Bioindykacja środowiska przyrodniczego

Skażenia środowiskowe i skutki działania skażeń na różnych poziomach organizacji biologicznej. Molekularne mechanizmy tolerancji. Bioindykacja terenowa i laboratoryjna. Molekularne markery skażeń środowiskowych. Bioindykatory skażenia wód i gleby. Wykorzystanie badań struktury zespołów organizmów w bioindykacji.

WYKŁADY (15 GODZ.)

1-2. Bioindykatory, typy oraz sposoby wykorzystania w ocenie środowiska

3-4. Tolerancja organizmów na skażenia środowiskowe

5-6. Molekularne mechanizmy odporności na skażenia środowiskowe

7-8. Bioindykacja terenowa

9-10. Bioindykacja laboratoryjna

11-15. Ocena ryzyka środowiskowego, współczesne problemy bioindykacji, ekotoksykologia wobec problemów decyzyjnych w ocenie ryzyka środowiskowego

ĆWICZENIA (15 godz.)

1-2. Tolerancja organizmów, podstawowe zagadnienia

3-4. Bioindykatory w ocenie jakości wody

5-6. Bioindykatory w ocenie jakości gleby, PHYTOTOXKIT

7-8. Rośliny wskaźnikowe

9-12. Współczynniki bioróżnorodności .

13-14 Wykorzystanie współczynników bioróżnorodności w bioindykacji

15. Zaliczenie

Literatura:

Laskowski R., Migula P. Ekotoksykologia. Państwowe wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2004.

Student:

- Poznaje współczesne metody bioindykacji terenowej i laboratoryjnej.

- Definiuje podstawowe pojęcia z zakresu tolerancji organizmów.

- Potrafi scharakteryzować zagrożenie dla zdrowia człowieka wynikające ze skażeń środowiskowych.

- Rozpoznaje wybrane bioindykatory zwierzęce oraz pospolite rośliny wskaźnikowe.

- Potrafi obliczyć różne współczynniki bioróżnorodności

- Potrafi zastosować test PHYTOTOXKIT oraz zinterpretować uzyskane wynki.

- Potrafi zilustrować wyniki doświadczeń w postaci graficznej.

- Ma świadomość zagrożeń dla zdrowia człowieka wynikających ze skażenia środowiska.

Kryteria oceniania:

Zaliczenie sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych, sprawdzian wiedzy.

Wykłady: Egzamin pisemny.

Nie przewiduje się praktyk zawodowych.