Ochrona ekosystemów górskich

Poznanie naturalnych i antropogenicznych zagrożeń oraz sposobów ochrony ekosystemów w obszarach górskich i pogórskich.

Znaczenie obszarów górskich w kształtowaniu bioróżnorodności. Walory przyrodnicze poszczególnych pasm górskich oraz ich zagrożenie i ochrona. Monitoring przyrodniczy w terenach górskich. Polityka krajowa i międzynarodowa w odniesieniu do ochrony terenów górskich.

Wykłady:

1. Znaczenie obszarów górskich w kształtowaniu bioróżnorodności.

2. Karpaty jako centrum endemizmu.

3. Formy ochrony ekosystemów górskich w Polsce.

4. Współpraca międzynarodowa dla ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej w ekosystemach górskich.

5. Międzynarodowe programy ochrony obszarów górskich: Karpacka Sieć Obszarów Chronionych (CNPA), Ramowa Konwencja o ochronie i zrównoważonym rozwoju Karpat. Polityka i kierunki działania rządu dla zrównoważonego rozwoju terenów górskich.

Ćwiczenia:

1. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Bieszczad, Beskidu Niskiego.

2. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Pogórzy Środkowobeskidzkich.

3. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Beskidu Sądeckiego.

4. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Gorców i Pienin.

5. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Beskidu Wyspowego i Makowskiego.

6. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Pogórzy: Wielickiego i Wiśnickiego.

7. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Beskidu Śląskiego, oraz Pogórza Śląskiego.

8. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Beskidu Żywieckiego i Małego.

9. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Tatr i Obniżenia Orawsko-Podhalańskiego.

10. Walory przyrodnicze, zagrożenia i ochrona Sudetów i ich Pogórzy.

11. "Zagrożenia i ochrona wybranych elementów ekosystemów na przykładzie wybranej gminy" - omówienie przygotowania projektu zaliczeniowego przez studentów.

12. Przegląd planów ochrony górskich parków krajobrazowych i rezerwatów przyrody.

13-15. Zreferowanie przygotowanych przez studentów projektów

Statystyka przedmiotu:

1. Liczba godzin oraz punktów ECTS - przedmiot obowiązkowy Godziny: -; ECTS: -

2. Liczba godzin oraz punktów ECTS - przedmiot do wyboru Godziny: 50; ECTS: 2

3. Łączna liczba godzin oraz punktów ECTS, którą student uzyskuje poprzez bezpośredni kontakt z nauczycielem akademickim (wykłady, ćwiczenia, seminaria....) Godziny: 20; ECTS: 0,8

4. Łączna liczba godzin oraz punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach praktycznych np. laboratoryjne, projektowe, terenowe, warsztaty Godziny: 10; ECTS: 0,4

5. Przewidywany nakład pracy własnej (bez udziału prowadzącego lub z udziałem w ramach konsultacji) konieczny do realizacji zadań programowych przedmiotu. Godziny: 30; ECTS: 1,2

Warszyńska J. (red.) 1995 Karpaty polskie. Wyd. UJ, Kraków;

Symonides E. 2007. Ochrona przyrody. Wyd. UW, Warszawa;

Wiśniewski J., Gwiazdowicz D.J. 2004. Ochrona przyrody. Wyd. AR, Poznań;

Żarska B. 2005. Ochrona krajobrazu. Wyd. SGGW, Warszawa;

Regionalne Centrum Ekologiczne. 2007. Podręcznik do Konwencji Karpackiej. 153.

Pawlaczyk P., Jermaczek A. 2008. Poradnik lokalnej ochrony przyrody. Wydanie IV zmienione. Wydawnictwo Klubu Przyrodników, 398

Wiedza

- umie scharakteryzować specyfikę i odrębność ekosystemów górskich

- odróżnia i rozpoznaje naturalne i antropogeniczne zagrożenia ekosystemów w obszarach górskich,

- zna założenia polityki krajowej i międzynarodowej w zakresie ochrony obszarów górskich,

Umiejętności

- umie ocenić walory przyrodnicze Karpat,

- umie ocenić walory przyrodnicze Sudetów,

- potrafi przygotować projekt ochrony biotycznych i abiotycznych elementów ekosystemu wybranego obszaru.

Kompetencje społeczne

- współpracuje przy opracowaniu projektów

- potrafi kierować kilkuosobowym zespołem

Pisemny lub ustny egzamin obejmujący materiał wykładów.

Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych uzyskuje się na podstawie pozytywnej oceny z referowanego tematu i wykonanego projektu wykorzystującego wiedzę i umiejętności z wykładów i ćwiczeń terenowych oraz ustne zaliczenie.

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.