Ekologia
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | R.2s.EKO.SI.ROSXX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Ekologia |
Jednostka: | Katedra Agroekologii i Produkcji Roślinnej |
Grupy: |
Ochrona środowiska, 2 sem, stacj. inż. obowiązkowe |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
KIERUNEK STUDIÓW: OCHRONA ŚRODOWISKA/ ECTS: 3 / semestr: 2 Profil: ogólnoakademicki / Forma i poziom: SI Wymagania wstępne: brak Celem przedmiotu jest przedstawienie głównych pojęć i praw z zakresu ekologii, ze szczególnym uwzględnieniem czynników abiotycznych i biotycznych wpływających na liczebność populacji oraz homeostazę populacji i biocenoz, a także praktyczne zapoznanie studentów z metodami stosowanymi w ekologii. W programie przedmiotu znajdują się zarówno zagadnienia z zakresu ekologii ogólnej jak i ekologii rolniczej. |
Pełny opis: |
Wykłady 1. Podstawowe pojęcia i zakres zainteresowań badawczych ekologii 2. Podstawowe zasady autekologii. Tolerancja organizmów na warunki środowiska 3-4. Czynniki abiotyczne ograniczające liczebność i rozmieszczenie populacji 5-6. Czynniki biotyczne ograniczające liczebność i rozmieszczenie populacji 7. Wpływ czynników genetycznych na liczebność populacji 8-9. Składniki biocenoz - budżet energetyczny organizmów, produkcja pierwotna i produkcja wtórna 10-11. Łańcuchy pokarmowe i sieci troficzne oraz budżet energetyczny biocenoz 12. Obieg materii i przepływ energii w ekosystemie 13. Dynamika ekosystemów - zmiany kierunkowe i cykliczne w biocenozach 14. Zasięgi geograficzne roślin i zwierząt. Główne biomy świata 15. Zastosowanie badań ekologicznych w eksploatacji populacji i ochronie roślin Ćwiczenia laboratoryjne: 1-2. Autekologiczne metody oceny warunków środowiska - bioindykatory i ich stosowanie 3-10. Ocena warunków glebowych pól uprawnych autekologiczną metodą Ellenberga i synekologiczną metodą Hilbiga na podstawie zdjęć fitosocjologicznych podanych przez prowadzącego. Interpretacja i prezentacja graficzna, porównanie rezultatów uzyskanych różnymi metodami. Praca indywidualna 11-12. Wykorzystanie skali porostowej do oceny zawartości związków toksycznych w atmosferze oraz flory i zbiorowisk roślinnych do oceny trofizmu, zawartości metali ciężkich i zasolenia podłoża 13-14. Porównanie zastosowania i dokładności poznanych metod bioindykacyjnych 15-17. Ocena liczebności populacji wybranych gatunków roślin i zwierząt metodami bezwzględnymi. Metody względne w ocenie zagęszczenia populacji roślin i zwierząt. Zadania indywidualne 18-20. Obliczenia produkcji pierwotnej pola i ocena jego wartości energetycznej. Zadania indywidualne Ćwiczenia terenowe: 1-2. Identyfikacja bioindykatorów roślinnych w siedliskach polnych 3. Określanie etapów sukcesji wtórnej na terenach porolnych. 4-5. Porównanie biocenozy lasu mieszanego i pola uprawnego w tych samych warunkach siedliskowych - struktura biotyczna i struktura przestrzenna, oddziaływanie na biotop, czynniki decydujące o homeostazie biocenozy Struktura aktywności studenta: zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego godz. 40 / ECTS: 3 w tym: wykłady: 15 godz. ćwiczenia i seminaria: 25 godz. konsultacje: 2 godz. udział w badaniach: 0 godz. udział w egzaminach i zaliczeniu: 2 godz. pracza własna: 35 |
Literatura: |
Podstawowa: 1. Krebs Ch.J., Ekologia, PWN, W-wa, 2011. 2. Mackenzi A., Ball A.S., Virdee S.R., Ekologia, PWN, W-wa, 2005. 3. Stupnicka-Rodzynkiewicz E., Dąbkowska T., Ekologia, Wyd. UR w Krakowie. 2011. Uzupełniająca: 1. Podbielski Z., Geografia roślin, PWN, W-wa, 1991. 2. Begon M., Mortimer M., Ekologia populacji, PWRiL.: W-wa, 1994. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu kursu Student: Wiedza: - posiada podstawową wiedzę z zakresu ekologii i dziedzin pokrewnych. - zna metody oceny warunków środowiska przy pomocy bioindykatorów oraz metody oceny liczebności populacji. Umiejętności: - potrafi wykorzystać wyniki analiz botanicznych do zadań z zakresu ekologii. - posiada umiejętność oceny w terenie warunków siedliskowych (np. odczynu i wilgotności gleby) na podstawie składu florystycznego biocenoz. - potrafi wykorzystać metody pośrednie i bezpośrednie do oceny liczebności populacji roślin i zwierząt. - umie określić stadium sukcesji na terenach wyłączonych z użytkowania rolniczego. Kompetencje społeczne: - potrafi pracować zespołowo. - potrafi korzystać z materiałów dostarczanych przez prowadzącego zajęcia oraz z literatury przedmiotu. - rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swoich umiejętności. |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykłady: egzamin pisemny - test wyboru ograniczony czasowo / pytania problemowe Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowana w sposób następujący: 1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%). 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%). Ćwiczenia laboratoryjne: oceny podsumowujące na podstawie: - indywidualnych projektów (ocena obliczeń, interpretacji i prezentacji wyników dotyczących oceny warunków siedliskowych pól uprawnych), - ocena poprawności wykonania zadań zespołowych w grupach 3-5 osobowych, - ocena pisemnych sprawozdań zespołowych z ćwiczeń terenowych (w grupach 3-5 osobowych), w tym ocena współpracy w zespole. Ocena podsumowująca jest średnią z ocen uzyskanych w trakcie semestru. Ocena końcowa = 0,6 x ocena z egzaminu (wykłady) + 0,4 x ocena podsumowująca (ćwiczenia) UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.