Hodowla zwierząt futerkowych

Treści kształcenia: W ramach przedmiotu przedstawione zostaną problemy fermowej hodowli licz-nych gatunków zwierząt futerkowych, hodowanych w Polsce. Omówiona zostanie biologia tych zwierząt, ze szczególnym zwróceniem uwagi na cechy i wartość ich skór. W ramach ćwiczeń stu-denci nauczą się rozpoznawać skóry różnych gatunków zwierząt oraz oceniać cechy jakościowe okrywy włosowej i omawiać wpływające na nie czynniki (wiek, sezon). Zapoznają się z proble-mami hodowlanymi: budownictwem fermowym, niezbędnym wyposażeniem klatek, także z zapo-trzebowaniem pokarmowym i żywieniem, biologią rozrodu i prowadzeniem rozrodu w praktyce hodowlanej, metodami odchowu młodych. Omówione zostaną zagadnienia pracy hodowlanej pro-wadzonej w fermach zarodowych: metody selekcji, ocena pokroju, dobór zwierząt do kojarzeń. W ramach profilaktyki weterynaryjnej – zapoznani zostaną z problemami zdrowotnymi tych zwierząt i niezbędnymi działaniami profilaktycznymi, zapewniającymi zdrowie zwierząt na fermach.

Tematyka wykładów (15 godz):

1. Gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych

2. Odmiany lisów pospolitych, stan ich hodowli.

3. Odmiany lisów polarnych i jenotów. Hodowla w praktyce.

4. Odmiany norek i tchórzy hodowlanych. Koniunktura na ich skóry.

5. Odmiany nutrii, szynszyli i królików. Zasady hodowli.

6. Zasady pracy hodowlanej; uznawanie ferm, metody selekcji, oceny pokoju i doboru zwierząt do kojarzeń, identyfikacja zwierząt.

7. Sezonowe zmiany okrywy włosowej.

8. Rozród lisów, norek i tchórzy hodowlanych.

9. Rozród nutrii, szynszyli i królików.

10. Odchów młodzieży.

11. Charakterystyka, wartość pokarmowa i metody konserwacji pasz stosowanych w żywieniu mięsożernych zwierząt futerkowych.

12. Zasady normowania i żywienia zwierząt futerkowych.

13. Ocena zdrowotności zwierząt futerkowych.

14. Kierunki i metody selekcji zwierząt futerkowych.

15. Perspektywy rozwoju hodowli zwierząt futerkowych w Polsce i na świecie.

Tematyka ćwiczeń (30 godz)

1 Omówienie hodowanych i dzikożyjących gatunków zwierząt futerkowych.

2 Charakterystyka cech i struktury okrywy włosowej. Rozpoznawanie skór.

3 Projektowanie lokalizacji ferm futerkowych; budownictwo i wyposażenie fermowe.

4 Prowadzenie pracy hodowlanej na fermie. Metody selekcji.

5 Dobór par do rozpłodu, metody kojarzeń. Zasady dokonywania oceny pokroju.

6 Przygotowanie i przeprowadzanie rozpłodu u mięsożernych zwierząt futerkowych.

7 Rozpłód roślinożernych zwierząt futerkowych.

8 Nowe technologie związane z rozpłodem zwierząt futerkowych.

9 Określanie dojrzałości okrywy włosowej. Ubój i wstępna obróbka skór.

10 Paszoznawstwo. Układanie dawek pokarmowych dla lisów.

11 Układanie dawek pokarmowych dla norek.

12 Żywienie nutrii, królików i szynszyli.

13 Rozpoznanie chorób mięsożernych i roślinożernych zwierząt futerkowych.

14 Kalendarz zabiegów profilaktycznych na fermach zwierząt futerkowych.

15 Choroby odzwierzęce. Podstawy BHP na fermach Zaliczenie ćwiczeń.

[1] Barabasz B., Bieniek J.: Króliki. Towarowa Produkcja Mięsna. PWRiL, Warszawa, 2003

[2] Barabasz B., Bieniek J.: Króliki. Rexy– użytkowanie futerkowe. PWRiL, Warszawa, 2008

[3] Barabasz B.: Jenoty. Chów i hodowla. PWRiL, Warszawa, 2007

[4] Barabasz B.: Szynszyle. Chów fermowy. PWRiL, Warszawa 2008

[5] Bielański P., Kowalska D.: Króliki. Oficyna Wydawnicza „Hoża”, Warszawa, 2007

[6] Bielański P. i in. Chów królików. Wydawnictwo Fundacji Rozwój SGGW, Warszawa, 2002

[7] Cholewa R.: Chów i hodowla zwierząt futerkowych. Wydawnictwo AR Poznań, 2000

[8] Cholewa R., Frindt A., Scheuring W., Szeleszczuk O.: Chów i hodowla nutrii. Oficyna Wydawnicza „Hoża”, Warszawa 2000

[9] Kostro K., Gliński Z.: Choroby królików. Podstawy chowu i hodowli. PWRiL, W-wa, 2005

[10] Kuźniewicz J., Filistowicz A.: Chów i hodowla zwierząt futerkowych. Wyd.AR Wrocław, 1999

[11] Praca zbiorowa pod red. Glińskiego Z.: Podstawy hodowli lisów i norek. Profilaktyka i zwalczanie chorób. PWRiL, Warszawa, 2002

WIEDZA

Student posiada szczegółową wiedzę z zakresu hodowli i chowu zwierząt futerkowych. Zna gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych i perspektywy jej rozwoju.

Student zna charakterystykę i pochodzenie poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych. Opisuje podstawowe rasy i typy użytkowe zwierząt. Student potrafi zdefiniować metody chowu i hodowli oraz technologie produkcji wpływające na jakości skór zwierząt futerkowych. Jest w stanie opisać parametry okrywy włosowej i zna zasady ich klasyfikacji.

Student potrafi scharakteryzować wymagane przez zwierzęta warunki zoohigieniczne z zachowaniem ich dobrostanu oraz wymienić elementy podstawowego wyposażenia ferm.

Student zna zasady i techniki żywienia zwierząt futerkowych szczególnie mięsożernych i potrafi je wytłumaczyć. Opisuje metody produkcji i oceny karmy oraz obliczyć zasoby paszowe.

Student rozumie zasady organizowania pracy hodowlanej na fermie zwierząt futerkowych, zna wzorce oceny pokroju oraz czynniki warunkujące umaszczenie okrywy włosowej. Rozumie zasadę funkcjonowania programu ochrony zasobów genetycznych zwierząt futerkowych

Student potrafi wymienić czynniki wpływające na parametru rozrodu zwierząt futerkowych. Opisuje i definiuje podstawowe zagadnienia i zależności wpływające na jego efektywność. Jest w stanie scharakteryzować stosowane metody wspomagania rozrodu zwierząt.

Potrafi wymienić najgroźniejsze choroby zwierząt futerkowych. Zna zasady stosowania profilaktyki weterynaryjnej oraz zasady BHP obowiązujące na fermach zwierząt futerkowych. Zna zasady i przepisy dotyczące uboju zwierząt.

UMIEJĘTNOŚCI

Student rozpoznaje poszczególne gatunki, rasy i odmiany barwne zwierząt futerkowych i ich skóry. Potrafi scharakteryzować ich okrywy włosowe. Umie analizować sytuacje panującą na światowym runku skór futerkowych. Potrafi określić umaszczenie potomstwa w zależności od odmiany barwnej rodziców.

Student umie zaprojektować i zaplanować pracę na fermie zwierząt futerkowych z uwzględnieniem obrotu stada. Potrafi wykonać projekt fermy uwzględniając odpowiednią technologię wymagania środowiskowe i specyfikę gatunku.

Potrafi oceniać potrzeby pokarmowe zwierząt z uwzględnieniem pory roku i stanu fizjologicznego. Oceniać jakość pasz, odpowiednio je konserwować, bilansować i przygotować dawki pokarmowe oraz obliczyć preliminarz pasz.

Student potrafi wskazać i przeprowadzić odpowiednią metodą ocenę wartości hodowlanej zwierząt. Dobrać metodę selekcji zwierząt kierując się ich cechami fenotypowymi i dokumentacją hodowlaną. Umie postępować ze zwierzętami objętymi programem ochrony zasobów genetycznych.

Student potrafi przygotować zwierzęta do sezonu rozrodczego, potrafi opracować plan kopulacji, interpretuje zachowania behawioralne zwierząt w świetle praw fizjologicznych. Umie prawidłowo przeprowadzić rozpłód zwierząt. Posługuje się dostępnymi metodami w celu optymalizacji procesów reprodukcji wykorzystując metody biotechnologiczne.

Student potrafi prawidłowo zorganizować pozyskiwanie skór i przeprowadzić wstępną ich obróbkę i klasyfikację oraz przygotować do sprzedaży.

Student potrafi oceniać dobrostan zwierząt, rozpoznawać pierwsze symptomy chorobowe i podstawowe jednostki chorobowe oraz stosować odpowiednia prewencję weterynaryjną.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Samodzielnie wykazuje aktywną postawę w zakresie samokształcenia i wyszukuje informacji pozwalających na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Student ma świadomość potrzeby konsultacji pomiędzy nauką a praktyką.

Student jest świadom odpowiedzialności za powierzone mienie i podejmowane decyzje zawodowe. Dba o bezpieczeństwo własne i osób pracujących na fermie zwierząt futerkowych.

Student ma świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za produkcję wysokiej jakości skór futerkowych. Rozumie znaczenie dobrostanu zwierząt oraz wpływ hodowli na kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Student ma świadomość ryzyka i potrafi ocenić skutki wykonywanej działalności związanej z użytkowaniem zwierząt i produkcja skór futerkowych.

Zaliczenie ćwiczeń na podstawie trzech testów, dwóch prac indywidualnych i obecności. Zaliczenie przedmiotu egzamin - test wyboru.

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie, co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia. Średnio 61-70%

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0) Średnio 71-80%, ponad dobrej (4,5) Średnio 81-90% i bardzo dobrej (5,0) Średnio >90%.