Użytkowanie koni

Celem przedmiotu jest zaznajomienie z zasadami postępowania z końmi i różnymi sposobami ich użytkowania. Studenci zapoznają się teoretycznie i praktycznie z budową rzędu jeździeckiego, uprzęży i pojazdów konnych a także założą samodzielnie rząd i uprząż na konie. Ponadto zapoznają się z działalnością klubów jeździeckich, gospodarstwa agroturystycznego, ośrodka hipoterapeutycznego i zakładu przetwórstwa mięsa końskiego.

Historyczne uwarunkowania użytkowania koni.

Różne kryteria klasyfikacji typów koni.

Charakterystyka użytkowania wierzchowego.

Charakterystyka użytkowania zaprzęgowego.

Charakterystyka użytkowania kombinowanego.

Charakterystyka użytkowania jucznego.

Sposoby użytkowania koni w aglomeracjach miejskich.

Sposoby użytkowania koni na wsi i w lasach.

Historia sportu jeździeckiego.

Teoria jazdy konnej.

Organizacje i stowarzyszenia sportu jeździeckiego.

Użytkowanie mięsne koni.

Użytkowanie mleczne klaczy.

Niekonwencjonalne sposoby użytkowania koni.

Koń w kulturze i sztuce.

Pokazy, wystawy i aukcje koni.

Szczegółowy obrót stada.

Użytkowanie koni w państwowych stadninach koni w Polsce - warsztaty.

Narządy zmysłów wraz z elementami psychologii.

Zasady bezpiecznego obchodzenia się z końmi.

Naturalne metody pracy z końmi.

Budowa rzędu i pomocy jeździeckich.

Kiełznanie, zakładanie rzędu jeździeckiego i jego regulacja.

Podstawy jazdy konnej.

Budowa uprzęży chomątowych i szorowych.

Budowa i rodzaje pojazdów konnych i ich przeznaczenie.

Zaprzęganie i lejcowanie koni.

Podstawy powożenia.

Użytkowanie koni w hipoterapii – wyjazd do ośrodka hipoterapeutycznego.

Użytkowanie koni w rekreacji – wyjazd do klubu.

Użytkowanie koni w sporcie– wyjazd na zawody sportowe.

Użytkowanie koni w agroturystyce– wyjazd do gospodarstwa agroturystycznego.

Użytkowanie mięsne koni – wyjazd do ubojni.

Brzeski E. - Użytkowanie koni, Kraków 1991

Pruski W. - Hodowla koni, PWRiL, Warszawa 1960

Zwoliński J. - Hodowla koni, PWRiL, Warszawa 1976

Chachuła J., Chrzanowski Sz., Oleksiak S. - Chów, hodowla i użytkowanie koni, t. I i II, Warszawa 1984

Kaproń M. - Nowoczesne metody doskonalenia koni, 1999

Zna zasady ochrony przyrody i środowiska. Definiuje czynniki wpływające na użytkowanie koni i charakteryzuje podstawowe jego formy

Potrafi zdefiniować kryteria i uwarunkowania dobrostanu zwierząt. Odtwarza historię sportu jeździeckiego, tłumaczy teorie jazdy konnej i powożenia oraz rozróżnia sportowe organizacje jeździeckie

Opisuje podstawowe rasy i typy użytkowe koni. Wymienia i charakteryzuje niekonwencjonalny sposoby użytkowania koni w Polsce

Ma wiedzę na temat znaczenia nauk zootechnicznych jako czynników kształtujących funkcjonowanie i rozwój obszarów wiejskich. Tłumaczy historyczne i współczesne znaczenie konia użytkowanego na wsi oraz w mieście.

Analizuje zjawiska biologiczne stosując podstawowe metody matematyczne. Samodzielnie opracowuje i wykonuje szczegółowy obrót stada na podstawie indywidualnie przydzielonych założeń

Zgodnie ze zdobytą wiedzą weryfikuje różne formy użytkowania koni wykorzystując doświadczenia zdobyte w trakcie odbytych praktyk zawodowych w stadninach koni. Posiada znajomość wad i zalet podejmowanych działań.

Właściwie interpretuje zachowanie użytkowanych koni, wykorzystuje naturalne metody pracy i stosuje zasady bezpiecznego obchodzenia się z końmi

Właściwie dobiera, reguluje i prawidłowo eksploatuje rząd jeździecki, poprawnie wykonuje podstawowe elementy jazdy wierzchem. Właściwie dobiera, reguluje i prawidłowo eksploatuje uprzęże i pojazdy konne, poprawnie wykonuje podstawowe elementy zaprzęgania, lejcowanie i powożenia.

Ocenia potrzeby pokarmowe konie w zależności od ich wykorzystania.

Wykonuje plany użytkowe infrastruktury dla zwierząt. Interpretuje i weryfikuje sposoby użytkowania koni wizytując ośrodek sportowo-rekreacyjny, hipoterapeutyczny, agroturystyczny.

Jest aktywny w samokształceniu i zdobywaniu nowej wiedzy oraz zdeterminowany w zakresie upowszechniania i wdrażania jej do praktyki hodowlanej .

Posiada zdolność do umiejętnego rozwiązywania problemów związanych z realizacją prac projektowych i właściwie postrzega relacje między nauką i praktyką w tym zakresie.

Wykazuje aktywną postawę i chęć współpracy w grupie podczas zajęć praktycznych i terenowych.

Egzamin w formie pisemnej; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 50% prawidłowych odpowiedzi na pytania; udział oceny z zaliczenia wykładów w ocenie końcowej wynosi 50%.