Patofizjologia roślin

rzedmiot „Patofizjologia roślin” obejmuje najnowszą wiedzę dotyczącą znaczenia chorób roślin w światowej produkcji żywności, etiologii biotycznych czynników chorobotwórczych, procesów uruchamianych przez patogeny w celu opanowania tkanki rośliny żywicielskiej, zmian metabolicznych zachodzących pod wpływem infekcji, oraz mechanizmów odpornościowych rośliny. Ponadto, w ramach programu omówione będą reakcje tzw. odporności czynnej i biernej roślin oraz molekularne podstawy odporności roślin na choroby.

Wykłady

1 Typy patogenów i drogi wnikania ich w głąb roślin 1 godz.

2 Poszczególne etapy ataku patogenów 1 godz.

3 Rodzaje toksyn patogenów fakultatywnych i ich działanie 1 godz.

4 Zmiany metaboliczne zachodzące w roślinach w czasie ataku patogena 1 godz.

5 Procesy obronne roślin: produkcja białek typu PR 1 godz.

6 Procesy obronne roślin: uruchomienie szlaku fenolowego 1 godz.

7 Procesy obronne roślin: generowanie wolnych rodników tlenowych 1 godz.

8 Rola hormonów w procesach obronnych: kwas salicylowy i abscysynowy 1 godz.

9 Rola hormonów w procesach obronnych: kwas jasmonowy i etylen 1 godz.

10 Typy mechanizmów obronnych: transdukcja sygnałów, odporność gen-na-gen, reakcja nadwrażliwości 1 godz.

11 Typy mechanizmów obronnych: nabyta odporność systemiczna, indukowana odporność systemiczna, 1 godz.

12 Mechanizm odporności na patogeny śniegowe 1 godz.

13 Mechanizm odporności na nicienie 1 godz.

14 Zjawisko tolerancji krzyżowej 1 godz.

15 Związki organiczne biorące udział w tzw. biernej odporności roślin 1 godz.

Ćwiczenia

1 Zapoznanie studentów z laboratoryjnymi metodami badania patogenezy. Zakażanie tkanek roślin w warunkach in vitro elicytorami, zbieranie próbek do analiz biochemicznych 5 godz.

2 Przygotowywanie roślin oraz inokulum, sztuczna inokulacja roślin grzybami, zbieranie próbek do analiz biochemicznych 5 godz.

3 Przeprowadzenie analiz biochemicznych: wykrywanie nadtlenku wodoru oraz omówienie jego roli w reakcjach odpornościowych roślin 5 godzin

Borecki Z., Nauka o chorobach roślin, PWRiL 1996

Dhan Pal Singh, Breeding for resistance to disease and insect pest. Springer – Verlag 1986

Grzesiuk S., Fizjologiczne podstawy odporności roślin na choroby, Wydawnictwo ART 1999

Jacobs Th., Parlevist J.E., Durability of disease resistance, Kluwer Academic Publishers 1993

Prell H.H, Day P.R. Plant-fungal pathogen interaction. A classical and molecular view. Springer-Verlag Berlin, Heidelberg, New York. 2001

Płażek A. 2011. Patofizjologia roślin. Podręcznik akademicki. Wydawnictwo Uniwersytetu Rolniczego im. H. Kołłątaja w Krakowie

Vanderplank J.E., Disease resistance in plants, Academic Press, INC. 1984

Vidhyasekaran P., Bacterial disease resistance in plants, Food Products Press ® 2002

Wiedza

Opisuje genetyczne i fizjologiczne podłoże infekcji dokonywanej przez różne rodzaje patogenów

Opisuje i tłumaczy mechanizmy odpornościowe uruchamiane przez rośliny w momencie ataku patogenów

Opisuje i tłumaczy zastosowanie biotechnologii w hodowli odpornościowej roślin uprawnej

Umiejętności

Interpretuje procesy obronne uruchamiane w roślinach pod wpływem ataku patogenów

Rozpoznaje objawy chorobowe typowe dla różnych patogenów oraz ocenia i interpretuje stopień odporności roślin na patogeny

Kompetencje społeczne

Zna zakres posiadanej wiedzy z zakresu patofizjologii roślin oraz rozumie potrzebę uczenia się i ciągłego dokształcania

Posiada zdolność do obserwacji środowiska, w którym żyje

Jest świadomy bezpośrednich i pośrednich skutków oddziaływania człowieka na rośliny w czasie procesu dostosowywania ich do potrzeb uprawy

Ocena z ćwiczeń jest wystawiana na podstawie obecności studenta, aktywnego udziału, oraz sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych.

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W,U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie ka¿dej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W,U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).