Infrastruktura i zagospodarowanie turystyczno - rekreacyjne

Charakterystyka i ocena istniejącej bazy turystycznej i rekreacyjnej oraz możliwości jej modernizacji i powiększenia w celu stymulowania rozwoju obszarów wiejskich przez zwiększenie stopnia ich wielofunkcyjności z zachowaniem zasad zrównoważonego rozwoju.

Wykłady

1. Rola turystyki, turystyki wiejskiej, agroturystyki i ekoturystyki w stymulowaniu rozwoju obszarów wiejskich przez zwiększenie stopnia ich wielofunkcyjności z zachowaniem zasad zrównoważonego rozwoju.

2. Walory turystyczne i infrastruktura turystyczno-rekreacyjna w uwarunkowaniach turystycznego rozwoju terenów wiejskich.

3. Infrastruktura techniczno-ekonomiczna podstawowa.

4. Infrastruktura z zakresu bazy noclegowej.

5. Baza gastronomiczna. Dostępność i infrastruktura komunikacyjna.

6. Ujęcia wód leczniczych, zakłady uzdrowiskowe.

7. Infrastruktura specjalnego przeznaczenia z zakresu infrastruktury turystycznej dla poszczególnych rodzajów turystyki i rekreacji.

8. Gałęzie i kategorie produktów i usług specyficzne dla turystyki wiejskiej, agroturystyki i ekoturystyki.

9. Uwarunkowania infrastruktury społecznej i paraturystycznej.

10. Infrastruktura ochrony środowiska. Przystosowanie obszarów leśnych i obszarów chronionych dla celów turystycznych.

Ćwiczenia

1. Identyfikacja, inwentaryzacja i typologia poszczególnych obiektów infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej dla wybranych jednostek administracyjnych w różnej skali oraz regionów fizjograficznych i turystycznych.

2. Metody określania mierników syntetycznych w ocenie infrastruktury wybranych obszarów z zastosowaniem normalizacji cech, zamiany destymulant w stymulanty, i wagi cech. Ocena warunków rozwoju turystyki na badanych obszarach z uwzględnieniem mierników syntetycznych dla walorów turystycznych i zagospodarowania turystycznego.

3. Analiza infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej w ofercie gospodarstw agroturystycznych. Częstość ofert. Kreacja nowych produktów. Kryteria segmentacji.

4. Analiza zagospodarowania turystyczno-rekreacyjnego w przykładowych studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego i strategiach rozwoju.

5. Obiekty i standard infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej w opinii turystów. Metodyka badań ankietowych.

6. Propozycje i projekty przystosowania obszarów leśnych i obszarów chronionych dla celów turystycznych.

1. Chudy-Hyski D. 2009. Uwarunkowania turystycznego kierunku rozwoju górskich obszarów wiejskich Polski. Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich 1, Kraków.

2. Gaworecki W.W. 2007. Turystyka. PWE, Warszawa.

3. Iwicki S. 2010. Zagospodarowanie turystyczne obszarów wiejskich. WSG, Bydgoszcz.

4. Macias A., Bródka S. 2014. Przyrodnicze podstawy gospodarowania przestrzenią. PWN, Warszawa.

5. Pawlikowska-Piechotka A. 2009. Zagospodarowanie turystyczne i rekreacyjne. Novae Res, Gdynia.

6. Płocka J. 1996. Wybrane zagadnienia z zagospodarowania turystycznego. CKU, Toruń.

7. Sznajder M., Przezbórska L. 2006. Agroturystyka. PWE, Warszawa.

Wiedza

- Identyfikuje obiekty infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej obszaru w ich hierarchicznej strukturze.

- Posiada wiedzę na temat roli infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej w stymulowaniu rozwoju obszarów wiejskich przez zwiększenie stopnia ich wielofunkcyjności.

Umiejętności

- Potrafi zinwentaryzować i ocenić stosownymi metodami stan i standard infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej na danym terenie stosownie do walorów środowiska oraz rzeczywistego i planowanego ruchu turystycznego.

- Potrafi zaproponować stosowne rozwiązania w zakresie modernizacji i rozbudowy infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej obszaru w celu stymulowania jego rozwoju przez zwiększenie stopnia wielofunkcyjności.

Kompetencje społeczne

- Realizuje postawione zadania w małych zespołach.

- Ma świadomość znaczenia infrastruktury turystyczno-rekreacyjnej dla podnoszenia jakości życia, zwiększenia dochodowości ludności wiejskiej i przeciwdziałaniu wyludnianiu się obszarów wiejskich.

Oceny formujące (ćwiczenia):

zaliczenie raportu z ćwiczeń praktycznych wykonanych indywidualnie i w grupach.

Ocena podsumowująca (wykłady):

zaliczenie pisemne na ocenę w formie testu wielokrotnego wyboru, ograniczone czasowo.

---

1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej.

3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%).

4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%).

UWAGA: Prowadzący zajęcia, na podstawie stopnia opanowania przez studenta obowiązujących treści programowych danego przedmiotu, w oparciu o własne doświadczenie dydaktyczne, formułuje ocenę, posługując się podanymi wyżej kryteriami formalnymi.