Hodowla zwierząt futerkowych

W ramach przedmiotu przedstawione zostaną problemy fermowej hodowli licznych gatunków zwierząt futerkowych hodowanych w Polsce. Omówiona zostanie biologia tych zwierząt, ze szczególnym zwróceniem uwagi na zdrowie zwierząt i profilaktykę. W ramach ćwiczeń studenci nauczą się rozpoznawać i postępować ze skórami różnych gatunków zwierząt; będą oceniać cechy jakościowe okrywy włosowej oraz omawiać wpływające na nie czynniki (wiek, sezon). Zapoznają się z problemami hodowlanymi: budownictwem fermowym, niezbędnym wyposażeniem klatek, także z zapotrzebowaniem pokarmowym i żywieniem, biologią rozrodu i prowadzeniem rozrodu w praktyce hodowlanej, metodami odchowu młodych. Omówione zostaną zagadnienia pracy hodowlanej prowadzonej w fermach zarodowych: metody selekcji, ocena pokroju, dobór zwierząt do kojarzeń, konieczna dokumentacja. W ramach profilaktyki weterynaryjnej ? zapoznani zostaną z problemami zdrowotnymi tych zwierząt.

TEMATYKA WYKŁADÓW:

1. Wprowadzenie do zajęć.

2. Dziko żyjące i hodowlane gatunki zwierząt futerkowych.

3. Charakterystyka odmian barwnych zwierząt futerkowych.

4. Praca hodowlana, warunki dokonywania licencji zwierząt futerkowych.

5. Praca hodowlana, wzorce oceny pokroju.

6. ZAJĘCIA TERENOWE – ZZD CHORZELÓW Prezentacja hodowli mięsożernych zw. futerkowych oraz królików.

7. Dobrostan na fermach zwierząt futerkowych.

8. Czynniki wpływające na rozród zwierząt futerkowych.

9. Choroby występujące u zwierząt futerkowych.

10. Sezonowe zmiany okrywy włosowej i dojrzewanie okrywy włosowej.

11. Zasady żywienia mięsożernych zwierząt futerkowych. Charakterystyka pasz stosowanych w żywieniu tych zwierząt.

12. Zasady żywienia roślinożernych zwierząt futerkowych.

13. Perspektywy rozwoju hodowli zwierząt futerkowych w Polsce i na świecie.

TEMATYKA ĆWICZEŃ:

1. Gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych.

2. Dziko żyjące i hodowlane gatunki zwierząt futerkowych. Przegląd skór.

3. Budowa włosa i skóry. Struktura i cechy okrywy włosowej.

4. Praca hodowlana. Metody selekcji, metody kojarzeń.

5. Dobór par do rozpłodu. Inbred w hodowli zwierząt futerkowych.

6. ZAJĘCIA TERENOWE – ZZD CHORZELÓW Prezentacja hodowli mięsożernych zw. futerkowych oraz królików.

7. Budownictwo fermowe i lokalizacja ferm.

8. Rozpłód mięsożernych zwierząt futerkowych.

9. Rozpłód roślinożernych zwierząt futerkowych.

10. Metody biotechnologiczne wspomagające rozród zwierząt futerkowych.

11. Metody uboju i wstępnej obróbki skór zwierząt futerkowych.

12. Układanie dawek pokarmowych dla psowatych.

13. Układanie dawek pokarmowych dla łasicowatych.

LITERATURA PODSTAWOWA:

1. Kuźniewicz J., Filistowicz A. Chów i hodowla zwierząt futerkowych, wyd. AR Wrocław, 1999.

2. Cholewa R. Chów i hodowla zwierząt futerkowych. Wydawnictwo AR Poznań, 2000.

3. Jarosz S. Hodowla zwierząt futerkowych. PWN, Warszawa – Kraków 1993.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Barabasz B., Bieniek J. Króliki. Rexy– użytkowanie futerkowe. PWRiL, Warszawa, 2008.

2. Barabasz B. Szynszyle. Chów fermowy. PWRiL, Warszawa 2008.

3. Praca zbiorowa pod red. Gugołka A. Zalecenia żywieniowe I wartość pokarmowa pasz. Zwierzęta futerkowe. IFiŻZ PAN Jabłonna, 2011

WIEDZA:

Student posiada szczegółową wiedzę z zakresu hodowli i chowu zwierząt futerkowych. Zna gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych i perspektywy jej rozwoju.

Student zna charakterystykę i pochodzenie poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych. Opisuje podstawowe rasy i typy użytkowe zwierząt. Student potrafi zdefiniować metody chowu i hodowli oraz technologie produkcji wpływające na jakości skór zwierząt futerkowych. Jest w stanie opisać parametry okrywy włosowej i zna zasady ich klasyfikacji.

Student potrafi scharakteryzować wymagane przez zwierzęta warunki zoohigieniczne z zachowaniem ich dobrostanu oraz wymienić elementy podstawowego wyposażenia ferm.

Student zna zasady i techniki żywienia zwierząt futerkowych szczególnie mięsożernych i potrafi je wytłumaczyć. Opisuje metody produkcji i oceny karmy oraz obliczyć zasoby paszowe.

Student rozumie zasady organizowania pracy hodowlanej na fermie zwierząt futerkowych, zna wzorce oceny pokroju oraz czynniki warunkujące umaszczenie okrywy włosowej. Rozumie zasadę funkcjonowania programu ochrony zasobów genetycznych zwierząt futerkowych.

Student potrafi wymienić czynniki wpływające na parametru rozrodu zwierząt futerkowych. Opisuje i definiuje podstawowe zagadnienia i zależności wpływające na jego efektywność. Jest w stanie scharakteryzować stosowane metody wspomagania rozrodu zwierząt.

Potrafi wymienić najgroźniejsze choroby zwierząt futerkowych. Zna zasady stosowania profilaktyki weterynaryjnej oraz zasady BHP obowiązujące na fermach zwierząt futerkowych. Zna zasady i przepisy dotyczące uboju zwierząt.

UMIEJĘTNOŚCI:

Student rozpoznaje poszczególne gatunki, rasy i odmiany barwne zwierząt futerkowych i ich skóry. Potrafi scharakteryzować ich okrywy włosowe. Umie analizować sytuacje panującą na światowym runku skór futerkowych. Potrafi określić umaszczenie potomstwa w zależności od odmiany barwnej rodziców.

Student umie zaprojektować i zorganizować pracę na fermie uwzględniając odpowiednią technologię, wymagania środowiskowe i specyfikę gatunku.

Potrafi oceniać potrzeby pokarmowe zwierząt z uwzględnieniem pory roku i stan fizjologiczny. Potrafi przygotować i bilansować dawki pokarmowe.

Student potrafi wskazać i przeprowadzić odpowiednią metodą ocenę wartości hodowlanej zwierząt. Dobrać metodę selekcji zwierząt kierując się ich cechami fenotypowymi i dokumentacją hodowlaną. Umie postępować ze zwierzętami objętymi programem ochrony zasobów genetycznych.

Student potrafi przygotować zwierzęta do sezonu rozrodczego, potrafi opracować plan kopulacji, interpretuje zachowania behawioralne zwierząt w świetle praw fizjologicznych. Umie prawidłowo przeprowadzić rozpłód zwierząt. Posługuje się dostępnymi metodami w celu optymalizacji procesów reprodukcji.

Student potrafi prawidłowo zorganizować pozyskiwanie skór i przeprowadzić wstępną ich obróbkę i klasyfikację oraz przygotować do sprzedaży.

KOMPETENCJE:

Samodzielnie wykazuje aktywną postawę w zakresie samokształcenia i wyszukuje informacji pozwalających na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Student ma świadomość potrzeby konsultacji pomiędzy nauką a praktyką.

Student jest świadom odpowiedzialności za powierzone mienie i podejmowane decyzje zawodowe. Dba o bezpieczeństwo własne i osób pracujących na fermie zwierząt futerkowych.

Student ma świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za produkcję wysokiej jakości skór futerkowych. Rozumie znaczenie dobrostanu zwierząt oraz wpływ hodowli na kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Student ma świadomość ryzyka i potrafi ocenić skutki wykonywanej działalności związanej z użytkowaniem zwierząt i produkcją skór futerkowych.

Zaliczenie na podstawie uczestnictwa w zajęciach i punktów z testu sprawdzającego: na ocenę: 3,0 55-60%, na ocenę 3,5 61-70%, na ocenę 4,0 71-80%, na ocenę 4,5 81-90%, na ocenę 5,0 >90%

Zaliczenie w formie egzaminu obejmującego zagadnienia omawiane na wykładach i ćwiczeniach; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 55% prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania; udział oceny z zaliczenia wykładów w ocenie końcowej wynosi 50%.

Aby otrzymać ocenę pozytywną należy zaliczyć kolokwia oraz prace kontrolne. Udział oceny z zaliczenia ćwiczeń w ocenie końcowej wynosi 50%.