Bioklimatologia

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z uwarunkowaniami klimatycznymi i bioklimatycznymi środowiska przyrodniczego z uwzględnieniem wpływu bodźców klimatycznych na warunki życia człowieka.

Podczas zajęć omawiane będą podstawowe pojęcia : 1) skale klimatu mezoklimat, klimat lokalny, klimat miasta, mikroklimat, fitoklimat , mikroklimat,bioklimat, 2) bodźce klimatyczne, 3) meteoropatia, termoregulacja, rytmy biologiczne 4) typy bioklimatu i regionalizacja bioklimatyczna. Klasyfikacja pogody na potrzeby bioklimatologii na obszarze Polski, 6) możliwości wykorzystania wiedzy z zakresu bioklimatologii w różnych dziedzinach np. w planowaniu przestrzennym.

Wykłady:

1 Wprowadzenie, definicje

2. Bodźce atmosferyczne, ich znaczenie i oddziaływanie.

3. Rytmy biologiczne

4. Wskaźniki bioklimatyczne

5. Bioklimat Polski. Regiony i typy bioklimatu Polski.

6-7. Klimat miasta. fitoklimat, klimat lasu.

8. Bioklimat uzdrowisk, balneologia, ustawa uzdrowiskowa

9. Klasyfikacja pogody dla celów bioklimatologii

10-11 Ocena warunków środowiskowych dla celów bioklimatologii

12-14. Uwarunkowania bioklimatyczne w planowaniu przestrzennym

15. Bioklimatologia urbanistyczna. Klimat pomieszczeń

Egzamin

Ćwiczenia:

1. Podstawowe wskaźniki klimatyczne i bioklimatyczne – wstęp.

2-3. Pomiary i obliczenia zespołowych wskaźników bioklimatycznych.

4-6. Pomiary podstawowych wskaźników bioklimatycznych - wyjazd do Garlicy Murowanej - zbieranie informacji do projektu

7. Porównanie wskaźników bioklimatycznych ze skalami

odczuwalności. Sprawdzian wiedzy.

8-9 Ocena wskaźników fizjograficznych modyfikujących lokalne

warunki klimatyczne na podstawie zebranych materiałów w terenie.

10-11. Projekt: Ocena klimatu wybranych wybranej miejscowości na podstawie poznanych wskaźników.

12--13. Bioklimatologia urbanistyczna. Bioklimat pomieszczeń. Uwarunkowania bioklimatyczne w planowaniu przestrzennym.

14-15. Ocena warunków środowiskowych do celów bioklimatologicznych w uzdrowisku - ocena i zaliczenie projektu

Statystyka przedmiotu:

1. Liczba godzin oraz punktów ECTS - przedmiot obowiązkowy Godziny: -; ECTS: -

2. Liczba godzin oraz punktów ECTS - przedmiot do wyboru Godziny: 50; ECTS: 2

3. Łączna liczba godzin oraz punktów ECTS, którą student uzyskuje poprzez bezpośredni kontakt z nauczycielem

akademickim (wykłady, ćwiczenia, seminaria....) Godziny: 30; ECTS: 1,2

4. Łączna liczba godzin oraz punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach praktycznych np. laboratoryjne,

projektowe, terenowe, warsztaty Godziny: 15; ECTS: 0,6

5. Przewidywany nakład pracy własnej (bez udziału prowadzącego lub z udziałem w ramach konsultacji) konieczny do

realizacji zadań programowych przedmiotu. Godziny: 20; ECTS: 0,8

Budko: Klimat i życie. PWN Warszawa.

Kozłowska-Szczęsna i in.; 1997. Bioklimatologia człowieka. PAN Warszawa

Łykowski: Podstawy klimatologii stosowanej. Działy wybrane

Wiedza:

- Student ma rozszerzoną wiedzę z zakresu klimatologii stosowanej

- ma rozszerzoną wiedzę na temat uwarunkowań klimatycznych i bioklimatycznych w różnej skali przestrzennej

Umiejętności:

- student posiada umiejętność wyszukiwania, analizy i twórczego opracowania zebranych informacji uwarunkowaniach bioklimatycznych

- potrafi ocenić wpływ fizjografii na kształtowanie klimatu lokalnego, klimatu miasta i mikroklimatu

Kompetencje społeczne:

- student jest świadomy zmienności występującej w środowisku

- potrafi współdziałać i pracować w grupie

- posiada znajomość działań zmierzających do ograniczenia ryzyka klimatycznego np. dla w uprawie roślin, w planowaniu przestrzennym.

Oceny formujące (ćwiczenia):

1) Sprawdzian wiedzy z zakresu ćwiczeń

2)Ocena za wykonanie projektu w zespołach 2-3 osobowych z uwzględnieniem poprawności wykonania zadania, efektywności i organizacji pracy zespołu oraz umiejętności wykorzystania materiałów źródłowych.

Ocena końcowa: średnia z ocen formujących uzyskanych na zajęciach

Wykłady:

1) Egzamin pisemny - test wielokrotnego wyboru

---

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U

lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów

kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub

K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad

dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego

przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami

formalnymi.

;