Ochrona i eksploatacja zasobów zwierząt wolnożyjących

Przekazywanie wiedzy z zakresu ochrony i eksploatacji zwierząt z uwzględnieniem biologii gatunków, struktur wewnątrz populacyjnych,

oddziaływań międzygatunkowych, czynników antropogenicznych oraz skutków procesów genetycznych zachodzących w izolowanych

populacjach.

Efekt kształcenia:

Student zdobywa wiedzę z zakresu obowiązujących zasad i metod ochrony i eksploatacji zasobów zwierząt wolno żyjących. Może ją

wykorzystać w pracy zawodowej.

WYKŁADY

1. Łowiectwo – czasy prehistoryczne ( kształtowanie się gatunku H. sapiens) i dzisiaj (systemy rewirowy i licencyjny)

2. Regulacje prawne w zakresie łowiectwa, w aspekcie historycznym i współczesnym

3. Myślistwo (broń myśliwska, sposoby polowań, psy myśliwskie, kultura i etyka myśliwska)

4. Zwierzęta łowne (gatunki „pomnikowe” i współczesne), podstawy i przyczyny klasyfikacji do kategorii użytkowych

5. Produkcja populacji (przyrost zrealizowany, pobudzanie i hamowanie produkcji, bilans populacji)

6. Modele eksploatacji zwierząt łownych: eksploatacja utylitarna, model trofeistyczny, eksploatacja redukcyjna, użytkowanie w kontekście

uwzględniania nacisku antropogenicznego (straty komunikacyjne), eksploatacja w warunkach silnie wyrażonej relacji drapieżnik – ofiara

7. Zwierzęta wolno żyjące w transferze patogenów

8. Restytucja gatunków i zasilanie populacji zagrożonych ilościowo i genetycznie

9. Gospodarowanie gatunkami inwazyjnymi

10. Społeczny odbiór łowiectwa

ĆWICZENIA:

1. Waloryzacja i bonitacja siedlisk o różnym stopniu przekształcenia antropogenicznego

2. Inwentaryzacje terenowe: taksacja pasowa, próbne pędzenia tropienie, transekt

3. Szacowanie szkód łowieckich w agrocenozach

4. Analiza planów hodowlano-łowickich dla obwodów dzierżawionych i Ośrodków Hodowli Zwierzyny, próba tworzenia modelu

alternatywnego

Podstawowa:

1. Okarma H., Tomek A. 2008. Łowiectwo, WydawnictwoEdukacyjno-Naukowe H2O, Kraków

2. Brzuski P., Hędrzak M.: 2002. Gospodarowanie zwierzyną – uwarunkowania środowiskowe. PZŁ Warszawa,

3. Bobek B., Morow K., Perzanowski K. 1984. Ekologiczne podstawy łowiectwa. PWRiL, Warszawa

Uzupełniająca:

1. Krzemień P. 1986. 1000 słów o łowiectwie. Wydawnictwo MON, Warszawa

2. Czekaj J. 2017. Myśliwska broń palna. Oficyna Wydawnicza FOREST / PZŁ, Warszawa

3. Tropiło J., Kiszczak L. 2007. Badanie i ocena sanitarno-weterynaryjna zwierząt łownych i dziczyzny, Wydawnictwo Wieś Jutra,

Warszawa

Wiedza:

Student tłumaczy znaczenie organizmów w przyrodzie; objaśnia podstawowe procesy ekologiczne na poziomie populacji, ekosystemów i

biosfery; posiada podstawową wiedzę z zakresu podstaw prawnych oraz zagadnień dotyczących ochrony środowiska; ma ogólną wiedzę

na temat znaczenia środowiska przyrodniczego oraz technik, technologii i materiałów

wykorzystywanych w kształtowaniu potencjału przyrody i jakości życia człowieka; definiuje zagadnienia związane z etyką w naukach

przyrodniczych; zna zasady humanitarnego i etycznego podejścia do zwierząt i środowiska

Umiejętności:

Student interpretuje procesy ekologiczne na poziomie populacji, ekosystemów i biosfery; stosuje wiedzę z zakresu różnorodności genetycznej, gatunkowej i biocenotycznej w kontekście ochrony środowiska; analizuje zjawiska wpływające na zdrowie zwierząt i ludzi

oraz stan środowiska naturalnego i hodowlanego; dobiera odpowiednie techniki, technologie i materiały do rozwiązywania problemów w

zakresie zdrowia zwierząt oraz stanu środowiska naturalnego

Kompetencje społecznie:

Student formułuje opinie na temat podstawowych zagadnień biologii; wykazuje potrzebę aktualizowania wiedzy kierunkowej.

Zaliczenie w formie odpowiedzi pisemnej; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 60 % prawidłowych odpowiedzi na zadane

pytania; udział oceny z zaliczenia wykładów w ocenie końcowej wynosi 50%.

1.Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) efektów

kształcenia student uzyska mniej niż 60% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2.Ocena ostateczna wyższa niż 2.0 wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych ocen pozytywnych (W, U

lub K) efektów kształcenia, przy czym w przypadku niejasności decyduje ocena z zakresu wiedzy lub/i umiejętności.

brak