Programy hodowlane
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | H.GDZ.PROG9.NI.HZONX |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Programy hodowlane |
Jednostka: | Katedra Genetyki i Metod Doskonalenia Zwierząt |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Celem przedmiotu jest zaznajomienie studentów z praktycznym zastosowaniem wiedzy nabytej w trakcie kursów genetyki populacji i genetyki cech ilościowych z uwzględnieniem specyfiki hodowli poszczególnych gatunków zwierząt. Szczególny nacisk zostanie położony na elementy istotne z punktu widzenia nowoczesnej hodowli to jest: MOET (poliowulacja i przenoszenie zarodków), MAS (selekcja z wykorzystaniem markerów genetycznych), doskonalenie małych populacji (hodowla zachowawcza i rezerwy genetyczne). Kolejnym celem przedmiotu jest ekonomiczna i genetyczna optymalizacja projektowanych programów hodowlanych przy użyciu metod tradycyjnych i programów symulacyjnych. Ponadto, uczestnicy kursu zapoznają się z aktualnie obowiązującymi w Polsce i innych krajach programami hodowlanymi. Po ukończeniu kursu słuchacz będzie rozumiał zasady wg których tworzy się programy i umiał dokonać oceny ich skuteczności. |
Pełny opis: |
Zasady konstrukcji programów hodowlanych w populacjach zwierząt gospodarskich i wolnożyjących. Przegląd metod szacowania wartości genetycznej, selekcji i kojarzeń. Przewidywanie wartości postępu genetycznego i czynniki wpływające na jego wielkość. Kryteria i metody oceny efektywności metod hodowlanych. Komputerowe wspomaganie optymalizacji pracy hodowlanej. Efektywność ekonomiczna programów hodowlanych, funkcja zysku. Wpływ rodzaju populacji (otwarta, zamknięta) na wartość postępu genetycznego. Wspomaganie selekcji przy pomocy markerów genetycznych (MAS) Gnetyczne i hodowlane skutki zastosowania nowoczesnych metod rozrodu (poliowulacja i ebryotransfer i embryosplitting). Metody szacowania efektywnej wielkości populacji i oceny skutków różnych modeli kojarzeń z wykorzystaniem teorii spokrewnień i inbredu. Systemy hodowli w populacjach zwierząt gospodarskich i utrzymywanych w niewoli zwierząt wolnożyjących (zoo). Cel i zasady prowadzenia hodowli zachowawczej. Metody in situ i ex situ. Gatunki objęte hodowlą zachowawczą w Polsce. |
Literatura: |
Bijma P. J. Dekkers, J. van Arendonk. 2007. The design and optimization of dairy cattle breeding schemes. Hayes B. 2007. QTL mapping, MAS and genomic selection. Filistowicz A., (redaktor) 2004: Planowanie i organizacja hodowli zwierząt gospodarskich. AXA Wrocław. Strabel T., Rzewuska K., 2010: Planowanie i organizacja pracy hodowlanej. UP Poznań. John P Gibson and Jack C M Dekkers. 2005 – Design and Economics of Animal Breeding Strategies. |
Efekty uczenia się: |
Opisuje metody pozyskiwania i wykorzystywania danych użytkowych i hodowlanych. Rozpoznaje i charakteryzuje czynniki wpływające na wielkość postępu hodowlanego. Definiuje cele hodowlane. Formułuje zasady i metody konstruowania prostych programów hodowlanych. Potrafi scharakteryzować ich elementy. Objaśnia współzależności między nimi. Objaśnia hodowlane konsekwencje wynikające z zastosowania nowoczesnych biotechnik rozrodu i wykorzystania w selekcji danych pochodzących z analizy genomu. Tłumaczy znaczenie zmienności genetycznej. Wskazuje na związki między postępem hodowlanym osiąganym na drodze intensywnego importu materiału genetycznego, a koniecznością ochrony krajowych zasobów genetycznych. |
Metody i kryteria oceniania: |
pisemne zaliczenie zajęć |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.