Inwentaryzacja różnorodności biologicznej środowiska
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | H.6s.INW.NI.HZOBY |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Inwentaryzacja różnorodności biologicznej środowiska |
Jednostka: | Katedra Zoologii i Dobrostanu Zwierząt |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Skrócony opis: |
Po ukończeniu kursu student opisuje różnorodność fauny agroekosystemu i ekosystemu zrównoważonego, tłumaczy znaczenie organizmów w zajmowanym środowisku i rolę dla człowieka, dobiera metody do pozyskiwania i oznaczania poszczególnych grup taksonomicznych zwierząt, opisuje różnorodność gatunkową bezkręgowców i kręgowców (uwzględniając różnice morfologiczne przedstawicieli poszczególnych rzędów). Student rozróżnia bezkręgowce na różnych poziomach organizacji życia, stosuje techniki mikroskopowe do ich rozpoznawania. Ocenia rolę tych zwierząt w przyrodzie. Nabywa umiejętności rozpoznawania gatunków kręgowców, ocenia rolę ptaków i ssaków w ekosystemach (także objętych różnymi formami ochrony), stosuje podstawowe techniki konserwacji i preparowania zwierząt, analizuje funkcjonowanie i wzajemne zależności organizmów w przyrodzie, stosuje w praktyce metody oceny różnorodności gatunkowej różnych grup systematycznych zwierząt. |
Pełny opis: |
1. Metodologia badań środowiskowych. 10 godz. 2. Metody inwentaryzacji fauny bezkręgowców: odłów fauny endogeicznej odłów fauny epigeicznej Badania koproskopowe i ocena parazytologiczna środowiska (larwoskopia – pastwiska, badanie gleby na obecność form rozwojowych pasożytów zoonotycznych). Oznaczanie gatunków (grup systematycznych, morfogatunków) bezkręgowców przy pomocy kluczy i omówienie ich znaczenia. 4 godz. 3. Metody inwentaryzacji płazów i gadów 2 godz. 4. Rozpoznawanie ptaków różnych typów siedlisk oraz metody ich inwentaryzacji 2 godz. 5. Metody wykrywania obecności ssaków w siedlisku (tropy i ślady). Inwentaryzacja rzadkich gatunków drobnych ssaków (Rodentia i Insectivora) na podstawie analizy wypluwek sów i ptaków drapieżnych. Oznaczanie gatunków drobnych ssaków przy pomocy kluczy i omówienie ich znaczenia. Zaliczenie 2 godz. Łącznie 10 godzin wykładów i 10 godzin ćwiczeń |
Literatura: |
Literatura 1. Berger L. 2000. Płazy i gady Polski. Klucz do oznaczania. PWN Warszawa-Poznań. 2. Boczek J. 2001. Człowiek i owady. Fundacja Rozwój SGGW, Warszawa. 3. Boczek J., Błaszak Cz. 2005. Roztocze (Acari). Znaczenie w życiu i gospodarce człowieka. Wydawnictwo SGGW, Warszawa. 4. Czarnecki Z. (red.) 1982. Ptaki Europy - przewodnik terenowy. PWN, Warszawa. 5. Delin H., Svensson L. 2008. Ptaki Europy – przewodnik. Wydawnictwo MWK. 6. Falniowski A. Techniki zbioru utrwalania i konserwacji zwierząt. Wydawnictwo Wniwerystetu Warszawskiego. Warszawa 2007. 7. Głowaciński Z. Polska czerwona księga zwierząt PWRiL 1992 Warszawa 8. Głowaciński Z., Rafiński J. (red.) 2003. Atlas płazów i gadów Polski. Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie oraz Inspekcja Ochrony Środowiska w Warszawie. 9. Gromadzki M. (red.) 2004. Ptaki. Poradnik ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000. Min. Środ., Warszawa. 10. Herczek A., Gorczyca J. 1999. Atlas i klucz. Płazy i gady Polski. Wydawnictwo Kubajak, Kraków. 11. Jędrzejewski W., Sidorowicz W. 2010. Sztuka tropienia zwierząt. Zakład badania ssaków PAN w Białowieży. 12. Juszczyk W. 1987. Płazy i gady krajowe (część 1-3). PWN Warszawa. 13. Kowalski K. Ssaki. Zarys teriologii. PWN 1971 Warszawa; 14. Kowalski K. Klucze do oznaczania kręgowców Polski, cz. V, Ssaki Grodziński Z. Zoologia. Przedstrunowce i strunowce. PWN 1967 Warszawa; 15. Mammalia. PWN 1964 Kraków. 16. Nawrot J. 2001. Owady – szkodniki magazynowe. Themar, Warszawa. 17. Novak V. 1975. Atlas szkodników owadzich drzew leśnych. PWRiL, Warszawa; 18. Pucek Z. 1984. Klucz do oznaczania ssaków Polski. PWN, Warszawa. 19. Romanowski J. Śladami zwierząt. PWRiL, Warszawa1998. 20. Sikora A. i inni (red.). 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogacki Wydawnictwo Naukowe, Poznań. 21. Starzyk J.R., Skrzypczyńska M., Rossa R., Michalewicz J. 2006. Ćwiczenia z entomologii leśnej. PWRiL. 22. Svensson L . (red.). 2013. Ptaki - przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa. 23. Wąsowski R., Pentkowski A. 2003. Ślimaki i małże Polski. Mulico, Warszawa; 24. Wilkaniec B. (red.) 2006. Entomologia leśna. AR Poznań 25. Zyska B. 1999. Zagrożenia biologiczne w budynku. Arkady, Warszawa. 26. Klucze do oznaczania bezkręgowców i kręgowców. 27. Klucze do oznaczania owadów Polski. Polskie Towarzystwo Entomologiczne. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza Opisuje różnorodność fauny agroekosystemu i ekosystemu zrównoważonego. Tłumaczy znaczenie organizmów w zajmowanym środowisku i rolę dla człowieka, dobiera metody do pozyskiwania i oznaczania poszczególnych grup taksonomicznych zwierząt. Opisuje różnorodność gatunkową bezkręgowców i kręgowców (uwzględniając różnice morfologiczne przedstawicieli poszczególnych rzędów). Poznaje współczesne metody systematyzowania zwierząt. Umiejętności Rozróżnia bezkręgowce na różnych poziomach organizacji życia, stosuje techniki mikroskopowe do ich rozpoznawania i ocenia rolę tych zwierząt w przyrodzie. Nabywa umiejętności rozpoznawania gatunków kręgowców, ocenia rolę ptaków i ssaków w ekosystemach (także objętych różnymi formami ochrony), stosuje podstawowe techniki konserwacji i preparowania zwierząt, analizuje funkcjonowanie i wzajemne zależności organizmów w przyrodzie, stosuje w praktyce metody oceny różnorodności gatunkowej różnych grup systematycznych zwierząt.. Weryfikuje własne obserwacje ze zdobytą wiedzą. Kompetencje społeczne Jest świadomy znaczenia i roli zwierząt w życiu człowieka i w środowisku oraz zagrożeń biologicznych dla środowiska naturalnego, rozumie potrzebę ochrony różnych grup systematycznych zwierząt, dostrzega rolę tych organizmów jako biowskaźników zanieczyszczeń środowiskowych |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin (test zamknięty) 1. Ocena niedostateczna (2,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie co najmniej jednej z trzech składowych (W, U lub K) przedmiotowych efektów kształcenia student uzyska mniej niż 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 2. Ocena dostateczna (3,0): wystawiana jest wtedy, jeśli w zakresie każdej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia student uzyska przynajmniej 50% obowiązujących efektów dla danej składowej. 3. Ocena ponad dostateczna (3,5): wystawiana jest na podstawie średniej arytmetycznej z trzech składowych (W, U lub K) efektów kształcenia (średnio 61-70%). 4. Podobny sposób obliczania ocen jak przedstawiony w pkt. 3 przyjęto dla ocen dobrej (4,0 - średnio 71-80%), ponad dobrej (4,5 - średnio 81-90%) i bardzo dobrej (5,0 - średnio >90%). |
Praktyki zawodowe: |
Nie dotyczy |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.