolowanych populacjach.

Efekt kształcenia:

Student zdobywa wiedzę z zakresu obowiązujących zasad i metod ochrony i eksploatacji zasobów zwierząt wolno żyjących. Może ją wykorzystać w pracy zawodowej.

WYKŁADY

1. Łowiectwo – czasy prehistoryczne ( kształtowanie się gatunku H. sapiens) i dzisiaj (systemy rewirowy i licencyjny)

2. Regulacje prawne w zakresie łowiectwa, w aspekcie historycznym i współczesnym

3. Myślistwo (broń myśliwska, sposoby polowań, psy myśliwskie, kultura i etyka myśliwska)

4. Zwierzęta łowne (gatunki „pomnikowe” i współczesne), podstawy i przyczyny klasyfikacji do kategorii użytkowych

5. Produkcja populacji (przyrost zrealizowany, pobudzanie i hamowanie produkcji, bilans populacji)

6. Modele eksploatacji zwierząt łownych: eksploatacja utylitarna, model trofeistyczny, eksploatacja redukcyjna, użytkowanie w kontekście uwzględniania nacisku antropogenicznego (straty komunikacyjne), eksploatacja w warunkach silnie wyrażonej relacji drapieżnik – ofiara

7. Zwierzęta wolno żyjące w transferze patogenów

8. Restytucja gatunków i zasilanie populacji zagrożonych ilościowo i genetycznie

9. Gospodarowanie gatunkami inwazyjnymi

10. Społeczny odbiór łowiectwa

ĆWICZENIA:

1. Waloryzacja i bonitacja siedlisk o różnym stopniu przekształcenia antropogenicznego

2. Inwentaryzacje terenowe: taksacja pasowa, próbne pędzenia tropienie, transekt

3. Szacowanie szkód łowieckich w agrocenozach

4. Analiza planów hodowlano-łowickich dla obwodów dzierżawionych i Ośrodków Hodowli Zwierzyny, próba tworzenia modelu alternatywnego

Podstawowa:

1. Okarma H., Tomek A. 2008. Łowiectwo, WydawnictwoEdukacyjno-Naukowe H2O, Kraków

2. Brzuski P., Hędrzak M.: 2002. Gospodarowanie zwierzyną – uwarunkowania środowiskowe. PZŁ Warszawa,

3. Bobek B., Morow K., Perzanowski K. 1984. Ekologiczne podstawy łowiectwa. PWRiL, Warszawa

Uzupełniająca:

1. Krzemień P. 1986. 1000 słów o łowiectwie. Wydawnictwo MON, Warszawa

2. Czekaj J. 2017. Myśliwska broń palna. Oficyna Wydawnicza FOREST / PZŁ, Warszawa

3. Tropiło J., Kiszczak L. 2007. Badanie i ocena sanitarno-weterynaryjna zwierząt łownych i dziczyzny, Wydawnictwo Wieś Jutra, Warszawa

Wiedza:

Student zna podstawowe rodzaje i typy doświadczeń, zasady, metody i techniki prowadzenia pracy badawczej; podstawowe teorie w

zakresie dyscyplin naukowych właściwych dla studiowanego kierunku; systemy chowu zwierząt sprzyjające zachowaniu ich dobrostanu

oraz posiada wiedzę dotyczącą oddziaływania czynników środowiska na organizm; zna przyczyny oraz drogi szerzenia się chorób; zasady

bezpiecznej produkcji pasz oraz produktów zwierzęcych; zagadnienia z zakresu nowoczesnych technologii, przygotowania,

uszlachetniania oraz metod konserwacji pasz dla zwierząt; posiada wiedzę na temat uzyskiwania prozdrowotnej jakości produktów

zwierzęcych.

Umiejętności:

Student potrafi oceniać i dobierać sposoby gospodarowania populacjami zwierząt; zaplanować produkcję i dokonać doboru optymalnego

systemu reprodukcji stada z uwzględnieniem aktualnych uwarunkowań ekonomicznych; interpretować wyniki oceny użytkowości reprodukcyjnej stad;

pobrać, zabezpieczać, przechowywać i analizować materiał biologiczny i genetyczny oraz interpretować informacje z różnych źródeł

dotyczące ochrony bioróżnorodności.

Kompetencje społeczne:

Student ma kompetencje do systematycznej pracy nad projektami, których realizacja jest długofalowa i jest świadomy odpowiedzialności

za efekty pracy zespołu, przyjmując w nim różne role;

dbałości o dobrostan zwierząt oraz kształtowanie i stan środowiska naturalnego

postępowania zgodnie z zasadami etyki w pracy zawodowej i społecznej.

Zaliczenie w formie odpowiedzi pisemnej; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 60 % prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania; udział oceny z zaliczenia wykładów w ocenie końcowej wynosi 50%.

1.Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska mniej niż 60% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2.Ocena ostateczna wyższa niż 2.0 wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych ocen pozytywnych (W, U lub K) efektów kształcenia, przy czym w przypadku niejasności decyduje ocena z zakresu wiedzy lub/i umiejętności.

brak