Prawo w biogospodarce

KIERUNEK STUDIÓW: BIOGOSPODARKA / ECTS: 2 / semestr 6

Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: SI

status: kierunkowy / fakultatywny

Wymagania wstępne: brak

Wykład ma za zadanie zapoznać studentów kierunku Biogospodarka z podstawowymi instytucjami prawa dotyczącymi biogospodarki, a także ze stosowaniem norm prawa dotyczących biogospodarki w życiu codziennym (np. przy planowaniu i/albo uruchamianiu nowych inwestycji w tym zakresie).

Jako podstawowe pola aktywności ustawodawcy europejskiego oraz polskiego wskazuje się m.in.: odnawialne źródła energii, gospodarkę opakowaniami i odpadami opakowaniowymi oraz gospodarkę odpadami.

Cel przedmiotu: Wytworzenie umiejętności rozpoznania tematyki objętej uregulowaniami prawa oraz odszukania odpowiedniej normy prawnej.

Wykłady:

1. Definicja biogospodarki (od Protokołu z Kioto do Konferencji Klimatycznej w Paryżu (COP21))

2. Miejsce biogospodarki w systemie prawa

3. Język prawny a język prawniczy

4. Prawo administracyjne i postępowanie administracyjne (właściwy organ administracyjny, akty administracyjne)

5. Działalność gospodarcza – przedsiębiorca, rolnik, alternatywne źródła z pozarolniczej działalności gospodarczej

6. Ochrona gleb

7. Ochrona wód, opłaty za korzystanie z wód, pobór wód i odprowadzanie ścieków

8. Opłaty za korzystanie ze środowiska

9. Opłaty eksploatacyjne

10.Opłaty produktowe i recyklingowe

11. OZE – biomasa, biogaz, elektrownie biomasowe, elektrownie biogazowe, słoneczna energetyka cieplna, fotowoltaika, elektrownie wiatrowe, elektrownie wodne

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego 19 godz. = 0,76 ECTS

w tym:

- wykłady – 15 godz.

- ćwiczenia i seminaria - 0 godz.

- konsultacje – 2 godz.

- udział w badaniach - 0 godz.

- obowiązkowe praktyki i staże - 0 godz.

- udział w egzaminie i zaliczeniu – 2 godz.

- praca własna – 31 godz. = 1,24 ECTS

Podstawowa:

1. Dyrektywa z 2009 w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych

2. Komunikat Unii Europejskiej z 13 lutego 2012 r. Innowacje na rzecz zrównoważonego wzrostu: Biogospodarka dla Europy, Sygnatura COM (2012) 60 Strategia Europa 2020 3. Ustawy m.in.:

4. Ustawa o odnawialnych źródłach energii

5. Ustawa Prawo energetyczne

6. Ustawa o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych

7. Ustawa o biokomponentach i biopaliwach ciekłych

8. Ustawa i zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach

9. Ustawa o odpadach

10. Ustawa o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi

11. Ustawa o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej

12. Ustawa Prawo ochrony środowiska

13. Ustawa o ochronie przyrody

14. Ustawa Prawo geologiczne i górnicze

15. Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych

16. Ustawa Prawo wodne

17. Kodeks cywilny

18. Kodeks postępowania administracyjnego

19. Prawo przedsiębiorców

20. Rozporządzenia i Obwieszczenia

Uzupełniająca:

zostanie podana na stronie kursu e-learningowego

Po zakończeniu kursu student:

Wiedza:

- zna podstawowe wybrane pojęcia i instytucje prawa publicznego

- zna podstawowe narzędzia potrzebne do urzeczywistniania idei biogospodarki

Umiejętności:

- jest w stanie stwierdzić, że ma do czynienia z sytuacją objętą regulacjami prawa

- jest w stanie wyszukać aktualne regulacje dotyczące tej sytuacji

- jest w stanie dostosować swoje postępowanie do obowiązujących reguł

- rozumie znaczenie uczenia się przez całe życie

Kompetencje społeczne:

- jest w stanie ustalić właściwe zachowanie w danej sytuacji prawnej

Wykłady:

Mimo wykładowej formy prowadzenia zajęć nie wyklucza ona rozmaitych interakcji pomiędzy prowadzącym zajęcia a studentami w tym zadawania pytań tak by student sam doszedł do prawidłowej oceny sytuacji życiowo-prawnej. Pozwala to na ustalenie z jednej strony zainteresowania studenta wybranym kierunkiem studiów i jego przydatności, jak też ustalenia stopni wiedzy i kultury w relacjach gospodarczo-prawnych.

Podsumowaniem i sprawdzeniem wiedzy studenta jest egzamin pisemny.

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla oceny dobrej (4,0 - średnio 71-80%), oceny ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i oceny bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

UWAGA: Prowadzący zajęcia na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu i w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne formułuje ocenę posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.