Ekonomika środowiska
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | R.F4.ESR.SM.REKEY |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Ekonomika środowiska |
Jednostka: | Katedra Ekonomii i Gospodarki Żywnościowej |
Grupy: |
Ekonomia 2 st, stacj. Ekonomika w gospodarce żywnościowej - fakultety, sem. 4 |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
KIERUNEK STUDIÓW: EKONOMIA/ ECTS: 4 / semestr: 4 Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: SM Status: specjalnościowy/fakultatywny Wymagania wstępne: brak Ekonomika środowiska jako relatywnie nowa dyscyplina ukształtowana w obrębie nauk ekonomicznych oparta jest o zagadnienia ekologiczne, produkcyjne i ekonomiczne zwłaszcza odnoszone do problematyki rolniczej i rozwoju wsi. Podstawą rozważań jest tu teoria ekonomii środowiska oraz ekonomia instytucjonalna w odniesieniu do środowiska i jego ochrony. Rozważane są zagadnienia szczegółowe dotyczące takich zagadnień jak zrównoważony rozwój, opłaty i kary za gospodarcze wykorzystywanie środowiska oraz ekonomiczne i finansowe aspekty spełnienia wymogów dyrektyw UE w zakresie ochrony środowiska. Podjęto także problematykę szacowania wartości środowiska, zarządzania środowiskowego w przedsiębiorstwach i oceny ekonomicznej inwestycji proekologicznych. |
Pełny opis: |
Wykłady: 1-2. Implementacja unijnych przepisów ochrony środowiska do prawa krajowego i ich realizacja. (2 godz.) 3-4. Rozwój gospodarczy a środowisko. Granice wzrostu (2 godz.) 5-6. Neomaltuzjańskie i amalteistyczne wizje rozwoju (2 godz.) 7-8. Zasoby środowiska - ograniczoność, odtwarzalność, wyczerpywalność; ekonomiczne aspekty eksploatacji zasobów (2 godz.) 9-10. Teoretyczne aspekty wyceny środowiska i jego elementów (2 godz.) 11. Inwestycje w ochronie środowiska i ich ocena ekonomiczna (1 godz.) 12-13. Kryzysy ekologiczne. Rzeczywistość stale przyśpieszających zmian a zdolności adaptacyjne człowieka i środowiska (2 godz.) 14-15. Spojrzenie całościowe na problem rozwoju gospodarczego i towarzyszących mu przekształceń środowiska. Ekonomia natury a ekonomia człowieka. Biomimikra - opłacalne naśladowanie natury (2 godz.) Ćwiczenia: 1-3. Ekonomiczne instrumenty ochrony środowiska. Instytucja kar i opłat w ochronie środowiska (ustawa ogólna) - zadania obliczeniowe (3 godz.) 4-6. Ekonomiczne instrumenty ochrony środowiska. Instytucja kar i opłat w ochronie środowiska (ustawy szczegółowe) - zadania obliczeniowe (3 godz 7-8. Szacowanie wartości środowiska. Budowa i interpretacja modelu ekonometrycznego w arkuszu kalkulacyjnym Excel oraz przy wykorzystaniu pakietu Statistica - zadania obliczeniowe (2 godz.) 9-10. Ochrona środowiska a zużycie energii w sektorze komunalno-bytowym - zadania opisowe i obliczeniowe (2 godz.) 11-12. Jakość życia człowieka a środowisko. Tworzenie syntetycznych wskaźników oceny stanu środowiska - zadania obliczeniowe (2 godz.) 13-14. Ocena efektywności inwestycji proekologicznych. Dyskontowanie strumieni pieniężnych - zadania obliczeniowe (3 godz.) 15. Kolokwium zaliczeniowe (2 godz.) Struktura aktywności studenta: zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 38 ECTS** 1,3 w tym: wykłady - 15 godz. ćwiczenia i seminaria - 15 godz. konsultacje - 6 godz. udział w badaniach - 0 godz. obowiązkowe praktyki i staże - 0 godz. udział w egzaminie - 2 godz. praca własna (2,7 ECTS**) - 82 godz. |
Literatura: |
Podstawowa: 1. Machowski J. 2003. Ochrona środowiska. Prawo i zróżnicowany rozwój. Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa 2. Manteuffel Szoege H., 2005, Zarys problemów ekonomiki środowiska, SGGW, Warszawa 3. Materiały do ćwiczeń i wykładów dostępne na stronie wykładowców: http://matrix.ur.krakow.pl/~mdacko http://matrix.ur.krakow.pl/~aplonka Uzupełniająca: 1. Famielec J., 1999, Straty i korzyści ekologiczne w gospodarce narodowej, PWN, Warszawa 2. Małachowski K. (red), 2007, Gospodarka a środowisko i ekologia, Wyd. Cedewu.pl, Warszawa 3. Korzeń Z. 2001. Ekologistyka, Biblioteka, Logistyka, Poznań. |
Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu kursu student: Wiedza: - zna podstawowe zagadnienia z zakresu ekonomii środowiska -posiada wiedzę nt. powiązań ekonomii i ochrony środowiska w tym instytucjonalnego wspierania ochrony środowiska poprzez instrumenty ekonomiczne i pozaekonomiczne - zna metody wyceny zasobów i usług środowiska - wie od czego zależą opłaty za gospodarcze wykorzystywanie środowiska Umiejętności: - potrafi przedstawić aktualne zagadnienia związane z ochroną środowiska - umie obliczyć wysokość opłat za korzystanie ze środowiska - potrafi oszacować wartość środowiska i jego zasobów Kompetencje społeczne: - rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się - podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych, potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i realizować proces samokształcenia - potrafi formułować opinie dotyczące kwestii zawodowych oraz argumentować na ich rzecz zarówno w środowisku specjalistów jak i niespecjalistów - jest uwrażliwiony na problemy gospodarowania ograniczonymi i wyczerpywalnymi zasobami środowiska |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykłady: egzamin pisemny - test wielokrotnego wyboru Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący: 1. Ocena niedostateczna (2,0) wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0) wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5) wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia (średnia 61-70%). 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen: dobrej (4,0 - średni 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%). Ćwiczenia: Ocenę podsumowującą z ćwiczeń stanowi średnia arytmetyczna z ocen uzyskanych z: kolokwium zaliczeniowego, odpowiedzi ustnych na zajęciach, aktywności na zajęciach oraz zadań domowych. Ocena końcowa = średnia ocen z powyższych ocen formujących, tj. oceny z egzaminu (wykłady) i oceny podsumowującej (ćwiczenia) UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi. |
Praktyki zawodowe: |
brak |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.