Georóżnorodność

Treści merytoryczne przedmiotu: Definicja georóżnorodności. Elementy geologii historycznej dotyczącej regionu krakowskiego. Procesy geomorfologiczne prowadzące do aktualnego ukształtowania terenu. Geneza, właściwości i występowanie najważniejszych skał budujących region krakowski. Skały pochodzenia wulkanicznego w okolicach Krakowa. Geoturystyka. Ochrona georóżnorodności na przykładzie Polski Południowej.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z budową geologiczną i rzeźbą rejonu południowej Polski ze szczególnym zwróceniem uwagi na ciekawsze elementy przyrody nieożywionej (ostańce, odsłonięcia, jaskinie).

Wykłady:

1. Pojęcie georóżnorodności.

2-3. Procesy endo- i egzogeniczne, które doprowadziły do obecnego zróżnicowania budowy geologicznej obszaru krakowskiego.

4-5. Georóżnorodność na przykładzie obszaru krakowskiego.

6-7. Zróżnicowanie pokrywy litologicznej Niecki Nidziańskiej. Lessy geneza, podział, występowanie, charakterystyka.

8-9. Ewaporaty Niecki Nidziańskiej i Pogórza Karpackiego.

10-11. Cenne elementy rzeźby antropogenicznej regionu krakowskiego (grodziska, kurhany).

12. Ocena georóżnorodności na podstawie wybranych parametrów.

13. Geoturystyka jako sposób zachowania i upowszechniania elementów przyrody nieożywionej.

14-15. Problemy ochrony dziedzictwa geologicznego na terenie Polski Południowej.

Ćwiczenia terenowe:

1-7. Wybrane elementy przyrody nieożywionej Krakowa (Rezerwat Bonarka, Kopiec Krakusa).

8-15. Georóżnorodność na przykładzie rejonu Doliny Nidy.

Struktura aktywności studenta:

Zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 35, ECTS 1,2

W tym:

Wykłady 15 godz

Ćwiczenia terenowe 15 godz

Konsultacje 2 godz

Udział w badaniach 0 godz

Obowiązkowe praktyki i staże 0 godz

Udział w egzaminie i zaliczeniu 3 godz

Praca własna (1,8 ECTS) 55 godz

Podstawowa:

1. Mizerski W. 2002. Geologia Polski dla geografów. PWN, Warszawa.

2. Mizerski W. 2002. Geologia dynamiczna dla geografów. PWN, Warszawa.

3. Mizerski W., Orłowski S. 2001. Geologia historyczna dla geografów. PWN, Warszawa

Uzupełniająca:

4. Gradziński R. (red.) 1972. Przewodnik geologiczny po okolicach Krakowa. Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa.

Po zakończeniu kursu:

Wiedza:

- Student posiada ogólną wiedzę na temat georóżnorodności wybranych rejonów Polski Południowej,

- Student zna naturalne i antropogeniczne czynniki warunkujące geologiczne i geomorfologiczne zróżnicowanie terenu,

Umiejętności:

- Student potrafi rozpoznawać i charakteryzować skały typowe dla budowy geologicznej obszaru krakowskiego,

Kompetencje:

- Student docenia potrzebę poszerzania i upowszechniania wiedzy dotyczącej georóżnorodności Polski,

- Student widzi potrzebę zachowania i ochrony najcenniejszych obiektów geologicznych oraz zrównoważonego gospodarowania zasobami geologicznymi

Wykłady:

egzamin pisemny - test

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ćwiczenia:

Raport z ćwiczeń terenowych,

Ocena końcowa= 0,8 x ocena z egzaminu(wykłady)+0,2 x ocena podsumowujaca (raport z ćwiczeń)

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.

przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami

formalnymi.

-