Praktyka w Inspekcji Weterynaryjnej (80 godzin)
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | W.8s.PwIW.SJ.WETXX |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0841) Weterynaria
|
Nazwa przedmiotu: | Praktyka w Inspekcji Weterynaryjnej (80 godzin) |
Jednostka: | Uniwersyteckie Centrum Medycyny Weterynaryjnej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Praktyczne kształcenie studentów IV roku w czasie praktyk wakacyjnych z zakresu pracy w Ispekcji Weterynaryjnej. Nabywanie praktyczne umiejętnościi do pracy we wszelkiego rodzaju zakładach i przedsiębiorstwach zajmujących się produkcją materiałów paszowych. Przygotowanie praktyczne studentów do pracy w charakterze państwowego lub prywatnego lekarza weterynarii w zakresie weterynaryjnych aspektów ochrony zdrowia konsumenta. Studenci zapoznają się i praktycznie opanowują metody badania sanitarno-weterynaryjnego zwierząt rzeźnych. |
Pełny opis: |
Głównym celem kształcenia praktycznego jest zapoznanie studentów z podstawowymi polskimi i europejskimi aktami prawnymi związanymi z higieną środków żywienia zwierząt, zagrożeniami zdrowia zwierząt i ludzi związanymi z obecnością w środkach żywienia zwierząt szkodliwych czynników chemicznych i biologicznych, zależnościami pomiędzy jakością zdrowotną środków żywienia zwierząt i bezpieczeństwem żywności oraz zasadami nadzoru lekarsko-weterynaryjnego nad produkcją Studenci nabywają praktyczne umiejętnościi do pracy we wszelkiego rodzaju zakładach i przedsiębiorstwach zajmujących się produkcją materiałów paszowych, dodatków paszowych i pasz; w laboratoriach zajmujących się oceną jakości handlowej i zdrowotnej środków żywienia zwierząt oraz w Inspekcji Weterynaryjnej jako eksperci ds. środków żywienia zwierząt. Przygotowanie praktyczne studentów do pracy w charakterze państwowego lub prywatnego lekarza weterynarii w zakresie weterynaryjnych aspektów ochrony zdrowia konsumenta. Studenci zapoznają się i praktycznie opanowują metody badania sanitarno-weterynaryjnego zwierząt rzeźnych (bydła, świń, koni, drobiu, królików, nutrii) oraz zwierząt łownych i dziczyzny, metody badania makroskopowego, bakteriologicznego, serologicznego, parazytologicznego, fizykochemicznego i organoleptycznego mięsa, a także zdobywają wiedzę dotyczącą podejmowania ocen sanitarno-weterynaryjnych mięsa na podstawie powyższych badań . Celem jest również przyswojenie wiadomości z zakresu nadzoru sanitarno-weterynaryjnego nad punktami skupu zwierząt, transportem, rzeźniami, należącego do obowiązków Inspekcji Weterynaryjnej oraz poznanie prawodawstwa weterynaryjnego związanego z badaniem i oceną sanitarno-weterynaryjną zwierząt rzeźnych i mięsa. W przebiegu nauczania szczególna uwaga zwrócona jest na zagadnienia związane z dobrostanem zwierząt rzeźnych. |
Literatura: |
Hańczakowski P. 2001. Substancje antyodżywcze występujące w paszach roślinnych [W:] Żywienie zwierząt i paszoznawstwo. Warszawa, PWN. Janicki J., Warchalewski J., Skupin J., Kowalczyk J. 1970. Inhibitory trypsyny pochodzenia roślinnego. Post. Biochem. 16: 101-118. Janiszowski W., Wojciechowski Z. 1971. Biosynteza polisacharydów ściany komórkowej roślin wyższych. Post. Biochem. 17; 291-301. Jamroz D. 2001. Antyżywieniowe i toksyczne składniki pasz [W:] Żywienie zwierząt i paszoznawstwo. Warszawa, PWN. Kączkowski J. 1987. Biochemia roślin. Warszawa. PWN. Grabowski T., Kijowski J. (red): Mięso i przetwory drobiowe. Warszawa 2004, WNT. Kołożyn - Krajewska D. (red.): Higiena produkcji żywności. Warszawa, 2003. Wyd. SGGW-AR. Olszewski A: Technologia przetwórstwa mięsa.WNT. Warszawa, 2002. Praca zbiorowa pod red. Pisula A. i Pośpiech E.: Mięso – podstawy nauki i technologii. Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2011 Prost E. K.: Zwierzęta rzeźne i mięso – ocena i higiena. Lublin 2006. Lubelskie Towarzystwo Naukowe. Tropiło J., Kiszczak L. 2007.: Badanie i ocena sanitarno-weterynaryjna zwierząt łownych i dziczyzny. Wyd. Wieś Jutra. Tropiło J., Kiszczak L., Jaworek D. 1994.: Higiena zwierząt rzeźnych i mięsa. Ćwiczenia laboratoryjne i terenowe. Wyd. SGGW. Witrowa-Rajchert D., Nowak D (red): Metody zapewnienia jakości i bezpieczeństwa w przetwórstwie żywności. Warszawa, 2004. Wyd. SGGW |
Efekty uczenia się: |
- ocenia właściwy stan odżywienia zwierzęcia opisuje zasady żywienia zwierząt (z uwzględnieniem różnic gatunkowych), układa i analizuje dawki pokarmowe opisuje warunki właściwego zagospodarowywania i utylizacji produktów ubocznych i odpadów związanych z produkcją zwierzęcą zna zasady funkcjonowania państwowej służby weterynaryjnej, także w aspekcie ochrony zdrowia publicznego opisuje i interpretuje zasady ochrony zdrowia konsumenta przez właściwy nadzór nad produkcją środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego opisuje, interpretuje i ocenia warunki higieny i technologii produkcji oraz bezpieczeństwa żywności, a także posługuje się właściwymi aktami prawnymi regulującymi nadzór weterynaryjny przeprowadza badanie przed – i poubojowe zwierząt |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie na podstawie oceny przebiegu praktyki udokumentowanej w dzienniczku praktyk i zaliczenia teoretycznego. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.