Rewaloryzacja środowiska
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | R.5s.RSR.NI.ROSXX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Rewaloryzacja środowiska |
Jednostka: | Katedra Gleboznawstwa i Agrofizyki |
Grupy: |
Ochrona środowiska, 5 sem, niestacj. inż. obowiązkowe |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
KIERUNEK STUDIÓW: OCHRONA ŚRODOWISKA /ECTS 3/ semestr 5 Profil ogólnoakademicki / Forma / poziom NI status: kierunkowy/obowiązkowy Wymagania wstępne: brak Celem przedmiotu jest przekazanie studentowi wiedzy z zakresu rekultywacji, renaturyzacji, rewitalizacji środowiska. W czasie zajęć zostaną omówione standardy jakości gleb i gruntów uwzględniające nowe ich funkcje użytkowania. W ramach przedmiotu przedstawione zostaną procedury postępowania z terenami zdegradowanymi, metody zagospodarowania nieużytków poprzemysłowych. |
Pełny opis: |
Wykłady: 1. Wprowadzenie podstawowych pojęć z zakresu rewaloryzacji środowiska, podstawy prawne. 2. Ogólne zasady rekultywacji terenów zdegradowanych. 3. Rekultywacja i zagospodarowanie terenów zdegradowanych przez górnictwo odkrywkowe węgla brunatnego. 4. Rekultywacja i zagospodarowanie terenów zdegradowanych przez górnictwo podziemne węgla kamiennego i rud metali. 5. Degradacja i rekultywacja terenu po eksploatacji surowców skalnych (skał luźnych i litych). 6. Standardy jakości gleby uwzględniające aktualną i planowaną funkcję gruntów. Zanieczyszczenia chemiczne w gruntach. 7. Zarządzanie ryzykiem. Ekonomiczne i społeczne aspekty wyboru kryteriów oceny ryzyka. 8. Tereny zdegradowane – potrzeba polityki, strategii i struktury instytucjonalnej. 9. Planowanie ponownego rozwoju budowy terenów zdegradowanych. 10. Ponowny rozwój terenów zdegradowanych. 11. Możliwości i ograniczenia zagospodarowania nieużytków poprzemysłowych. 12. Aspekty techniczne i środowiskowe zagospodarowania terenów zdegradowanych. 13. Aspekty dotyczące nieruchomości położonych na terenach zdegradowanych, nieużytkach poprzemysłowych. 14. Ekonomiczne aspekty regeneracji terenów zdegradowanych. 15. Finansowanie ponownego rozwoju terenów zdegradowanych. Ćwiczenia audytoryjne: Ćwiczenia audytoryjne będą miały na celu przedstawienie wykorzystywanych metod i efektów ich zastosowania w procesach rewaloryzacji środowiska: 1. Metody klasyfikacji gruntów dla potrzeb rekultywacji (metoda punktowa Skawiny i Trafasowej, klasyfikacja Krzaklewskiego). 2. Wpływ kopalni rud metali kolorowych (cynkowo-ołowiowych) i zakładów metalurgicznych na degradację terenu. 3. Degradacja i rekultywacja terenu po eksploatacji odkrywkowej i otworowej siarki. 4. Metody i efekty renaturyzacji torfowiska. 5. Ocena zanieczyszczenia chemicznego gruntów przeznaczonych do rekultywacji. 6. Przykłady zastosowania odpadów organicznych w rekultywacji składowisk odpadów komunalnych, przemysłowych, niebezpiecznych. 7. Możliwości i ograniczenia rewitalizacji zdegradowanych terenów poprzemysłowych. 8. Projekt rewaloryzacji wybranego terenu poprzemysłowego lub innego terenu zdegradowanego. Ćwiczenia terenowe: Ćwiczenia terenowe będą miały na celu prezentację przykładu wdrożonych metod rekultywacji, zagospodarowania, rewitalizacji terenów poprzemysłowych. Ćwiczenia te będą odbywać się na terenie byłych Krakowskich Zakładów Sodowych "Solvay". Program zajęć terenowych obejmie poznanie i adaptację najcenniejszych i najmniej zniszczonych obiektów przemysłowych oraz likwidację powierzchniowego źródła zanieczyszczeń środowiska jakim były "białe morza". Struktura aktywności studenta: zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 45 ECTS** 1,8 w tym: wykłady: 20 godz. ćwiczenia i seminaria: 25 godz. konsultacje: 0 godz. udział w badaniach: 0 godz. obowiązkowe praktyki i staże: 0 godz. udział w egzaminie i zaliczeniu: 0 godz. praca własna: (1,2 ECTS**) 80 godz. |
Literatura: |
Podstawowa: 1. Baran S., Turski R. 1996. Degradacja, ochrona i rekultywacja gleb. Wyd. AR Lublin, ss. 223. 2. Baran S. 2000. Ocena stanu degradacji i rekultywacji gleb. Wyd. AR w Lublinie, ss. 244. 3. Gworek B., Barański A., Czarnomski K., Sienkiewicz J., Porębska J. 2000. Procedura oceny ryzyka w zarządzaniu gruntami zanieczyszczonymi metalami ciężkimi. Wyd. IOŚ, Warszawa, ss. 88. 4. Karczewska A. 2008. Ochrona gleb i rekultywacja terenów zdegradowanych. Wyd. UWP, Wrocław, ss. 414. Uzupełniająca: 1. Kowalik P. 2001. Ochrona środowiska glebowego. Wyd. PWN. Warszawa. 2. Maciak F. 2003. Ochrona i rekultywacja środowiska. Wyd. SGGW, Warszawa, ss. 348. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu kursu student: Wiedza: -zna degradujące środowisko skutki działalności przemysłowej, -umie ocenić stan zanieczyszczenia środowiska, -zna metody rekultywacji terenów zdegradowanych na skutek działalności przemysłowej, -zna założenia metod zagospodarowania terenów poprzemysłowych, -zna znaczenie terenów poprzemysłowych w środowisku i zagrożenia. Umiejętności: -potrafi wybrać odpowiednią metodę rewaloryzacji środowiska, -potrafi wybrać metodę rekultywacji terenów poprzemysłowych, -potrafi ocenić skuteczność rewitalizacji terenów poprzemysłowych. Kompetencje społeczne: -potrafi pracować w zespole w ramach ćwiczeń terenowych, -ma świadomość wpływu podejmowania decyzji dotyczących rewaloryzacji środowiska tak aby były właściwe z punktu widzenia jakości środowiska i akceptowalne społecznie. |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykłady: zaliczenie pisemne, oparte na pytaniach testowych wielokrotnego wyboru i pytaniach otwartych sprawdzających wiedzę i umiejętność jej przekazania obejmujący zagadnienia z wykładów. Ćwiczenia: Oceny formujące (ćwiczenia) za: 1. Sprawdzian umiejętności w trakcie ćwiczeń audytoryjnych. 2. sprawozdanie z ćwiczeń audytoryjnych (prezentacja) oraz z ćwiczeń terenowych. Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący: 1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%). 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%). Ocena końcowa-0,5 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,5 x ocena podsumowująca (ćwiczenia) UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.