Hodowla zwierząt futerkowych

W ramach przedmiotu przedstawione zostaną problemy fermowej hodowli licznych gatunków zwierząt futerkowych, hodowanych w Polsce. Omówiona zostanie ich biologia, ze szczególnym zwróceniem uwagi na cechy i wartość skór. Studenci nauczą się rozpoznawać skóry różnych gatunków zwierząt, oceniać jakość okrywy włosowej i omawiać wpływające na nie czynniki. Zapoznają się z problemami hodowlanymi: budownictwem fermowym, niezbędnym wyposażeniem klatek, także z zapotrzebowaniem pokarmowym i żywieniem, biologią rozrodu i jego prowadzeniem w praktyce, metodami jego wspomagania oraz sposobami odchowu młodych. Omówione zostaną zagadnienia pracy hodowlanej prowadzonej w fermach hodowlanych: metody selekcji, ocena pokroju, dobór zwierząt do kojarzeń. W ramach profilaktyki weterynaryjnej - zapoznani zostaną z problemami zdrowotnymi zwierząt i niezbędnymi działaniami profilaktycznymi. Zapoznają się ze sposobami pozyskiwania skór, ich wstępną konserwacją i przygotowaniem do sprzedaży.

WYKŁADY

Gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych.

Praca hodowlana, warunki dokonywania licencji zwierząt futerkowych.

Praca hodowlana, wzorce oceny pokroju.

Zajęcia terenowe w ZOO Kraków

Dobrostan na fermach zwierząt futerkowych.

Czynniki wpływające na rozród zwierząt futerkowych.

Choroby występujące u zwierząt futerkowych.

Sezonowe zmiany okrywy włosowej i dojrzewanie okrywy włosowej.

Zasady żywienia mięsożernych zwierząt futerkowych. Charakterystyka pasz stosowanych w żywieniu tych zwierząt.

Zasady żywienia roślinożernych zwierząt futerkowych

Charakterystyka odmian barwnych zwierząt futerkowych.

Perspektywy rozwoju hodowli zwierząt futerkowych w Polsce i na świecie.

ĆWICZENIA

Dziko żyjące i hodowlane gatunki zwierząt futerkowych.

Praca hodowlana. Metody selekcji, metody kojarzeń

Dobór par do rozpłodu. Inbred w hodowli zwierząt futerkowych

Zajęcia terenowe w ZOO Kraków

Budownictwo fermowe i lokalizacja i wyposażenie ferm.

Rozpłód mięsożernych zwierząt futerkowych.

Rozpłód roślinożernych zwierząt futerkowych.

Metody biotechnologiczne wspomagające rozród zwierząt futerkowych.

Układanie dawek pokarmowych dla psowatych.

Układanie dawek pokarmowych dla łasicowatych

Budowa włosa i skóry. Struktura i cechy okrywy włosowej.

Metody uboju i wstępnej obróbki skór zwierząt futerkowych.

PODSTAWOWA

1. Kuźniewicz J., Filistowicz A. Chów i hodowla zwierząt futerkowych, wyd. AR Wrocław, 1999.

2. Cholewa R. Chów i hodowla zwierząt futerkowych. Wydawnictwo AR Poznań, 2000.

3. Jarosz S. Hodowla zwierząt futerkowych. PWN, Warszawa – Kraków 1993.

4. Praca zbiorowa pod red. Gugołka A. Zalecenia żywieniowe I wartość pokarmowa pasz. Zwierzęta futerkowe. IFiŻZ PAN Jabłonna, 2011

UZUPEŁNIAJĄCA

1. Barabasz B., Bieniek J. Króliki. Towarowa Produkcja Mięsna. PWRiL, Warszawa, 2003.

2. Barabasz B., Bieniek J. Króliki. Rexy– użytkowanie futerkowe. PWRiL, Warszawa, 2008.

3. Barabasz B. Jenoty. Chów i hodowla. PWRiL, Warszawa, 2007.

4. Barabasz B. Szynszyle. Chów fermowy. PWRiL, Warszawa 2008.

5. Bielański P., Kowalska D. Króliki. Oficyna Wydawnicza „Hoża”, Warszawa, 2007

6. Bielański P. Niedźwiadek S., Zając J. Chów królików. Wydawnictwo Fundacji Rozwój SGGW, Warszawa, 2002

7. Cholewa R., Frindt A., Scheuring W., Szeleszczuk O. Chów i hodowla nutrii. Oficyna Wydawnicza „Hoża”, Warszawa 2000

8. Duda I. Skóry surowe futrzarskie. Akademia Ekonomiczna w Krakowie. 1992.

9. Kowalska D., Piórkowska M., Gugołek A. Wybrane zagadnienia dotyczące dobrostanu, żywienia i użytkowania norek hodowlanych (Neovison vison). IZ PIB w Balicach, 2016.

10. Praca zbiorowa pod red. Glińskiego Z. Podstawy hodowli lisów i norek. Profilaktyka i zwalczanie chorób. PWRiL, Warszawa, 2002

WIEDZA − absolwent zna i rozumie:

Student posiada szczegółową wiedzę z zakresu hodowli i chowu zwierząt futerkowych. Zna gospodarcze znaczenie hodowli zwierząt futerkowych i perspektywy jej rozwoju.

Student zna charakterystykę i pochodzenie poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych. Opisuje podstawowe rasy i typy użytkowe zwierząt. Student potrafi zdefiniować metody chowu i hodowli oraz technologie produkcji wpływające na jakości skór zwierząt futerkowych. Jest w stanie opisać parametry okrywy włosowej i zna zasady ich klasyfikacji.

Student potrafi scharakteryzować wymagane przez zwierzęta warunki zoohigieniczne z zachowaniem ich dobrostanu oraz wymienić elementy podstawowego wyposażenia ferm.

Student zna zasady i techniki żywienia zwierząt futerkowych szczególnie mięsożernych i potrafi je wytłumaczyć. Opisuje metody produkcji i oceny karmy oraz obliczyć zasoby paszowe.

Student rozumie zasady organizowania pracy hodowlanej na fermie zwierząt futerkowych, zna wzorce oceny pokroju oraz czynniki warunkujące umaszczenie okrywy włosowej. Rozumie zasadę funkcjonowania programu ochrony zasobów genetycznych zwierząt futerkowych

Student potrafi wymienić czynniki wpływające na parametru rozrodu zwierząt futerkowych. Opisuje i definiuje podstawowe zagadnienia i zależności wpływające na jego efektywność. Jest w stanie scharakteryzować stosowane metody wspomagania rozrodu zwierząt.

Potrafi wymienić najgroźniejsze choroby zwierząt futerkowych. Zna zasady stosowania profilaktyki weterynaryjnej oraz zasady BHP obowiązujące na fermach zwierząt futerkowych. Zna zasady i przepisy dotyczące uboju zwierząt.

UMIEJĘTNOŚCI − absolwent potrafi:

Student rozpoznaje poszczególne gatunki, rasy i odmiany barwne zwierząt futerkowych i ich skóry. Potrafi scharakteryzować ich okrywy włosowe. Umie analizować sytuacje panującą na światowym runku skór futerkowych. Potrafi określić umaszczenie potomstwa w zależności od odmiany barwnej rodziców.

Student umie zaprojektować i zaplanować pracę na fermie zwierząt futerkowych. Potrafi zorganizować pracę na fermie uwzględniając odpowiednią technologię, wymagania środowiskowe i specyfikę gatunku.

Potrafi oceniać potrzeby pokarmowe zwierząt z uwzględnieniem pory roku i stan fizjologiczny. Potrafi przygotować i bilansować dawki pokarmowe.

Student potrafi wskazać i przeprowadzić odpowiednią metodą ocenę wartości hodowlanej zwierząt. Dobrać metodę selekcji zwierząt kierując się ich cechami fenotypowymi i dokumentacją hodowlaną. Umie postępować ze zwierzętami objętymi programem ochrony zasobów genetycznych.

Student potrafi przygotować zwierzęta do sezonu rozrodczego, potrafi opracować plan kopulacji, interpretuje zachowania behawioralne zwierząt w świetle praw fizjologicznych. Umie prawidłowo przeprowadzić rozpłód zwierząt. Posługuje się dostępnymi metodami w celu optymalizacji procesów reprodukcji.

Student potrafi prawidłowo zorganizować pozyskiwanie skór i przeprowadzić wstępną ich obróbkę i klasyfikację oraz przygotować do sprzedaży.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE − absolwent jest gotów do:

Samodzielnie wykazuje aktywną postawę w zakresie samokształcenia i wyszukuje informacji pozwalających na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Student ma świadomość potrzeby konsultacji pomiędzy nauką a praktyką.

Student jest świadom odpowiedzialności za powierzone mienie i podejmowane decyzje zawodowe. Dba o bezpieczeństwo własne i osób pracujących na fermie zwierząt futerkowych.

Student ma świadomość znaczenia społecznej, zawodowej i etycznej odpowiedzialności za produkcję wysokiej jakości skór futerkowych. Rozumie znaczenie dobrostanu zwierząt oraz wpływ hodowli na kształtowanie i stan środowiska naturalnego.

Student ma świadomość ryzyka i potrafi ocenić skutki wykonywanej działalności związanej z użytkowaniem zwierząt i produkcja skór futerkowych.

EGZAMIN

Zaliczenie w formie egzaminu obejmującego zagadnienia omawiane na wykładach i ćwiczeniach; na ocenę pozytywną należy udzielić co najmniej 55% prawidłowych odpowiedzi na zadane pytania; udział oceny z zaliczenia wykładów w ocenie końcowej wynosi 50%.

ĆWICZENIA

Oby otrzymać ocenę pozytywną należy zaliczyć kolokwia oraz prace kontrolne. Udział oceny z zaliczenia ćwiczeń w ocenie końcowej wynosi 50%.