Diagnostyka roślin rolniczych

KIERUNEK STUDIÓW ROLNICTWO / ECTS 2 / SEMESTR 6.

Profil ogolnoakademicki / Forma i poziom SI.

Status: specjalnościowy / obligatoryjny.

Wymagania wstępne: brak.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z opisem wzrostu i rozwoju roślin oraz wpływem na ten proces niedoboru składników mineralnych.

Podczas zajęć omówione zostaną zagadnienia związane z pobieraniem składników mineralnych oraz ich transportem w roślinie w kontekście lokalizacji niedoboru składników w rożnych częściach rośliny z uwzględnieniem intensywności wzrostu. Ponadto omówione zostaną testy diagnostyczne pomocne przy planowaniu nawożenia mineralnego.

Wykłady

1. Charakterystyka skal rozwojowych roślin uprawnych.

2. Wzrost i analiza wzrostu rośliny.

3. Modele pobierania składników; koncepcja wartości i przedziału krytycznego.

4. Testy roślinne i testy glebowe.

5. Pobieranie makroskładników i ich znaczenie dla prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin oraz jakości surowca.

6. Pobieranie mikroskładników i ich znaczenie dla prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin oraz jakości surowca

7. Pobieranie pierwiastków korzystnych i ich znaczenie dla prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin oraz jakości surowca.

Ćwiczenia

1. Cechy diagnostyczne roślin uprawnych.

2. Diagnostyka potrzeb nawozowych roślin w oparciu o ich skład chemiczny. Metoda DRIS (Diagnosis Recomendation Integrated System).

3. Obliczanie potrzeb nawozowych. Wykorzystanie glebowego testu Nmin do określenia potrzeb nawozowych roślin.

4. Wykorzystanie testów roślinnych (SPAD i NDVI) w określaniu potrzeb nawozowych.

5. Rozpoznawanie niedoboru i nadmiaru składników mineralnych obserwowane na młodych i starych organach roślin uprawnych.

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego: godz. 35, 1,4 ECTS,

w tym:

wykłady 15 godz.,

ćwiczenia i seminaria 15 godz.,

konsultacje 2 godz.,

udział w badaniach 0 godz.,

obowiązkowe praktyki 0 godz.,

udział w egzaminie i zaliczeniu 3 godz.,

praca własna 15 godz., 0,6 ECTS.

Podstawowa:

1. Grzebisz W. 2008. Nawożenie roślin uprawnych. PWRiL.

2.

Uzupełniająca:

1. Vielemeyer H.P., Fotyma M. 1989. Stan i perspektywy diagnostyki potrzeb nawozowych na podstawie analizy roślin. Fragmenta Agronomica, 1(21): 5-32.

2. Przewodniki odmianowe, www.piorin.gov.pl.

3. Starck Z. 2003. Transport i dystrybucja substancji pokarmowych w roślinach. Wydawnictwo SGGW.

Po zakończeniu kursu student:

Wiedza:

- posiada wiedzę teoretyczną o skalach rozwojowych roślin rolniczych.

- zna podstawowe testy glebowe i roślinne.

- zna znaczenie składników mineralnych dla prawidłowego wzrostu i rozwoju roślin uprawnych.

Umiejętności

- umie rozpoznać niedobory składników mineralnych obserwowane na roślinach uprawnych.

- oblicza wskaźniki charakteryzujące stan odżywienia mineralnego roślin uprawnych.

Kompetencje społeczne:

- wykorzystuje wiedzę i umiejętności w celu rozwiązania postawionych zadań.

Wykłady:

Egzamin pisemny.

Przyjęto procentową skalę oceny realizacji efektów kształcenia definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0) wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej

składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0) wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5) wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ćwiczenia:

Sprawdzian pisemny.

Przyjęto procentową skalę oceny realizacji efektów kształcenia definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0) wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej

składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0) wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5) wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ocena końcowa = 0,6 x ocena z egzaminu + 0,4 x ocena z ćwiczeń.