Hodowla zwierząt futerkowych

W ramach przedmiotu przedstawione zostaną problemy fermowej hodowli licznych gatunków zwierząt futerkowych hodowanych w Polsce. Omówiona zostanie biologia tych zwierząt, ze szczególnym zwróceniem uwagi na zdrowie zwierząt i profilaktykę. W ramach ćwiczeń studenci nauczą się rozpoznawać i postępować ze skórami różnych gatunków zwierząt; będą oceniać cechy jakościowe okrywy włosowej oraz omawiać wpływające na nie czynniki (wiek, sezon). Zapoznają się z problemami hodowlanymi: budownictwem fermowym, niezbędnym wyposażeniem klatek, także z zapotrzebowaniem pokarmowym i żywieniem, biologią rozrodu i prowadzeniem rozrodu w praktyce hodowlanej, metodami odchowu młodych. Omówione zostaną zagadnienia pracy hodowlanej prowadzonej w fermach zarodowych: metody selekcji, ocena pokroju, dobór zwierząt do kojarzeń, konieczna dokumentacja. W ramach profilaktyki weterynaryjnej ? zapoznani zostaną z problemami zdrowotnymi tych zwierząt.

Celem przedmiotu będzie zapoznanie słuchaczy ze znaczeniem gospodarczym zwie-rząt futerkowych oraz problemami z dobrostanem tych zwierząt na fermach w Polsce i na świecie. Szczegółowo przedstawione zostaną hodowane gatunki i odmiany barwne lisów po-spolitych, lisów polarnych, jenotów, norek oraz tchórzy hodowlanych, a także nutrii, szynszy-li i królików. Zostanie dokonane wprowadzenie w zasady dziedziczenia barwy okrywy wło-sowej tych zwierząt. Omówione będą, zarówno na wykładach jak i na ćwiczeniach, kierunki i metody selekcji zwierząt futerkowych, także ważniejsze elementy pracy hodowlanej, z pro-wadzeniem oceny pokroju (tzw. licencji) włącznie. Szczególna uwaga poświęcona zostanie specyfice rozrodu mięsożernych i roślinożernych zwierząt futerkowych; na ćwiczeniach za-poznają się z metodami wykrywania rui u samic oraz stosowanymi w hodowli lisów i króli-ków metodami biotechnologii. Organizacja rozrodu na towarowych fermach króliczych będzie szczególnie dokładnie omówiona. Postępowanie przy odchowie młodych i przyczynach ich dużej śmiertelności w tym okresie. Duża uwaga poświęcona będzie cechom jakościowym okrywy włosowej i jej sezonowym i wzrostowym zmianom, także pozyskiwaniu skór i ich ocenie jakościowej. Podane zostaną zasady sprzedaży skór futerkowych, aktualne ceny oraz istniejące krajowe i światowe tendencje w tym zakresie. Podana zostanie charakterystyka, wartość pokarmowa i metody konserwacji pasz stosowanych w żywieniu mięsożernych i ro-ślinożernych zwierząt futerkowych oraz zasady normowania i żywienia zwierząt futerko-wych. Podane zostaną podstawowe zasady oceny zdrowotności zwierząt na fermach.

1. Gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych, perspektywy jej rozwoju w Polsce i na świecie.

2. Populacje zwierząt futerkowych objęte ochroną zasobów genetycznych.

3. Budowa włosa, skóry i cechy użytkowe okrywy włosowej.

4. Praca hodowlana, zasady dokonywania licencji.

5. Rozpłód roślinożernych zwierząt futerkowych.

6. Zasady żywienia zwierząt futerkowych i paszoznawstwo.

7. Profilaktyka stosowana na fermach zwierząt futerkowych.

8. Ekologiczna rola ferm zwierząt futerkowych. Zaliczenie przedmiotu

9. Przegląd gatunków zwierząt futerkowych.

10. Kierunki użytkowania i odmiany barwne zwierząt futerkowych.

11. Budownictwo fermowe i warunki utrzymania zwierząt futerkowych.

12. Praca hodowlana dobór par do rozpłodu, inbred.

13. Rozpłód mięsożernych zwierząt futerkowych.

14. Układanie dawek pokarmowych dla zwierząt mięsożernych

15. Pozyskiwanie i ocena skór zwierząt futerkowych.

16. Rozpoznawanie skór zwierząt futerkowych. Zaliczenie ćwiczeń.

Praca zbiorowa: Podstawy hodowli lisów i norek. Profilaktyka i zwalczanie chorób. PWRiL, Warszawa, 2002

Siemionek Jan: Choroby mięsożernych zwierząt futerkowych oraz podstawy chowu. Wydawnictwo UW-M Olsztyn, 2001

Kostro Krzysztof i Gliński Zdzisław: Choroby królików ? podstawy chowu i hodowli. PWRiL, Warszawa,2005

Barabasz B.: Chów jenotów. PWRiL, Warszawa, 2007

Barabasz B., Bieniek J.: Króliki. Towarowa produkcja mięsna. PWRiL, Warszawa, 2003

Barabasz B., Bieniek J.: Króliki. Reksy ? użytkowanie futerkowe. PWRiL, Warszawa, 2008

Barabasz B.: Szynszyle. Chów fermowy. PWRiL, Warszawa, 2008

WIEDZA

Student posiada szczegółową wiedzę z zakresu hodowli i chowu zwierząt futerkowych. Zna gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych i perspektywy jej rozwoju.

Student zna charakterystykę i pochodzenie poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych. Opisuje podstawowe rasy i typy użytkowe zwierząt. Student potrafi zdefiniować metody chowu i hodowli oraz technologie produkcji wpływające na jakości skór zwierząt futerkowych. Jest w stanie opisać parametry okrywy włosowej i zna zasady ich klasyfikacji.

Student potrafi scharakteryzować wymagane przez zwierzęta warunki zoohigieniczne z zachowaniem ich dobrostanu oraz wymienić elementy podstawowego wyposażenia ferm.

Student zna zasady i techniki żywienia zwierząt futerkowych szczególnie mięsożernych i potrafi je wytłumaczyć. Opisuje metody produkcji i oceny karmy oraz obliczyć zasoby paszowe.

Student rozumie zasady organizowania pracy hodowlanej na fermie zwierząt futerkowych, zna wzorce oceny pokroju oraz czynniki warunkujące umaszczenie okrywy włosowej. Rozumie zasadę funkcjonowania programu ochrony zasobów genetycznych zwierząt futerkowych

Student potrafi wymienić czynniki wpływające na parametru rozrodu zwierząt futerkowych. Opisuje i definiuje podstawowe zagadnienia i zależności wpływające na jego efektywność. Jest w stanie scharakteryzować stosowane metody wspomagania rozrodu zwierząt.

Potrafi wymienić najgroźniejsze choroby zwierząt futerkowych. Zna zasady stosowania profilaktyki weterynaryjnej oraz zasady BHP obowiązujące na fermach zwierząt futerkowych. Zna zasady i przepisy dotyczące uboju zwierząt.

UMIEJĘTNOŚCI

Student rozpoznaje poszczególne gatunki, rasy i odmiany barwne zwierząt futerkowych i ich skóry. Potrafi scharakteryzować ich okrywy włosowe. Umie analizować sytuacje panującą na światowym runku skór futerkowych. Potrafi określić umaszczenie potomstwa w zależności od odmiany barwnej rodziców.

Student umie zaprojektować i zorganizować pracę na fermie uwzględniając odpowiednią technologię, wymagania środowiskowe i specyfikę gatunku.

Potrafi oceniać potrzeby pokarmowe zwierząt z uwzględnieniem pory roku i stan fizjologiczny. Potrafi przygotować i bilansować dawki pokarmowe.

Student potrafi wskazać i przeprowadzić odpowiednią metodą ocenę wartości hodowlanej zwierząt. Dobrać metodę selekcji zwierząt kierując się ich cechami fenotypowymi i dokumentacją hodowlaną. Umie postępować ze zwierzętami objętymi programem ochrony zasobów genetycznych.

Student potrafi przygotować zwierzęta do sezonu rozrodczego, potrafi opracować plan kopulacji, interpretuje zachowania behawioralne zwierząt w świetle praw fizjologicznych. Umie prawidłowo przeprowadzić rozpłód zwierząt. Posługuje się dostępnymi metodami w celu optymalizacji procesów reprodukcji.

Student potrafi prawidłowo zorganizować pozyskiwanie skór i przeprowadzić wstępną ich obróbkę i klasyfikację oraz przygotować do sprzedaży.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Samodzielnie wykazuje aktywną postawę w zakresie samokształcenia i wyszukuje informacji pozwalających na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Student ma świadomość potrzeby konsultacji pomiędzy nauką a praktyką.

Student jest świadom odpowiedzialności za powierzone mienie i podejmowane decyzje zawodowe. Dba o bezpieczeństwo własne i osób pracujących na fermie zwierząt futerkowych.

Student ma świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za produkcję wysokiej jakości skór futerkowych. Rozumie znaczenie dobrostanu zwierząt oraz wpływ hodowli na kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Student ma świadomość ryzyka i potrafi ocenić skutki wykonywanej działalności związanej z użytkowaniem zwierząt i produkcja skór futerkowych.

Zaliczenie ćwiczeń na podstawie dwóch testów, dwóch prac indywidualnych i obecności. Zaliczenie przedmiotu egzamin - test wyboru.

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie, co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia. Średnio 61-70%

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0) Średnio 71-80%, ponad dobrej (4,5) Średnio 81-90% i bardzo dobrej (5,0) Średnio >90%.