Restytucja gatunków ginących

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	H.3s.RES9.SM.HRBRY
Kod Erasmus / ISCED:	(brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu:	Restytucja gatunków ginących
Jednostka:	Zakład Zoologii Środowiskowej
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	(brak danych)
Skrócony opis:	Celem przedmiotu jest prezentacja przyczyn i stopnia zagrożenia fauny w skali światowej i krajowej. W oparciu o wiedzę i instrumentarium nauk zootechnicznych, przegląd metod chowu i hodowli zagrożonych gatunków zwierząt oraz programów odbudowy ich populacji w środowisku przyrodniczym.
Pełny opis:	Wykłady (15 godz.): 1. Ochrona przyrody w oparciu o model konserwatorski i aktywny, akty prawne dotyczące ochrony przyrody 2. Gatunki zwierząt wymarłe w skali światowej i krajowej 3. Przegląd gatunków fauny krajowej z uwzględnieniem kategorii ich zagrożenia 4. Metody prowadzenia chowu i hodowli gatunków zagrożonych 5. Polskie osiągnięcia w zakresie ratowania gatunków ginących Ćwiczenia (15 godz.): 1. Techniki chowu i hodowli zwierząt zagrożonych i ginących różnych gatunków 2. Projektowanie pomieszczeń i systemów żywienia, uwzględniających naturalne preferencje gatunkowe 3. Metody inwentaryzacji zwierząt w terenie
Literatura:	1. Pullin A.S. 2012. Biologiczne podstawy ochrony przyrody. Wydawnictwo Naukowe PWN. 2. Brzuski P. i in. 1999 Restytucja sokoła wędrownego w Polsce. PZŁ 3. Begon M., Mortimer M., Thompson D. J. 1999. Ekologia populacji. Studium porównawcze zwierząt i roślin. Wydawnictwo Naukowe PWN. 4. Symonides E. 2008. Ochrona przyrody. Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa. 5. Krebs Ch. J. 1997. Ekologia. Wydawnictwo Naukowe PWN. 6. Jędrzejski W., Sidorowicz W. 2010. Sztuka tropienia zwierząt. Zakład Badania Ssaków Polskiej Akademii Nauk, Białowieża.
Efekty uczenia się:	Absolwent zna i rozumie: Skalę zagrożenia gatunków Metody restytucji wybranych gatunków Absolwent potrafi: Ocenić wartości siedlisk dla wybranych gatunków zwierząt Absolwent: Wrażliwy na skalę zagrożenia gatunków fauny krajowej Zdolny do pracy w programach restytucyjnych
Metody i kryteria oceniania:	Zaliczenie pisemne; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 55% prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.