Agrofizyka

KIERUNEK STUDIÓW: ROLNICTWO/ECTS 6/ semestr: 2

Profil ogólnoakademicki/ Forma i poziom: SM

status: kierunkowy

Wymagania wstępne: brak

Kurs opisujący zagadnienia z dziedziny agrofizyki - nauki z pogranicza fizyki i agronomii. Przedstawione zostaną podstawowe wiadomości z zakresu fizyki potrzebne do zrozumienia metod spektroskopowych stosowanych w agrofizyce. Omówiony zostanie wpływ czynników fizycznych i chemicznych na organizmy żywe.

W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci nabywać będą doświadczenie z aparaturą badawczą wykorzystywaną do badań parametrów fizycznych materiałów związanych z rolnictwem.

Celem kursu jest zapoznanie studentów z opisem ekosystemów i obiektów biologicznych kształtowanych poprzez działalność człowieka za pomocą metod nauk ścisłych – w szczególności fizyki.

Wykłady:

1. Wstęp do Agrofizyki - budowa świata, podstawowe oddziaływania w przyrodzie

2. Wstęp do Agrofizyki - ruch i jego znaczenie w przyrodzie, zasady dynamiki, tarcie, zasady zachowania wielkości fizycznych

3. Wstęp do Agrofizyki - światło, zasady optyki geometrycznej i falowej

4. Zjawiska związane z dyspersją występujące w przyrodzie

5. Oddziaływanie światła na organizmy żywe (rośliny, zwierzęta)

6. Oddziaływanie czynników fizycznych na organizmy żywe.

7. Zasady spektroskopii.

8. Termodynamiczne charakterystyka niektórych zjawisk w glebie i roślinie.

Ćwiczenia:

1. Badanie gęstości ciał stałych.

2. Spektrofotometria - badanie stężenia roztworów.

3. Refraktometria - badanie stężenia roztworów

4. Polarymetria - badanie zawartości cukru w roztworach.

5. Pomiar prędkości dźwięku w powietrzu.

6. Kalorymetria - pomiar ciepła właściwego cieczy i ciał stałych

7. Pomiar współczynnik sprawności urządzeń.

9. Pomiar współczynnika napięcia powierzchniowego

10. Pomiar współczynnika lepkości dynamicznej.

11. Pomiar wilgotności powietrza.

12. Pomiar długości fali światła emitowanego przez różne pierwiastki (wodór, hel, krypton, sód itp.)

Struktura aktywności studenta:

zajęcia realizowane z bezpośrednim udziałem prowadzącego: 36 godzin

w tym:

wykłady: 15 godz.

ćwiczenia i seminaria: 15 godzin

konsultacje: 5 godzin

udział w badaniach: 0 godzin

obowiązkowe praktyki i staże: 0 godzin

udział w egzaminie i zaliczeniu: 1 godzina

e-learning: 0 godzin

Praca własna: 144 godziny

Podstawowa:

1. D. Halliday, R. Resnick, J. Walker „Podstawy Fizyki”; tom 1-5, PWN 2012

2. Y. Posudin, „Practical Spectroscopy in Agriculture and Food Science", Science Publishers; 1 edition, 2007

3. Wolfgang Demtröder, „Fizyka doświadczalna”; Wydawnictow naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2011.

Uzupełniająca:

1. H. Szydłowski, „Pracownia Fizyczna wspomagana komputerem”; PWN 2012

2. J.R.Meyer-Arendt, „Wstęp do optyki”, PWN Warszawa 1979

Y. Posudin, „Practical Spectroscopy in Agriculture and Food Science", Science Publishers; 1 edition, 2007

Wiedza:

- student/ka zna podstawowe prawa rządzące wszechświatem

- student/ka zna podstawowe zasady mechanika

- student/ka zna podstawowe zasady optyki

- student/ka wie co to światło i jak wpływa na organizmy żywe

Umiejętności:

- student/ka potrafi wykonywać podstawowe pomiary fizyczne

- student/ka potrafi obsługiwać proste przyrządy miernicze

- student/ka potrafi wyznaczać niepewności pomiarowe

Kompetencje społeczne:

- student/ka potrafi pracować w grupie

- student/ka potrafi planować i zarządzać czasem pracy

- student/ka zna zasady BHP

Wykłady:

egzamin ustny

Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący:

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K)

przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student

uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów

kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 -

średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

Ćwiczenia:

studenci wykonują doświadczenia samodzielnie lub w zespołach dwuosobowych (13 15 doświadczeń). Każde doświadczenie jest oceniane. Z ocen cząstkowych wyliczana jest średnia arytmetyczna.

Udział ćwiczeń i wykładów w końcowej ocenie:

Ocena końcowa=0,75 x ocena z egzaminu (wykłady)+ 0,25 x ocena podsumowująca (ćwiczenia)

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego

przedmiotu, w oparciu w własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi

brak