Hodowla zwierząt futerkowych

W ramach przedmiotu przedstawione zostaną problemy fermowej hodowli licznych gatunków zwierząt futerkowych, hodowanych w Polsce. Omówiona zostanie ich biologia, ze szczególnym zwróceniem uwagi na cechy i wartość skór. Studenci nauczą się rozpoznawać skóry różnych gatunków zwierząt, oceniać jakość okrywy włosowej i omawiać wpływające na nie czynniki. Zapoznają się z problemami hodowlanymi: budownictwem fermowym, niezbędnym wyposażeniem klatek, także z zapotrzebowaniem pokarmowym i żywieniem, biologią rozrodu i jego prowadzeniem w praktyce, metodami jego wspomagania oraz sposobami odchowu młodych. Omówione zostaną zagadnienia pracy hodowlanej prowadzonej w fermach hodowlanych: metody selekcji, ocena pokroju, dobór zwierząt do kojarzeń. W ramach profilaktyki weterynaryjnej - zapoznani zostaną z problemami zdrowotnymi zwierząt i niezbędnymi działaniami profilaktycznymi. Zapoznają się ze sposobami pozyskiwania skór, ich wstępną konserwacją i przygotowaniem do sprzedaży.

WYKŁADY:

1. Gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych. Kierunki produkcji i hodowlane gatunki zwierząt futerkowych.

2. Praca hodowlana. Zasada dokonywania licencji.

3. Dobrostan i choroby zwierząt futerkowych i prewencja stosowana na fermach.

4. Zasady żywienia zwierząt futerkowych roślinożernych. Ekologiczna rola ferm zwierząt futerkowych.

5. Metody biotechnologiczne stosowane w rozrodzie zwierząt futerkowych. Zaliczenie

ĆWICZENIA:

1. Budowa włosa i skóry. Struktura i cechy okrywy włosowej. Przegląd i rozpoznawanie skór zwierząt futerkowych. Określanie dojrzałości okrywy włosowej, ubój oraz wstępna obróbka skór.

2. Selekcja i dobór par do rozpłodu. Obliczanie współczynnika spokrewnienia i inbredu.

3. Lokalizacja ferm zwierząt futerkowych, budownictwo i wyposażenie ferm. Prezentacja metod pozyskiwania i obróbki skór. Prewencja weterynaryjna stosowana na fermach zwierząt futerkowych.

4. Zasady żywienia mięsożernych zwierząt futerkowych. Układanie dawek pokarmowych.

5. Rozród zwierząt futerkowych. Zaliczenie

1. Kuźniewicz J., Filistowicz A. Chów i hodowla zwierząt futerkowych, wyd. AR Wrocław, 1999.

2. Cholewa R. Chów i hodowla zwierząt futerkowych. Wydawnictwo AR Poznań, 2000.

3. Jarosz S. Hodowla zwierząt futerkowych. PWN, Warszawa – Kraków 1993.

4. Praca zbiorowa pod red. Gugołka A. Zalecenia żywieniowe I wartość pokarmowa pasz. Zwierzęta futerkowe. IFiŻZ PAN Jabłonna, 2011

1. Barabasz B., Bieniek J. Króliki. Towarowa Produkcja Mięsna. PWRiL, Warszawa, 2003.

2. Barabasz B., Bieniek J. Króliki. Rexy– użytkowanie futerkowe. PWRiL, Warszawa, 2008.

3. Barabasz B. Jenoty. Chów i hodowla. PWRiL, Warszawa, 2007.

4. Barabasz B. Szynszyle. Chów fermowy. PWRiL, Warszawa 2008.

5. Praca zbiorowa pod red. Glińskiego Z. Podstawy hodowli lisów i norek. Profilaktyka i zwalczanie chorób. PWRiL, Warszawa, 2002

6. Cholewa R., Frindt A., Scheuring W., Szeleszczuk O. Chów i hodowla nutrii. Oficyna Wydawnicza „Hoża”, Warszawa 2000

7. Bielański P., Kowalska D. Króliki. Oficyna Wydawnicza „Hoża”, Warszawa, 2007

8. Kostro K., Gliński Z. Choroby królików. Podstawy chowu i hodowli. PWRiL, Warszawa, 2005

9. Bielański P. Niedźwiadek S., Zając J. Chów królików. Wydawnictwo Fundacji Rozwój SGGW, Warszawa, 2002

WIEDZA:

Szczegółową wiedzę z zakresu hodowli i chowu zwierząt futerkowych. Gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych i perspektywy jej rozwoju.

Charakterystykę i pochodzenie poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych. Opisuje rasy i typy użytkowe zwierząt. Potrafi zdefiniować metody chowu i hodowli oraz technologie produkcji wpływające na jakości skór futerkowych. Jest w stanie opisać parametry okrywy włosowej i zna zasady ich klasyfikacji.

Student potrafi scharakteryzować wymagane przez zwierzęta warunki zoohigieniczne z zachowaniem ich dobrostanu oraz wymienić elementy podstawowego wyposażenia ferm.

Zasady i techniki żywienia zwierząt futerkowych szczególnie mięsożernych i potrafi je wytłumaczyć. Opisuje metody produkcji i oceny karmy oraz obliczyć zasoby paszowe.

Zasady organizowania pracy hodowlanej na fermie zwierząt futerkowych, zna wzorce oceny pokroju oraz czynniki warunkujące umaszczenie okrywy włosowej. Rozumie zasadę funkcjonowania programu ochrony zasobów genetycznych zwierząt futerkowych.

Student potrafi wymienić czynniki wpływające na parametru rozrodu zwierząt futerkowych. Opisuje i definiuje podstawowe zagadnienia i zależności wpływające na jego efektywność. Jest w stanie scharakteryzować stosowane metody wspomagania rozrodu zwierząt.

Potrafi wymienić najgroźniejsze choroby zwierząt futerkowych. Zna zasady BHP obowiązujące na fermach zwierząt futerkowych. Zna zasady i przepisy dotyczące uboju zwierząt.

UMIEJĘTNOŚCI:

Rozpoznać poszczególne gatunki, rasy i odmiany barwne zwierząt futerkowych i ich skóry. Potrafi scharakteryzować ich okrywy włosowe. Potrafi określić umaszczenie potomstwa w zależności od odmiany barwnej rodziców. Umie analizować sytuacje panującą na światowym runku skór futerkowych.

Zaprojektować i zaplanować pracę na fermie zwierząt futerkowych z uwzględnieniem obrotu stada. Potrafi wykonać projekt fermy uwzględniając odpowiednią technologię wymagania środowiskowe i specyfikę gatunku.

Oceniać potrzeby pokarmowe zwierząt z uwzględnieniem pory roku i stanu fizjologicznego. Oceniać jakość pasz, odpowiednio je konserwować, bilansować i przygotować dawki pokarmowe oraz obliczyć preliminarz pasz.

Wskazać i przeprowadzić odpowiednią metodą ocenę wartości hodowlanej zwierząt. Dobrać metodę selekcji zwierząt kierując się ich cechami fenotypowymi i dokumentacją hodowlaną. Umie postępować ze zwierzętami objętymi programem ochrony zasobów genetycznych.

Przygotować zwierzęta do sezonu rozrodczego, potrafi opracować plan kopulacji, interpretuje zachowania behawioralne zwierząt w świetle praw fizjologicznych. Umie prawidłowo przeprowadzić rozpłód zwierząt. Posługuje się dostępnymi metodami w celu optymalizacji procesów reprodukcji wykorzystując metody biotechnologiczne.

Prawidłowo zorganizować pozyskiwanie skór i przeprowadzić wstępną ich obróbkę i klasyfikację oraz przygotować do sprzedaży.

Oceniać dobrostan zwierząt, rozpoznawać pierwsze symptomy chorobowe i podstawowe jednostki chorobowe oraz stosować odpowiednia prewencję weterynaryjną.

KOMPETENCJE:

Wykazania samodzielnej i aktywnej postawy w zakresie samokształcenia i wyszukiwania informacji pozwalających na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Student ma świadomość potrzeby konsultacji pomiędzy nauką a praktyką.

Świadomego ponoszenia odpowiedzialności za powierzone mienie i podejmowane decyzje zawodowe. Dbania o bezpieczeństwo własne i osób pracujących na fermie zwierząt futerkowych.

Student ma świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za produkcję wysokiej jakości skór futerkowych. Rozumie znaczenie dobrostanu zwierząt oraz wpływ hodowli na kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Student ma świadomość ryzyka i potrafi ocenić skutki wykonywanej działalności związanej z użytkowaniem zwierząt i produkcja skór futerkowych.

Zaliczenie w formie testu obejmującego zagadnienia omawiane na ćwiczeniach; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 55% prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania; udział oceny z zaliczenia wykładów w ocenie końcowej wynosi 50%.

Egzamin w formie testu obejmującego zagadnienia omawiane na wykładach; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 55% prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania; udział oceny z zaliczenia wykładów w ocenie końcowej wynosi 50%.