Zoonozy
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | H.RAZ.ZOO9.NM.HZOBZ |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Zoonozy |
Jednostka: | Katedra Rozrodu, Anatomii i Genomiki Zwierząt |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Skrócony opis: |
Studenci i absolwenci kierunku Bioinżynierii zwierząt w swojej pracy mogą być narażeni na choroby przenoszone ze zwierząt na człowieka, czyli zoonozy. W ramach przedmiotu zostaną im przedstawione podstawowe wiadomości z epidemiologii i epizootiologii, charakterystykę czynników etiologicznych, symptomatologii u człowieka i zwierząt, sposoby rozpoznawania i zapobiegania chorobom odzwierzęcych. Przedstawione zostaną też podstawy prawne zwalczania zoonoz, najbardziej przydatne testy diagnostyczne oraz podstawy zasady immunoprofilaktyki. Szczególna uwaga zostanie zwrócona na zagrożenia, jakie stanowią zoonozy w ich pracy zawodowej oraz konieczność zapobiegania i zwalczania tych, bardzo często groźnych, chorób człowieka i zwierząt. |
Pełny opis: |
1. Choroby zakaźne i zaraźliwe, źródło zakażenia, łańcuch epidemiologiczne, drogi zakażenia 2. Aspekt praktyczno-prawny chorób zakaźnych ze szczególnym uwzględnieniem chorób odzwierzęcych. Sytuacja epidemiologiczna i epizootyczna chorób odzwierzęcych w Polsce 3. Choroby odzwierzęce wywołane przez: priony, chlamydie, riketsje 4. Choroby odzwierzęce wywołane przez wirusy 5. Choroby odzwierzęce wywołane przez:, bakterie chorobotwórcze oraz warunkowo chorobotwórcze, grzybice skórne i narządowe . 6. Antropozoonozy ryb, płazów, gadów, ptaków, gryzoni, mięsożernych, zajęczaków i naczelnych – 2 godz. 7. Zoonozy przenoszone drogą transplantacji lub transfuzji –ksenozoonozy. Zoonozy jako broń terrorystów 8. Metody rozpoznawania chorób odzwierzęcych. |
Literatura: |
Literatura podstawowa Anusz Z., Choroby odzwierzęce, 1991, Wydawnictwa ART. Olsztyn Gliński Z., Buczek J., 1999, Kompendium chorób odzwierzęcych, WAR Lublin, Gliński Z, Kostro K., Wołoszyn S., 2000. Choroby zakaźne zwierząt. WAR Lublin Literatura uzupełniająca Czasopisma naukowe: Medycyna Weterynaryjna, Życie Weterynaryjne Magazyn Weterynaryjny. Weterynaria po Dyplomie |
Efekty uczenia się: |
Wiedza Identyfikuje drobnoustroje i pasożyty chorobotwórcze mogące spowodować choroby u zwierząt przenoszone na człowieka Potrafi określić kryteria higieny, profilaktyki oraz prewencji w kierunku chorób odzwierzęcych Opisuje zależności pomiędzy stanem zdrowia zwierząt a środowiskiem Zna zasady przetwarzania i oceny jakości i higieny surowców pochodzenia zwierzęcego Umiejętności Rozpoznaje podstawowe jednostki chorobowe odzwierzęce i podejmuje działania prewencyjne Analizuje i ocenia wymagania środowiskowe i produkcyjne dla poszczególnych zwierząt gospodarskich w celu ochrony zdrowia i środowiska Kompetencje społeczne Ma świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za produkcję zdrowej i bezpiecznej żywności oraz stan zagrożenia dla ludzi i środowiska Dba o bezpieczeństwo własne oraz osób bezpośrednio i pośrednio uczestniczących w realizacji podejmowanych zadania Wykazuje aktywna postawę w zakresie upowszechnia i wdrażania wiedzy i umiejętności z zakresu antropozoonoz |
Metody i kryteria oceniania: |
Przyjęto procentową skalę oceny efektów kształcenia, definiowaną w sposób następujący: 1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska mniej niż 55% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 55% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia. 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0), ponad dobrej (4,5) i bardzo dobrej (5,0) |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.