Anatomia roślin
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | H.ANARO.SL.HZOBX.R |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Anatomia roślin |
Jednostka: | Katedra Hodowli Roślin i Nasiennictwa |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Celem kursu jest przedstawienie budowy anatomicznej organów ciała mszaków, paprotników i roślin nasiennych w kontekście ich funkcjonowania i wykształcenia przystosowań do zajmowania zróżnicowanych siedlisk. Przedmiot obejmuje następujące treści merytoryczne: Przegląd metod badawczych stosowanych w anatomii roślin. Filogeneza tkanek roślinnych. Charakterystyka diagnostycznych cech anatomii mszaków, paprotników i roślin nasiennych. Omówienie współczesnych poglądów na teorię telomową i stelarną. Identyfikacja kluczowych cech anatomicznych umożliwiających zasiedlanie roślinom rozmaitych siedlisk. Student nabywa umiejętność samodzielnego wykonywania podwójnie barwionych roślinnych preparatów anatomicznych oraz zdolność do ich prawidłowej analizy. |
Pełny opis: |
Wykłady: (1 wykład jednogodzinny; 7 wykładów dwugodzinnych) 1. Cele i zadania anatomii roślin. Przegląd metod badawczych. 2. Filogeneza tkanek roślinnych. Budowa anatomiczna pierwszych organowców. 3. Anatomia paprotników. 4. Anatomia roślin nagozalążkowych. 5-6. Wybrane aspekty anatomii roślin okrytonasiennych. 7. Filogeneza organów roślinnych. Współczesne poglądy na teorię telomową i teorię stelarną . 8. Anatomiczne przystosowania w budowie roślin do zajmowania zróżnicowanych siedlisk. Ćwiczenia laboratoryjne: (10 ćwiczeń po 3 godziny) 1. Pierwsze plechy tkankowe i układ tkanek u najprostszych organowców Ćwiczenia obrazują drogę ewolucyjną od plechy do organu rośliny lądowej oraz minimalne wyposażenie tkankowe u najprostszych form roślinnych. 2. Budowa anatomiczna łodyg paprotników. Zwrócenie uwagi na komplikację budowy anatomicznej walca osiowego paprotników oraz na różne występujące w tej grupie roślin rodzaje ksylemu. 3. Budowa anatomiczna pędów roślin nagozalążkowych Zasadnicza część ćwiczeń poświęcona jest na anatomiczne studium ksylemu, dające pogląd na rzeczywiste kształty komórek przewodzących i ich funkcjonowanie. 4. Typy przyrostu wtórnego u roślin dwuliściennych oraz nietypowy przyrost wtórny u roślin jednoliściennych Pokazanie na bazie analizy anatomicznej jednego z najważniejszych procesów rozwojowych roślin. 5. Budowa wybranych struktur anatomicznych. Zwrócenie uwagi na interesujące z anatomicznego punktu widzenia przykłady roślin. 6. Cechy przystosowawcze roślin zajmujących zróżnicowane siedliska. Część pierwsza – sklerofity, sukulenty, hydrofity, helofity i higrofity. Analiza wybranych cech anatomicznych umożliwiających bytowanie w środowisku ubogim w wodę oraz występowanie w środowisku wodnym, bagiennym i wilgotnym. 7. Cechy przystosowawcze roślin zajmujących zróżnicowane siedliska. Część druga – epifity, rośliny pasożytnicze i owadożerne. Analiza wybranych cech anatomicznych umożliwiających epifityzm, pasożytnictwo i owadożerność. 8. Barwienie podwójne przekrojów anatomicznych. Część pierwsza – barwienie błękitem alcjanowym i safraniną. Samodzielne wykonanie przez studenta prawidłowo zabarwionych preparatów. 9. Barwienie podwójne przekrojów anatomicznych. Część druga – barwienie czerwienią Kongo i zielenią metylenową. Samodzielne wykonanie przez studenta prawidłowo zabarwionych preparatów. 10. Selekcja preparatów wykonanych na ćwiczeniach wcześniejszych. Zaliczenie ćwiczeń. Student przedstawia do oceny po dwa najlepsze preparaty wykonane na ćwiczeniach 8 i 9, a następnie pisze krótki test zaliczeniowy. |
Literatura: |
Braune W., Leman A., Taubert H. 1975. Praktikum z anatomii roślin. PWN, Warszawa Cebrat J. 2007. Atlas anatomii roślin. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Wrocław Esau K. 1973. Anatomia roślin. PWRiL, Warszawa, Gorczyński T. 1983. Ćwiczenia z botaniki. PWN, Warszawa Hejnowicz Z. 2002. Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Organy wegetatywne. PWN, Warszawa Malinowski E. 1978. Anatomia roślin. PWN, Warszawa Pałczyński A., Jasnowska J. 1993. Atlas botaniczny – ćwiczenia. PWN, Warszawa |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu kursu student: wiedza: • dokonuje przeglądu metod badawczych stosowanych w anatomii roślin • analizuje filogenezę tkanek roślinnych • poznaje kluczowe cechy anatomiczne mszaków, paprotników i roślin nasiennych • identyfikuje najważniejsze cechy budowy anatomicznej umożliwiające zasiedlanie roślinom rozmaitych siedlisk umiejętności: • wykonuje podwójnie barwione preparaty anatomiczne • dokonuje prawidłowej analizy preparatów anatomicznych kompetencje społeczne: • uzyskuje zachętę do samodzielnego pogłębiania anatomii roślin |
Metody i kryteria oceniania: |
Pozytywną ocenę po przejściu kursu student uzyskuje na podstawie: Ćwiczenia Oceny formujące: • ocena jakości wykonania preparatów anatomicznych z użyciem dwóch różnych metod barwienia • ocena z zaliczenia pisemnego Ocena końcowa: średnia ocen formujących uzyskanych na zajęciach Wykłady • egzamin pisemny (zadania testowe i opisowe) |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.