Gospodarowanie populacjami zwierząt wolnożyjących

Przekazywanie podstawowej wiedzy z zakresu gospodarowania zwierzyną i wprowadzenia jej do konsumpcji i obrotu towarowego. Studenci mają możliwość poszerzania wiedzy z tego zakresu poprzez uczęszczanie na elektywy i przedmioty kierunkowe do wyboru.

Student może wykorzystać zdobytą wiedzę podejmując pracę w administracji państwowej, łowieckiej ze szczególnym uwzględnieniem instytucji zajmujących się ochroną, zachowaniem bioróżnorodności i eksploatacją zwierząt.

Wykłady (15 godz.)

1. Struktura organizacyjna instytucji uprawnionych do gospodarowania zwierzyną oraz roczne i wieloletnie plany łowieckie (1h)

2. Charakterystyka wybranych gatunków zwierzyny grubej i drobnej (2h)

3. Uwarunkowania środowiskowe bytowania wybranych gatunków zwierzyny grubej i drobnej (2h)

4. Liczebność, zagęszczenie poszczególnych gatunków zwierzyny (1h)

5. Szkody powodowane przez zwierzynę w lasach oraz uprawach rolnych (1h)

6. Urządzenia łowieckie (1h)

7. Sposoby zagospodarowania łowisk oraz problem dokarmiania (1h)

8. Zakres i rozmiar eksploatacji zwierzyny płowej i czarnej (1h)

9. Zakres i rozmiar eksploatacji zwierzyny drobnej (1h)

10. Przyczyny śmiertelności zwierzyny inne niż presja łowiecka (natężenie i skutki kłusownictwa, chemizacji, mechanizacji rolnictwa i zdarzeń losowych dla liczebności populacji) (2h)

11. Prowadzenie i sposoby odłowów oraz zasiedlania i przesiedlania zwierzyny (1h)

12. Warunki dopuszczania dziczyzny do konsumpcji i obrotu towarowego (1h)

Ćwiczenia (15 godz.)

1. Określanie bytowania zwierzyny na podstawie tropów, odchodów sierści (2h)

2. Ocena trofeów – CIC (jeleń, daniel, dzik, sarna, muflon) (2h)

3. Telemetria (2h)

4. Podstawowe metody inwentaryzacji zwierzyny drobnej i grubej (4h)

5. Praktyczne zajęcia w terenie (5h)

· Brzuski P., Malawski J., Uhl T.: 1995. Liczebne i przestrzenne granice występowania żubra, łosia, jelenia, daniela, sarny i muflona, w ocenie polskich służb leśnych. Fundacja Ratowania Fauny i Flory Karpat i Podkarpacia, Kraków.

· Brzuski P.: 1995. Model gospodarowania subpopulacjami jeleni (Cervus elaphus L.). PZŁ Warszawa,

· Brzuski P., Okarma H.: 1997. Wilk na terenach zachodniej Polski. PZŁ Warszawa,

· Brzuski P., Bresiński W., Hędrzak M.: 1997. Sarna – modele i efekty gospodarowania. PZŁ Warszawa,

· Brzuski P., Bresiński W., Hędrzak M.: 1998: Wiek i środowisko jako czynniki determinujące fenotyp sarny. PZŁ Warszawa,

· Brzuski P., Hędrzak M.: 2002. Gospodarowanie zwierzyną – uwarunkowania środowiskowe. PZŁ Warszawa,

· Fruziński B.: 2002. Gospodarka łowiecka. PZŁ Warszawa,

· Krupka J. (red.): 1989. Łowiectwo. PWRiL Warszawa,

· Romanowski J.: 1998. Śladami zwierząt. PWRiL Warszawa,

· Artykuły z periodyków fachowych (m.in. Brać Łowiecka, Łowiec Polski, Sylwan).

Wiedza: Student charakteryzuje zakres pojęciowy obejmujący gospodarowanie zwierzyną, wskazuje na najbardziej istotne elementy warunkujące sukces gospodarowania populacjami, objaśnia uwarunkowanie wprowadzania do konsumpcji i obrotu towarowego, wybiera najistotniejsze elementy z rocznych i wieloletnich planów łowieckich.

Umiejętności: Student ocenia liczebność i zagęszczenie różnych gatunków zwierzyny, planuje i przeprowadza zagospodarowanie łowisk i rozmiar dokarmiania, wykorzystuje urządzenia telemetryczne, wykonuje ocenę jakości trofeuów (poroże, oręż dzika, ślimy).

Kompetencje społeczne: Student postępuje zgodnie z zasadami etyki w zakresie sposobu i intensywności pozyskania zwierząt i wprowadzania ich do obrotu.

Ocena z wykładów: egzamin pisemny w formie testu z pytaniami jedno- i wielokrotnych odpowiedzi oraz pytań otwartych,

Ocena z ćwiczeń: cząstkowe zaliczenia z poszczególnych tematów realizowanych podczas ćwiczeń.

Wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne: na ocenę 2<60%, na ocenę 3 - 60-65%, na ocenę 3,5 - 66-75%, na ocenę 4 - 76-85%,na ocenę 4,5 - 86-95%, na ocenę 5 >95%

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1.Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska mniej niż 60% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2.Ocena ostateczna wyższa niż 2.0 wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych ocen pozytywnych (W, U lub K) efektów kształcenia, przy czym w przypadku niejasności decyduje ocena z zakresu wiedzy lub/i umiejętności.

brak